บทที่ 551 คนไข้หายใจไม่สะดวก เริ่มไม่โอเคแล้ว
หลังจากจ๋องซึงเข้าห้องผ่าตัดไป พยาบาลก็รีบปิดประตูแยกจากคนด้านนอก
ถังซินหันไปมองชายหนุ่ม คิดไม่ถึงว่าเขาก็กำลังมองหล่อนพอดี
ทั้งสองสบตากันอย่างไม่ตั้งใจ สายตาลึกซึ้งของชายหนุ่มทำให้ในใจถังซินนิ่งไป แค่แวบเดียวก็ละสายตาออกไป
หล่อนกอดอกมองไปทางกำแพงรออย่างเงียบๆ
หลังจากที่มู่เฉินหย่วนไปแย่งตัวเจ้าสาวมา หล่อนปฏิเสธเขาชัดเจนบอกว่าติดต่อกันไม่ได้อีก
ชายหนุ่มก็ไม่ลดละพยายามหาทางปรากฏต่อหน้าหล่อนให้ได้
ตอนไปคุยเรื่องสัญญาความร่วมมือก็เจอเขา ฝ่ายตรงข้ามรู้จักคนที่มีชื่อเสียงของบริษัทมู่ซื่อก็ชวนมู่เฉินหย่วนทานข้าวด้วยกันเพื่อคุยธุรกิจ
หรือตอนที่จู่ซือซือขอร้องให้หล่อนไปทำกับข้าว หล่อนซื้อวัตถุดิบหลายอย่างไป ตอนกลับอยู่ในลิฟท์ก็จะเจอเขาโดยบังเอิญ เขาก็ช่วยหล่อนถือของและยังตักข้าวของหล่อนกิน
แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่แสดงท่าทีอะไรแต่ว่าไปไหนก็เจอแต่เขา โดยเฉพาะตอนคุยสัญญาใหญ่ๆหล่อนก็รู้ว่าต้องเป็นชายหนุ่มที่ค่อยช่วยหนุนหลังแน่ๆ น่ารำคาญจริงๆ
ในที่สุดหล่อนก็ทนไม่ไหวเลยพูดกับเขาว่า:“ทำไมฉันไปไหนก็เจอแต่คุณ?เมื่อก่อนตอนทำงานที่บริษัทมู่ซื่อ ก็ไม่รู้สึกว่าทำงานน้อยเลย!”
“เมืองหนานเฉิงใหญ่ขนาดไหนเชียว ขับรถรอบนึงก็หมดแล้ว เราจะเจอกันบ่อยก็ไม่แปลก”
“คุณไม่ได้จงใจตามฉันใช่ไหม?”
มู่เฉินหย่วนยิ้ม:“คุณบอกว่าถ้าคลอดแล้วจะให้ลูกสองคนแก่ตระกูลมู่ เราคุยกันชัดเจนดี แค่คุณไม่แต่งงานผมจะไม่ตามรังควานคุณและผมก็ไม่จำเป็นต้องไปก่อกวนคุณด้วย”
พูดจบ ถังซินที่โกรธก็หมดคำพูด
ใช่สิ หล่อนหาหลักฐานของชายคนนี้กับตัวเองไม่เจอ
ถามแบบนี้ กลับทำเหมือนหล่อนรู้สึกว่าตัวเองสำคัญต่อหัวใจของเขามาก หลงตัวเองเหลือเกิน!
เห็นบรรยากาศของมู่เฉินหย่วนกับถังซินเริ่มคลุ จู่ซือซือก็ไม่กล้าไปกวน
หล่อนเดินไปข้างๆผู้ช่วยที่เหมือนจะไม่อยู่ตรงนั้นด้วยเหมือนกันแล้วถามเขาเงียบๆ:“เอ๋ คุณมาได้ไง?”
“คุณจ๋องโทรหาผม”ผู้ช่วยตอบไปเบาๆ“เขากลัวประธานมู่มาไม่ทันก็เลยให้ผมมาดูแล คิดไม่ถึงว่าประธานมู่จะมาถึงก่อนผมเสียอีก”
จู่ซือซือตอบรับอ้อไป“งั้นพี่สี่ของฉันหาพี่ซูเจ๋เจอเมื่อไหร่เหรอ?”
“……”
เห็นผู้ช่วยลังเลเหมือนว่าไม่อยากตอบตัวเอง
จู่ซือซือก็พูดต่อ:“จนถึงตอนนี้แล้ว ปิดบังไปก็เท่านั้น!”
