รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 499
บทที่499 อย่าบอก
เงียบไปแป๊ปนึงเย่นจิ่งเหนียนก็พูดช้าๆ“รอนายมีแฟนเมื่อไหร่ นายก็จะเข้าใจ แต่ฉันว่า คนถือศีลแบบนาย ถ้าฉันแต่งงานแล้วก็ไม่แน่ว่านายจะหาได้”
“……”
ฉีดยาเสร็จถังซินก็เก็บของ เตรียมตัวออกไป
หล่อนพูดกับหลินเฉิงจี๋：“ขาของคุณยังไม่กลับมาดีเลย พักต่ออีกเถอะ สินค้าใหม่ของบริษัทก็เข้ามาแล้ว เรื่องก็เป็นกอง ฉันต้องกลับไปจับตาดู”
ช่วงนี้หล่อนพักอยู่โรงพยาบาลตลอดเวลา เรื่องที่บริษัทก็ให้ผู้ช่วยจัดการหมดแล้ว
หล่อนรู้ว่าผู้ช่วยดูแลได้ดีแต่ในใจก็ยังไม่วางใจอยู่
“รอจงเซิงกลับมาให้เขาไปส่งคุณ”หลินเฉิงจี๋รู้ว่าโน้มน้าวหล่อนไม่ได้เลยพูดเสียงอ่อนโยน“ไม่ต้องทำงานทั้งวันนะ พักผ่อนเยอะๆ”
ถังซินยิ้ม“รู้แล้ว”
เมื่อก่อนเวลาทำงานหล่อนพักผ่อนเสมอ แต่ว่าช่วงนี้เรื่องเยอะมากทำให้เครียดตลอดเวลา พักก็พักไม่เต็มที่
ท้องถูกเตะไปสองสามที ถังซินขมวดคิ้วนิดๆ
พอหลินเฉิงจี๋เห็นก็ขมวดคิ้ว：“เป็นไรยินยิน ไม่สบายตรงไหน？”
“ฉันไม่เป็นไร”ถังซินชี้ไปที่ท้องด้วยสีหน้าทำไรไม่ถูก：“พอฉีดยาไปไม่กี่วัน พวกเขาก็มีชีวิตชีวาเหมือนเตะบอลในท้องฉันเลย”
สายตาหลินเฉิงจี๋ผ่อนคลายลง
เขายื่นมือไปลูบเสื้อบนท้องของถังซิน รู้สึกถึงท้องที่ป่องหน่อยๆ
ให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตเล็กๆนี่
หลินเฉิงจี๋ถามถังซิน：“ผมดูได้ไหม？คุณท้องนานขนาดนี้แล้ว ผมไม่เคยลูบพวกเขาเลย”
ถังซินนิ่งไปแป๊ปนึง พอมองเห็นสายตาที่ดูมีความหวังของเขาก็ใจอ่อน
“ได้”หล่อนถอดเสื้อออก
ก่อนนี้ที่หมอมาฉีดยา หลินเฉิงจี๋กลัวถังซินอายก็เลยหลบสายตา
วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาดูท้องของถังซิน
ไม่มีเสื้อมาคลุมแล้วท้องดูใหญ่มาก
ในใจเขามีบางอย่างไม่เต็มใจอย่างไม่ชัดเจน ยื่นมือไปลูบท้องขาวๆของถังซินอย่างอดไม่ไหว
มองท้องหล่อนที่มีรอยแตกลายบางๆก็เจ็บปวด
ผู้หญิงคนนึงตั้งแต่ตั้งท้องยันคลอดออกมา น่าจะเหนื่อยและเจ็บสุดๆและยังทรมานร่างกายอีก
ที่นิ้วจู่ๆก็มีอะไรเตะทำให้หลินเฉิงจี๋ตกใจ
เขามองท้องของถังซินที่ขยับไปมาเหมือนด้านในมีอะไรที่เบียดๆกัน จากด้านซ้ายไปด้านขวา ด้านบนไปล่าง เล่นกันอย่างสนุกสนาน
หลินเฉิงจี๋รู้สึกยากที่จะเชื่อ ถามถังซิน“พวกเขาเล่นกันอยู่เหรอ？”
“อือ”ถังซินยิ้มบางๆ“รู้สึกว่าพวกเขากำลังตีกันอยู่ด้านในไหมและยังตีกันแรงด้วย？”
หลินเฉิงจี๋พยักหน้าและยังจ้องท้องของหล่อน
ใครจะไปคิดว่าภายใต้ท้องบางๆของผู้หญิงจะท้องได้ถึงสามคน！
