รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 552

บทที่ 552 งั้นพวกคุณก็หุบปากของพวกคุณกันซะ

ห้องผ่าตัดแทบจะถูกปกคลุมไปด้วยความตาย ทุกคนต่างเสียสติ

กลุ่มนักข่าวกรูกันเข้ามา แปปนึงก็ล้อมพวกเขาไว้ กล้องกับไมโครโฟนเกือบจะโดนหน้าพวกเขา

“ประธานมู่ ได้ยินว่าคุณลู่เหวินซูถูกแทง ตอนนี้กำลังช่วยชีวิตอยู่ที่ห้องผ่าตัดใช่ไหมคะ？”

มีนักข่าวเอาไมค์ไปจ่อถังซินแล้วถามอย่างเฉียบคม：“ประธานถัง ได้ยินว่าคนที่ฆ่าคุณลู่คือน้องสาวของหลี่หวินรุ่ย ได้ยินว่าคุณกับน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยสนิทกันมาก ช่วยตอบหน่อยได้ไหมครับ？

“เพราะว่าพี่สาวตาย น้องสาวเลยมาแก้แค้นใช่ไหมครับ？”

“ประธานถัง คุณรู้เรื่องนี้ไหมคะ？”

“เหล่าผู้บริหารของบริษัทเหอเสิ้งที่ประสบอุบัติเหตุเกี่ยวข้องกับน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยไหมคะ？”

“……”

แสงแฟลชสาดส่องทำให้ถังซินเกือบจะลืมตาไม่ขึ้น

หล่อนใช้มือบัง หันหน้าไปไม่อยากสนใจนักข่าวพวกนี้

จู่ซือซือกับผู้ช่วยที่ได้สติก็ช่วยดันนักข่าว

แต่ว่านักข่าวเยอะมากไม่สามารถผลักออกไปได้เลย

พวกนักข่าวก็ไม่สะทกสะท้านยังคงถามถังซิน：“ประธานถังคุณไม่พูดเพราะรู้เรื่องที่น้องสาวหลี่หวินรุ่ยฆ่าคนอยู่แล้วใช่ไหมคะ อยากปกป้องหล่อนเหรอ？”

“ฉันได้ยินว่าน้องสาวหลี่หวินรุ่ยฆ่าเสร็จก็ไปที่ท่าเรือแล้วหนีไปต่างประเทศ ต่อมาก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตายเหรอคะ”

ถังซินเงยหน้าขึ้นมองไปทางนักข่าว：“คุณพูดอะไรน่ะ？”

นักข่าวคนนั้นเห็นถังซินสนใจตัวเองก็เลยโจมตี：“ประธานถังไม่รู้จริงๆเหรอหรือว่าแกล้ง？เรื่องที่มีคนฆ่าตัวตายที่ท่าเรือ ตำรวจไปสืบดูแล้วก็ไม่มีเรือไหนกล้าออกไปเลย”

“มีผู้โดยสารบอกว่าคนที่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายคือคนที่เคยอยู่กับคุณลู่ เหมือนน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยมาก”

“หล่อนรู้สึกผิดที่ฆ่าคุณลู่เลยกระโดดน้ำฆ่าตัวตายเหรอคะ？”

“ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณพูดอะไรกัน”มือถังซินสั่นอยู่ไม่นิ่งแล้ว“ฉันไม่รู้ว่าน้องสาวของหลี่หวินรุ่ยคือใคร ไม่รู้จัก ขอทางหน่อย！”

หล่อนไม่รู้ว่าพวกนักข่าวเอาข่าวมาจากไหนก็มาที่นี่เลย

ไม่ว่านักข่าวจะพูดจริงหรือปลอม ถังซินก็อยากไปตรวจสอบดู

หลี่ซูเจ๋รีบหนีไป น่าจะไปที่ท่าเรือเตรียมไปต่างประเทศจริงๆ

แต่หล่อนไม่เชื่อว่าสาวสวยจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย！

ถังซินยิ่งอยากออกไป พวกนักข่าวก็เบียดเข้ามาไม่ให้หล่อนไป

มีนักข่าวสายตาแหลมคมเห็นถังซินสวมชุดโปร่งๆผิดปกติและท้องก็ป่องออกมาด้วย รีบทักว่า“ประธานถังท้องหรือคะ？”

และเอากล้องส่องเข้าไปที่ท้องหล่อน

คนรอบๆที่ได้ยินก็ทำเหมือนกะทะร้อนที่จะทอด ต่างดูท้องถังซิน

พอเห็นว่าท้องถังซินป่องจริงๆเหล่านักข่าวก็คุกคามเข้ามาถามถังซินว่าท้องเมื่อไหร่ ลูกของใคร

