รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 523

บทที่ 523 คุณมันน่ารำคาญ

ถังซินจ้องเขา“ดึกแล้วอย่าให้ป้าต้องตี กินเสร็จก็ไปนอน！”

“ป้าจะเร่งผมทำไม อยากอยู่กับลุงหลินสองต่อสอง？”ฉางผิงหันมาถาม“พอลุงสองแย่งป้ามา พูดอะไรกับป้าก็ยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ？”

ตอนที่ทั้งสองพูดกันอยู่นั้น ประตูห้องครัวก็ถูกเปิดออก

“ผมเห็นว่าเครื่องปรุงในครัวหมดอายุหมดแล้ว”มู่เฉินหย่วนพูดก็หันไปเห็นฉางผิงที่อยู่ข้างๆถังซิน“เด็กน้อย ดึกขนาดนี้ยังไม่นอน？”

ฉางผิงตกใจ“ลุงสองนี่เอง ผมนึกว่าลุงหลินคนนั้น？”

ทันใดนั้นรอยยิ้มของมู่เฉินหย่วนก็หม่นลง มองเขาอย่างเยือกเย็น“ทำไม หวังว่าเป็นเขา？”

“ไม่ไม่ ลุงสองดีที่สุด！”ฉางผิงพูดอย่างเอาใจ“ลุงสอง ที่เขตเล็กนี่มีร้านสะดวกซื้อเปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง ลุงจะเอาอะไรเดี๋ยวผมไปซื้อให้！”

มู่เฉินหย่วนควบคุมอารมณ์ไว้ เอาของที่ต้องซื้อส่งให้เขา

พอฟังจบ ฉางผิงก็เปลี่ยนรองเท้าออกไป

ถังซินมองไปที่ครัวเห็นว่าถูกเขาปัดกวาดอย่างสะอาดก็พูดอย่างไม่พอใจว่า：“ดึกขนาดนี้มาบ้านฉันแล้วยังมายุ่งที่ครัวฉัน แล้วยังดุใส่เด็กอีก หน้าไม่อายจริงๆ！”

“คุณไม่อยู่กี่สัปดาห์ครัวเลยสกปรก”มู่เฉินหย่วนพูด ก้มลงมองท้องหล่อน“วันนี้คุณอ้วกไปสองรอบ ไม่กินอะไรไม่หิวเหรอ？”

“ไม่หิว！”ถังซินเปิดตู้เย็น หยิบองุ่นมาพวง

มู่เฉินหย่วนเข้าไปปิดตู้เย็น ห้ามไม่ให้หล่อนหยิบของในตู้เย็นอีก“เก็บไว้ในช่องเย็น กินเย็นไปไม่ดีต่อกระเพราะ”

“อากาศร้อน ไม่ได้เปิดแอร์ เย็นอะไรล่ะ！”ถังซินบ่น“เอาองุ่นคืนมา！”

“ไม่ได้”มู่เฉินหย่วนชูองุ่นขึ้นสูง

เขาสูงมาก ถังซินเลยเอื้อมไม่ถึง

“ในท้องคุณยังมีลูกอีกสามชีวิตนะ เชื่อฟังหน่อย ไปนั่งที่ห้องรับแขก เดี๋ยวเอาน้ำร้อนลวกให้”

คำว่า‘เชื่อฟังหน่อย’ทำให้ถังซินหน้าแดง พูดปากแข็งไปว่า“ลวกก็ไม่อร่อย！”

“หือ？”เขาก้มลงมอง สายตาดูน่ากลัว

“……”

ถังซินกัดฟัน โกรธจนเตะเขาด้วยรองเท้าแตะไปทีนึง แล้วไปที่ห้องรับแขกอย่างไม่พอใจ

มู่เฉินหย่วนเทน้ำ แล้วเอาองุ่นลงลวกสองสามนาที

เขาปอกเปลือกให้ ไม่เย็นแล้วเลยเอาไปให้ถังซินกิน

เห็นฉางผิงยังไม่กลับมา ก็ปอกเปลือกองุ่นให้ถังซินแล้วพูดว่า：“จิ่งเหนียนหาเพื่อนที่เป็นหมอเก่งๆสองสามคนไปช่วยที่ซีเรียแล้ว”

