รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 503

บทที่ 503 ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก

ถังซินกลับมาถึงบริษัทก็ยุ่งวุ่นวาย เพราะว่าต้องมีการแถลงผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ แต่เธอก็ไม่ลืมหลินเฉิงจี๋

ทุกวันตอนบ่ายต้องไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล

ถ้ามีเวลาพอ ก็จะเตรียมอาหารเช้าและอาหารเที่ยง จากนั้นให้จงเซิงมารับที่บริษัท

หลังจากหลินเฉิงจี๋ทานกับอาหารที่เธอทำมาให้ระยะหนึ่ง ตอนคุยกันเอ่ยว่า ：“ต้องโทษที่คุณฝีมือทำอาหารอร่อยเหลือเกิน หลังจากทานอาหารฝีมือคุณ กระเพาะอาหารผมก็เลือกอาหาร ตอนนี้ไม่ชอบทานอาหารที่สั่งมาจากข้างนอกแล้ว ”

“ฉันเห็นว่าคุณเป็นคนป่วย ถึงลงมือทำอาหารทุกวัน ” ถังซินเหลือบมองเขาครั้งหนึ่ง “ก็แค่เฉพาะช่วงนี้ รอคุณออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณต้องเป็นคนทำให้ฉันทาน”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มพลางพยักหน้า ：“ครับ คุณอยากทานอะไร ผมทำให้คุณทานทุกอย่าง”

รอให้ขาของหลินเฉิงจี๋สนิทแล้ว พอออกจากโรงพยาบาล ถังซินจะจะพาเขาไปหาคุณแม่ถัง

“วันนี้พวกเราไปกินข้าวฟรีกัน”

“ไปบ้านแม่คุณ？” หลินเฉิงจี๋คิดไม่ถึงว่าเธอจะพาเขาไปเจอกับแม่ของเธอ รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความจริง

เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ผมไปบ้านคุณครั้งแรก ไปมือเปล่าไม่ค่อยดี ผมไปซื้อของฝากหน่อยและกัน”

“คุณจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น？” ถังซินดึงมือเขาไว้ ขณะที่เขากำลังจะเปิดประตู หัวเราะพลางเอ่ยว่า ：”ไม่ต้องจริงๆ แม่ของฉันไม่ใช่พวกพิถีพิถันอะไร ต่อไปมีโอกาสที่คุณจะได้ส่งเยอะแยะ”

“ครับ แล้วแต่คุณเลย” หลินเฉิงจี๋กุมมือนุ่มๆของเธอ ใบหน้ายิ้มอ่อนๆตลอดเวลา

จงเซิงที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถหันหลังไปมอง ส่ายหน้า

ก็แค่เข้าไปเยี่ยมทักทายผู้ใหญ่ คุณชายของเขากลับดีใจจนแม้แต่ทิศก็แยกไม่ออก

เมื่อมาถึงบ้านคุณแม่ถัง ถังซินหยิบกุญแจออกมาเปิดประตู

เธอหยิบรองเท้าแตะจากชั้นวางรองเท้ามาให้หลินเฉิงจี๋ พลางส่งเสียงเรียกเข้าไปในบ้าน ：“หอมจังเลย แม่ตุ๋นซุปอะไรคะ？”

“จ๊ะ ยินยิน พวกลูกมากันแล้ว？”

คุณแม่ถังที่อยู่ในห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงเรียก รีบเช็ดมือกับเสื้อกันเปื้อน เดินออกมาจากในห้องครัว ：“ลูกไม่ใช่ชอบทานซี่โครงไม่ใช่เหรอ แม่ตุ๋นซุปซี่โครงหมูสาหร่ายทะเล......”

เมื่อเห็นถังซินมาพร้อมกับชายแปลกหน้า คุณแม่ถังก็ไม่พูดอะไรต่ออีก

เธอยืนมองหลินเฉิงจี๋ครู่หนึ่ง ถามถังซินขึ้น ：”ยินยิน คนนี้คือ？”

ตอนเช้ารับสายจากถังซิน จึงรู้ว่าเธอจะพาแฟนมาทานข้าวด้วย คุณแม่ถังยังคิดว่าเธอกับมู่เฉินหย่วนคืนดีกันแล้ว

แต่ทำไมคนที่มาไม่ใช่มู่เฉินหย่วน？

“อ่อ ลืมแนะนำให้แม่รู้จัก” ถังซินจูงมือหลินเฉิงจี๋เข้ามา ยิ้มพลางพูดกับคุณแม่ถังว่า ：“ตอนที่หนูเรียนอยู่ต่างประเทศ เขาคือคนที่คอยดูแลหนู หลินเฉิงจี๋——แฟนของหนูคะ！”

“สวัสดีครับ คุณป้า” หลินเฉิงจี๋ก้มตัวลงโค้งทักทายคุณแม่ถังอย่างมีมารยาทสุภาพเรียบร้อย

คุณแม่ถังรู้สึกคุ้นกับชื่อนี้

คือผู้ชายที่ถังซินเคยคบหาด้วยตอนอยู่ต่างประเทศ ต่อมาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งสองคนเลิกกันไป แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของถังซิน เธอไม่เคยถามมาก่อน

คิดไม่ถึงว่าผ่านมาหลายปี ถังซินจะพาเขามาหาเธอ

“สวัสดีจ๊ะ” ถึงแม้ว่าคุณแม่ถังจะตกใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจออกมา มองไปยังหลินเฉิงจี๋แล้วพยักหน้า “เมื่อก่อนยินยินเคยเล่าเรื่องคุณให้ฉันฟัง ตอนที่เธอเรียนอยู่ต่างประเทศ รบกวนคุณดูแลเธอแล้ว”