ข้างๆหูถังซินต่างเต็มไปด้วยเสียงพูดไปมา เสียงดังจนหล่อนมึน

รอบๆเบียดเสียดมากเกือบจะไม่มีอากาศให้หายใจ หล่อนหายใจลำบากหน้าเริ่มซีด

เห็นถังซินผิดปกติ สีหน้าของมู่เฉินหย่วนก็หม่นลง หมดความอดทนกับเหล่านักข่าว เขาเอามือจับขาหญิงสาวแล้วอุ้มออกไป

หันไปมองพร้อมหน้าตาไม่โอเคใส่เหล่านักข่าว สายตาเขาหม่นจนน่าตกใจ

“ออกไป！”

เขาพูดออกไปอย่างเย็นยะเยือก ความกดดันนั้นทำให้เหล่านักข่าวตัวสั่นแม้แต่สบตาเขาก็ไม่กล้าแล้วก็หุบปากทันที ค่อยๆเบิกทางให้

พอคนถอยไปอากาศก็เข้ามา สีหน้าถังชินก็ดีขึ้นมาหน่อย

ถังซินเลยมองชายหนุ่มแวบนึง ให้เขาจับมือ

แปปนึงก็ถึงท่าเรือ

พอจอดลงถังซินก็เอาเข็มขัดออก เปิดประตูแล้วรีบลงไป

หล่อนเห็นไฟส่องสว่างผู้คนมากมายที่ท่าเรือและก็มองเห็นตำรวจ

ในใจถังซินตระหนกหน่อยๆ รีบๆเข้าไปจับตำรวจคนนึงมาถาม“ถามหน่อยค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ？”

ตำรวจมองหล่อนแล้วพูด：“เราได้รับรายงานว่ามีหญิงสาวกระโดดลงน้ำ ทีมค้นหาลงไปชั่วโมงนึงแล้วแต่ยังไม่ขึ้นมาเลย！”

เห็นถังซินนิ่งไป ตำรวจก็นึกว่าหล่อนตกใจจึงส่ายหัวพูดว่า“เห้อ มักจะมีคนที่ทางตันมากระโดดน้ำทุกปีเลย เราเห็นจนชินแล้ว คุณซื้อตั๋วจะโดยสารเรือเหรอ？หกโมงเช้าค่อยมาใหม่ละกัน เรือบรรทุกสินค้า เรือโดยสารที่ท่าเรือนี้ก็ไปไหนไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนรีบเข้ามาก็เห็นว่าถังซินคุยอะไรกับตำรวจ ตัวสั่นเหมือนจะล้มลง

เขาเข้าไปประคองแล้วถังซินก็ผลักออก วิ่งไปทางช่องจำหน่ายตั๋ว

“สวัสดีค่ะ รบกวนช่วยหาบันทึกคนซื้อตั๋วได้ไหมคะ？”พอถึงช่องจำหน่ายตั๋วถังซินก็รีบถามพนักงาน“คุณช่วยฉันดูทีว่ามีผู้หญิงชื่อหลี่ซูเจ๋ซื้อตั๋วไหม”

“มีเลขประจำตัวประชาชนไหม？”

“มีค่ะ！”

ถังซินเอาโทรศัพท์มาหาข้อมูลของหลี่ซูเจ๋แล้วบอกหล่อน

“ซื้อตั๋วเรือสำราญไปยูโกสลาเวียที่นึง ก็เรือนั้นแหละ”พนักงานขายตั๋วเอามือชี้ไปตรงท่าเรือ“แต่ว่ามีคนกระโดดน้ำ เรือนั้นก็ยังไม่ออก คุณลองไปถาม”

ถังซินรีบวิ่งไปที่เรือ พอขึ้นไปก็ถามพนักงานที่ดูแล

พนักงานหาข้อมูลบอกว่าฉีกตั๋วของหลี่ซูเจ๋แล้ว แต่ว่าไม่ขึ้นมา

“หล่อนฉีกตั๋วไปแล้วแต่ทำไมยังไม่ขึ้นมา”ถังซินกับเขามองหน้าของหลี่ซูเจ๋แล้วพูด：“คุณลองคิดดีๆมีคนมารับหล่อนหรือเปล่า？”

พนักงานไม่ตอบแล้วก็พูดกับผู้โดยสารที่เดินผ่านว่า“น่าจะเป็นผู้หญิงที่กระโดดลงน้ำไหม？”