รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 519

บทที่ 519 คุณอย่ามาได้คืบจะเอาศอก

“……”

ถังซินคิดว่าจะด่าเขายังไงดี ทันใดนั้นร่างกายก็ว่างเปล่า

พอโดนเขาอุ้มอีกครั้ง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีเทาๆ“มู่เฉินหย่วน คุณอย่าเอาแต่อุ้มฉัน ฉันมีขาเดินไปเองได้！”

“ที่พื้นเย็น ผมอุ้มคุณไปเอง ให้คนใช้เอารองเท้าแตะให้”มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ

เข่าของเขาชนติดผนังเปิดประตูอย่างชิลๆ อุ้มถังซินออกไป

“ฉันไม่ให้คุณอุ้ม คุณปล่อยมือ！”

“มู่เฉินหย่วน คุณอย่ามาหน้าด้าน ฉันไม่ได้ต้องการคุณ！”

พอเห็นว่าไม่ว่าตัวเองจะด่ายังไงเขาก็ไม่สน ถังซินเลยกัดไปที่บ่าเขาทีนึง

หล่อนไม่ได้ยินเสียงร้องเจ็บของเขา เหมือนว่ามีคนกำลังหัวเราะ

ถังซินเงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอดเขาเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้านล่างแล้ว และท่านมู่ก็ยืนอยู่ไม่ไกล เห็นท่าทางของหล่อนทุกอย่าง ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

ถังซินอายไปหมด หยิกใส่มู่เฉินหย่วน“คุณมันไร้ยางอายจริงๆ！”

“ผมเตือนแล้วไง คุณไม่ได้ยินเอง”

“เตือนบ้าอะไรล่ะ！”

ทั้งสองใกล้กันขนาดนี้ หล่อนไม่ได้หูหนวกที่จะไม่ได้ยินที่เขาพูด

ไม่ได้เตือนสักนิด！

“ยินยิน ลูกให้ประธานมู่อุ้มได้ไง！”เสียงของคุณแม่ถังเข้าไปในหูของถังซิน หล่อนหันไปถึงเห็นคุณแม่ถังอยู่นี่！

ถังซินงง“แม่ มาอยู่นี่ได้ไง？”

“ก็เสี่ยวอี้เรียกแม่มาทานข้าว”คุณแม่ถังพูด“รีบลงมา คนมองเยอะแยะ！”

ถังซินมองค้อนใส่เขา“เขาจะอุ้มหนูเอง！”

“ไม่เป็นไรครับคุณป้า หล่อนตัวเบา”มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆให้คุณแม่ถัง

พเอคนใช้เอารองเท้ามาให้ มู่เฉินหย่วนเลยปล่อยหล่อนลง

พอใส่เสร็จหล่อนก็เถิบห่างจากเขา แล้วรีบดึงคุณแม่ถังออกไป

ท่านมู่ยิ้มหรี่ตาพูด：“ถังซินหิวไหม？กินข้าวด้วยกันก่อนค่อยไปสิ ไม่เจอกันนานแลย”

เมื่อก่อนท่านมู่ก็ดีกับถังซินมาก อีกอย่างก็อาวุโสด้วย ร่างกายไม่แข็งแรง เขาพูดอย่างอบอุ่นด้วย ทำให้ถังซินไม่อยากปฏิเสธ ใจอ่อนจึงตอบตกลงไป

ตอนทานข้าวท่านมู่ก็คีบอาหารให้ถังซินไม่หยุด แล้วก็ได้โอกาสถามหล่อนเรื่องบริษัทเหอซ่ง แล้วยังออกปากชมว่าสุดยอดมากๆ

จากนั้นก็คีบให้คุณแม่ถังไม่หยุด“ท่านก็ทานเยอะๆนะ หลายปีมานี้ที่ดูแลถังซินก็ลำบากแล้ว”

“เกรงใจเกินไปแล้วค่ะ”พอคุณแม่ถังโดนทำแบบนี้ใส่ก็ตกใจสุดๆ“ท่านอาวุโสสุด เรียกชื่อฉันเฉยๆก็ได้ค่ะ อย่างเกรงใจฉันขนาดนั้นเลย ไม่งั้นครั้งหน้าฉันคงไม่กล้ามาอีก”