ได้ยินดังนั้น ถังซินก็ไม่โกรธอีกต่อไป ถามไปว่า：“เป็นยังไงบ้าง？”

มู่เฉินหย่วนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“จิ่งเหนียนบอกว่าจะให้พี่ใหญ่ลองเทคโนโลยีการแพทย์อันใหม่ โอกาสฟื้นสูงมาก สมองของส้งจิ้งเหอได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง แพทย์ที่เก่งๆต่างหมดหนทาง”

องุ่นที่หล่อนกินเข้าไปไม่ได้รสหวาน เหมือนว่าจะขมหมด“ฉันรู้ว่าคุณนายวี่โหดมาก แต่นึกไม่ถึงว่าหล่อนจะทำแบบนี้กับลูกชายแท้ๆของตัวเองและยังวางยาใส่จิ้งเหอ”

“เรื่องนี้คุณไม่จำเป็นต้องโทษตัวเอง ไม่เกี่ยวกับคุณ”มู่เฉินหย่วนทำให้หล่อนสบายใจ สายตาหม่นลง“คุณนายวี่ไม่มีทางเอาความเกลียดต่อส้งจิ้งเหอไปทำร้ายชีวิตลูกชายหรอก”

“ไม่กินแล้ว！”ถังซินตบมือของเขาพูดอย่างเยือกเย็น“คุณไปดูทำไมเขายังไม่กลับมา หลานตัวเองยังไม่สน ต้องให้คนห่วงตลอด！”

มู่เฉินหย่วนอดไม่ได้“ตอนนี้กังวลเรื่องนั้น คิดออกไหม？”

“ไป！”ถังซินอดไม่ได้ที่จะเอาเทปปิดปากเขา“พูดมากกว่าผู้หญิงอีก น่ารำคาญจะตาย！”

“โอเคโอเค ผมไป”

ตอนที่มู่เฉินหย่วนจะออกไปดู นึกไม่ถึงว่าฉางผิงจะกลับมาแล้ว

“ลุงสอง ของที่ลุงต้องการ”ฉางผิงเอาถุงให้มู่เฉินหย่วน“ไม่มีซีอิ้ว”

“ลำบากแล้ว”มู่เฉินหย่วนหยิบของเข้าไปก็ถามเขา“กินมื้อดึกไหม？”

“เอา！ลุงสองไม่ว่าทำอะไรต้องมีไข่ดาว”

พอฉางผิงเปลี่ยนรองเท้าก็ไปที่ห้องรับแขก เห็นบนโต๊ะมีองุ่นวางอยู่ก็เอาเข้าปาก

พอกัดองุ่นไปก็ขมวดคิ้ว มองไปที่ถังซินแล้วถาม：“ป้าครับ องุ่นนี่ไม่ได้ใส่ตู้เย็นเหรอ ทำไมร้อนล่ะ？”

ถังซินพูดอย่างเซ็งๆ“ลุงสองของนายเอาไปลวกน้ำร้อน！”

ฉางผิงคายลงถังขยะแล้วพูดอย่างคิดได้ทันที：“ผมได้ยินว่าแม่ที่ตั้งท้องกินเย็นไม่ได้ ลุงสองเลยเอาองุ่นไปลวกให้ อ้อ……ลุงสองใส่ใจป้ามาก”

ใบหน้าเย็นชาของถังซินไม่สนเขา

ฉางผิงเข้าไปถูไถใส่หล่อนแล้วพูดอย่างเรียบๆ：“ที่จริงผมกลับมานานแล้ว แต่ยืนอยู่ด้านนอกแปปนึง”