หลินเฉิงจี๋มองเห็นแววตาของถังซินแฝงไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ตอบกลับคุณแม่ถังไปว่า ：“ที่ไหนกันครับ ต้องเป็นผมที่ต้องขอบคุณคุณแม่ เลี้ยงลูกสาวออกมาทั้งฉลาดทั้งน่ารัก”

คุณแม่ถังโบกมือปฏิเสธ รู้สึกละอายใจเล็กน้อย “ยินยินขยันตั้งใจเรียนด้วยตัวเอง แม่ก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรมากมาย”

“นิสัยและหน้าตาของยินยินเหมือนกันคุณแม่ หลายคนต่างพากันชื่นชอบ” หลินเฉิงจี๋ยิ้มพลางกล่าวขึ้น “ผมคิดว่าผมอันตรายแล้ว！”

“ฮาฮา เหรอจ๊ะ？”

ถังซินทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว พูดแทรกขึ้นมา ：“พอแล้ว ไม่ต้องชมกันไปชมกันมาแล้ว แม่รีบทำกับข้าวเถอะคะ คิดว่าจะกลับมาทานข้าว ตอนเช้าพวกหนูยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย”

คุณแม่ถังเรียกหลินเฉิงจี๋มานั่งที่โซฟา ชงชาอย่างดีให้กับเขา

ได้ยินแบบนั้น คุณแม่ถังก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่ออีก “ไม่ว่าจะเป็นใคร ขอเพียงแค่ลูกอยู่กับเขาแล้วมีความสุขก็พอ”

ถังซินยิ้ม “วางใจเถอะคะ หนูต้องมีความสุขแน่นอน”

“แม่ไม่กังวลลูกแล้ว แต่ลูกดูน้องชายน้องสาวของลูกสิ” คุณแม่ถังเริ่มบ่นขึ้น “คนหนึ่งถ่ายภาพตร์อยู่ต่างประเทศ หลายเดือนไม่กลับมาเยี่ยมบ้านเลย อีกคนหนึ่งหายไปโดยสิ้นเชิง”

คุณแม่ถังไม่ได้สังเกตว่าสีหน้าของถังซินเปลี่ยนไป พูดไปพูดมาถามเธอขึ้นต่อว่า “ติดต่อชิงเฟิงได้หรือยัง？เขากับซือซือไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม？”

“ยินยิน เป็นอะไรไปลูก？” เห็นถังซินมองถั่วลันเตาเหม่อลอย คุณแม่ถังถามขึ้นคำหนึ่ง

“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ” ถังซินเม้มปาก “กำลังคิดถึงเรื่องที่บริษัท”

“แม่ต้องขอโทษด้วย แม่ไม่ได้เรื่องเอง ช่วยเหลืออะไรลูกไม่ได้เลย” คุณแม่ถังถอนหายใจเอ่ยขึ้น “แม่ก็เห็นว่าลูกลำบาก ถ้าหากทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำแล้ว ก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องหาเงินก้อนใหญ่”

ลูกทั้งสามคน คุณแม่ถังกังวลถังซินมากที่สุด

ถังซินเป็นพี่ใหญ่ ต้องรับภาระมากมายมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยบ่น เธอทั้งขยันทั้งมุ่งมานะ

ถ้าหากไม่มีลูกสาวที่เชื่อฟังและช่วยเหลือตัวเอง เธอก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อเหมือนกัน

ถังซินกล่าวขึ้นอย่างจำใจ ：“บริษัทกำลังโฆษณาผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ หนูแค่กังวลเฉยๆ แม่เลี้ยงลูกทั้งสามคนออกมาทั้งฉลาด ทั้งมีความสามารถ ยังจะเรียกว่าไม่ได้เรื่องอีก？พอเถอะค่ะ แม่รีบทำกับข้าวเถอะ หนูหิวมากเลย”

“จ๊ะจ๊ะ แม่ไม่พูดแล้ว”

ถังซินยุ่งอยู่ในห้องครัวครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถูกคุณแม่ถังไล่ออกมา

เธอไม่รู้ว่าจะทำอะไร ก็เลยไม่ล้างผลไม้มาจานหนึ่ง ไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นกับหลินเฉิงจี๋

ขยับเข้าไปนั่งในอ้อมอกผู้ชาย หลังจากเห็นเขากำลังค้นหา‘เยี่ยมพ่อแม่ผู้หญิงต้องซื้อของขวัญอะไร’ ‘ทำยังไงให้แม่ยายพึงพอใจ’ถังซินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“แม่ของฉันพอใจคุณมากเลยนะ คุณไม่ต้องค้นหาอะไรพวกนี้อีก อะไรก็ไม่รู้ทั้งนั้น！”

“เมื่อกี๊ผมลองถามแล้ว ผู้ชายมาบ้านผู้หญิงต้องมีของขวัญ เพื่อไม่ให้แม่ยายดูถูก” หลินเฉิงจี๋บีบจมูกเธอ “ผมก็ดันเชื่อคุณ มามือเปล่า เกรงว่าคุณป้าต่อหน้ายิ้มแย้ม แต่ในใจไม่รู้ว่าจะรังเกียจผมยังไงแล้ว ของขวัญก็ไม่รู้จักซื้อมา”