“โอเคโอเค”ท่านมู่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม“ดูสิเธอเหมือนพี่น้องแท้ๆกับเสี่ยวอี้ ตอนนี้เด็กทั้งสองอยู่ด้วยกันอีกครั้ง โชคชะตานำพาเสียจริง！”

และมองไปที่ถังซินอีกครั้งด้วยใบหน้ารักใคร่เอ็นดู“ถังซินก็ท้องเดียวตั้งสามคนแหนะ ลำบากมากเลยสินะ？”

ที่โบสถ์เมื่อเช้าท่านมู่ยังดีใจที่หลานตัวเองช่างกล้าเสียจริงที่มาแย่งเจ้าสาวไป ต่อมาพอรู้ว่าถังซินท้องก็ตื่นเต้นมากจนเกือบจะเข้าไปในโลง

เขาคิดว่ามู่เฉินหย่วนเอาภรรยาคืนมาได้ก็ดีแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะได้ลูกมาอีกสาม！

ถังซินอดไม่ได้ที่จะพูดแรงๆกับท่านมู่

แต่ว่าใจหล่อนเหมือนน้ำที่นิ่ง ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมู่เฉินหย่วนอีก

หล่อนเลยพูดอย่างใจดำว่า：“ท่านมู่คะ หนูกับมู่เฉินหย่วนเราเลิกกันแล้ว ฉันอยากเลี้ยงลูกไว้เอง”

“เธอก็รู้ พี่ๆน้องๆฉันพวกนั้น……เห้อ ส่วนเจ้าเฉินหย่วนฉลาดแล้วยังไง ต้องเห็นตระกูลมู่ไม่มีทายาท？”

พูดไป ท่านมู่ก็ถอนหายใจแรงๆ：“ฉันหวังว่าคนในตระกูลจะเจริญ ถึงจะรวยไม่ถึงทายาทรุ่นสามก็ไม่เท่ากับถูกคนเอาไป”

“……”

ถังซินก็บื้อ ฟังท่านมู่พูดออกมาไม่ออก

แต่ว่าคนที่อยู่ยันแก่ ร่างกายไม่แข็งแรง น่าสงสารจัง ทำให้หล่อนใจอ่อน

คนในตระกูลที่ตายเพื่อหล่อน ก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลมู่

เรื่องเมื่อก่อนทำให้ถังซินปวดใจ

หล่อนหลับตาพูดกับท่านมู่：“ขอโทษค่ะ ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้ แต่ว่า……”

“ถ้าฉันคลอดออกมา ฉันจะให้เด็กสองคนแก่ตระกูลมู่ ฉันเอาแค่คนเดียวพอ ท่านมู่คะ นี่คือสิ่งที่มากที่สุดที่ฉันจะทำให้ได้แล้ว หวังว่าจะไม่บีบฉันอีก”

ท่านมู่ขมวดคิ้วขาวๆ อยากพูด มู่เฉินหย่วนที่นิ่งอยู่นานก็พูดขึ้นมา

“เธออยากได้ลูกน่ะได้”มู่เฉินหย่วนมองถังซิน พูดด้วยเสียงเรียบๆ“เรามาเซ็นสัญญา ก่อนลูกสามขวบ คุณห้ามแต่งงาน ไม่งั้นลูกคนนั้นต้องให้ตระกูลมู่”

ถังซินโกรธจนตบโต๊ะ

หล่อนพูดอย่างอัดอั้น：“ประธานมู่ รบกวนคุณพูดมีเหตุผลด้วย เด็กทั้งสามคือของฉัน ฉันให้ไปสองก็มากพอแล้ว”

มู่เฉินหย่วนพูด：“ผมก็พูดอย่างมีเหตุผลอยู่ไง ต้องการให้คุณเซ็นสัญญาเท่านั้น”

“สัญญาบ้าอะไร คุณควบคุมชีวิตฉัน！”

“ถังซิน ตอนลูกยังเล็กต้องอยู่กับพ่อแม่”มู่เฉินหย่วนพูด“ผมไม่อยากให้คุณแต่งงานไว มีสามีใหม่ ไม่สนใจลูกของผม”

“มู่เฉินหย่วน นายมันเกินไปแล้ว！”ถังซินพูดอย่างไม่พอใจ“มีสเปิร์มของคุณแค่เท่าไหร่ ได้ลูกสองคนไปฟรีๆก็น่าจะพอใจแล้ว แค่ลูกคนนึงทำไมไม่ให้ฉัน？”