เขาจับมือถังซินไปจูบที่ปากด้วยสายตาอบอุ่น：“ยินยิน ลำบากคุณแล้ว ผมจะต้องให้ของที่ดีที่สุดแก่พวกคุณ ให้พวกคุณปลอดภัย”
เด็กที่เขาอุ้มในฝ่ามือจะต้องไม่ร้องไห้เพราะชายอื่นอีก คอยอยู่ข้างๆเขาอย่างดี ปกป้องเขาก็พอแล้ว
ขอบตาของถังซินร้อนชื้น ยิ้มตอบรับไปหนึ่งคำ
ทันใดนั้นจงเซิงก็ดันประตูเข้ามา
พอเห็นแบบนี้ จงเซิงก็ละอายหน่อยๆ ไอออกมา“คุณชาย ไม่งั้นเดี๋ยวผมค่อยมาไหมครับ？”
“ไม่ต้อง คุณมาพอดี”ถังซินรีบเอาเสื้อผ้าลง แก้มแดงนิดๆ“คุณไปส่งฉันกลับเถอะ”
“คุณถังรอผมที่ด้านนอกแป๊ปนึง ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณชาย”
“โอเค”
พอถังซินออกไป จงเซิงก็รีบเข้ามาตรงหน้าหลินเฉิงจี๋ พูดเสียงทุ้ม：“คุณชาย คุณหลี่หายไป”
“ใครไม่รู้บ้างว่านายกับลู่เหวินซูเล่นกันอย่างสนุก ตามตูดเขาไปวันๆ！”
“ก็ใช่ไง นายกำลังพูดถึงสัญญา500ล้าน แล้วยังมาร้องห่มร้องไห้กับพวกเราอีก！”
“เป็นคนต้องไว้หน้าหน่อยเคไหม？”
เผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยของเพื่อนๆ จ๋องซึงหัวเราะพยักหน้า：“ใช่ๆและก็เป็นหนี้พวกนายเยอะมาก สัญญานี้กว่าจะได้มา รอพวกนายกลับประเทศ อยากเที่ยวเล่นอะไรฉันเลี้ยงเอง！”
“โอเค คำนี้พวกฉันจะไม่ลืม！”
จ๋องซึงส่ายมือ“พอละๆ ไปกันเถอะ ฉันยังต้องกลับไปนอน พรุ่งนี้บินเช้า！”
พอต่อล้อต่อเถียงกันเสร็จเขาก็ไปส่งเพื่อนๆ
จ๋องซึงยืนสูบบุหรี่ตรงมุม รอคนขับรถมารับ แล้วก็ได้ยินเสียงร้องแหลมของผู้หญิงก็ตกใจ
เขาหันไปมองก็เห็นผู้ชายต่างชาติสองสามคนกำลังลากหญิงสาวผมดำ
“พวกนายปล่อยฉัน！ช่วยด้วย！ช่วยด้วยค่ะ！”
หญิงสาวตัวผอมบางอยู่แล้ว พออยู่ต่อหน้าชายสองสามคนก็ยิ่งดูตัวเล็กไม่มีแรงสู้ พยายามต่อสู้อย่างสุดแรง ไม่ให้พวกเขาพาตัวเองไป เสียบแหบไปหมด
ถนนแถบนี้ในประเทศYค่อนข้างอันตรายอยู่แล้ว
จ๋องซึงไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวเอง พอเห็นก็หันกลับไปสูบบุหรี่ต่อ
“พวกนายอย่าแตะฉัน！”
“ช่วยด้วย！”
“……”
จ๋องซึงได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาว จากนั้นก็ไม่ได้ยินอีก เหมือนจะถูกตีไป
เขาหันกลับไปมองอีกรอบก็เห็นหญิงสาวเป็นลมล้มลง ที่มุมปากมีเลือดไหล
ผู้ชายผมทองเข้ามาอุ้มแล้วหันไปหัวเราะพูดคุยกับพวกเพื่อนๆ
บางทีผู้หญิงผมดำตาดำที่เจอเมื่อกี้อาจจะเป็นคนชาติเดียวกัน ในใจของจ๋องซึงด่าออกไป ทิ้งบุหรี่ลงแล้วก้าวเท้าใหญ่เดินไปทางพวกเขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...