ผู้ช่วยก็คิดว่าถูก
พอลู่เหวินซูตื่นก็ต้องบอกพวกเขา
ผู้ช่วยบอกจู่ซือซือ“สองสัปดาห์ที่ผ่านมา ประธานลู่โทรมาให้ผมไปยืมฮอลเพื่อให้เขาไปประเทศY ตอนกลับมาก็พาคุณนายกลับมาด้วย……”
พูดไปผู้ช่วยก็ถอนหายใจออกมา:“ประธานลู่กับคุณนายเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน เขาดีกับคุณนายขนาดนั้นและยังให้ผมไปสืบเรื่องที่ลุงของคุณนายตายอีก คิดไม่ถึงว่าคุณนายจะโหดร้ายได้ขนาดนี้”
“อะไรนะ?”จู่ซือซือร้องเสียงแหลมตกใจ“พวก พวกเขาแต่งงานแล้ว?”
ถังซินตกใจกับเสียงกรีดร้องของหล่อน
หล่อนได้สติหันไปมองจู่ซือซือและถามอย่างสงสัย:“ใครแต่งงานกับใคร?”
จู่ซือซือชี้ไปที่ผู้ช่วยยังงงๆอยู่ “เขาบอกว่า พี่สี่แต่งงานกับพี่ซูเจ๋แล้ว”
“จะเป็นไปได้ไง!”ถังซินหน้าชาไม่อยากเชื่อ
ผู้ช่วยพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด:“ครั้งที่แล้วประธานลู่พูดกับผมว่ามีคนคอยจับตาดูคุณนายตลอด พอคุณนายไปประเทศYพวกเขาก็ลงมือ ตาของคุณนายมองไม่เห็นก็เพราะพวกเขาทำ”
ถังซินนิ่งไปจนเกือบลืมหายใจ:“อะไรนะ ก่อนหน้านี้หล่อนมองไม่เห็น?”
“ครับ คนพวกนั้นลักพาตัวคุณนายแต่คุณนายหนีมาได้”วันนั้นที่จ๋องซึงโทรหาลู่เหวินซู เขาอยู่ด้านนอกเลยได้ยิน คิดไม่ถึงว่าหลี่ซูเจ๋จะน่าเวทนาขนาดนั้น
“ไม่น่าล่ะคนของเฉิงจี๋หาสาวสวยไม่เจอตลอดมา……”ถังซินบ่นมือไม้เย็นไปหมด“ที่แท้มีคนจับตาดูฉันตลอดมา ฉันอุตส่าห์ให้สาวสวยไปต่างประเทศแล้ว……”
ตอนนั้นหล่อนส่งสาวสวยไปต่างประเทศแต่กลับทำร้ายสาวสวยเองนี่
มู่เฉินหย่วนเห็นร่างบางๆของหญิงสาวสั่นก็เข้าไปประคองหล่อน“อย่าคิดมาก ตอนนั้นคุณคิดไม่ถึงว่าจะมีคนคอยจับตาดูพวกคุณ ไม่ใช่ความผิดของคุณ”
“ไม่ เป็นความผิดของฉัน……”ถังซินอยากผลักเขา พูดไปน้ำตาก็ไหล
ประตูห้องผ่าตัดถูกผลักออกแรงๆ พยาบาลวิ่งออกมาจากด้านใน
“เสี่ยวหลิง ไปเรียกหมอเฉียนมา!”พยาบาลวิ่งไปที่ทางเดินไปก็เรียกเพื่อนร่วมงานไปด้วย“ลมหายใจของคนไข้อ่อนมาก ใกล้จะไม่ไหวแล้ว!รีบไปเรียกหมอเฉียนมา!”
ที่ห้องผ่าตัดนี้ พวกเขายืนอยู่ทางห้องผ่าตัดที่กำลังทำการผ่าตัดอยู่ พยาบาลก็วิ่งออกมาจากด้านในอีก
เป็นคนไข้คนไหนที่ไม่ไหวแล้ว ทุกคนต่างรู้
ถังซินยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดใกล้จนรู้สึกถึงสัญญาณของความตาย ตัวหล่อนอ่อน ดีที่มู่เฉินหย่วนรีบไปประคองจึงล้มลงที่อ้อมแขนเขา
จู่ซือซือกับผู้ช่วยไม่มีสติ นิ่งไป
มู่เฉินหย่วนประคองถังซินไปก็โทรหาเย่นจิ่งเหนียนด้วย สีหน้าหม่นลงจนน่ากลัว
ตอนที่มาถึงโรงพยาบาลก็โทรหาเย่นจิ่งเหนียนไปตั้งนานแล้วและยังให้ขับฮอไปรับด้วย
แต่ว่าซีเรียอยู่ห่างจากที่นี่ค่อนข้างไกล ต้องใช้เวลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...