รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 558

บทที่ 558 ฉันต้องการลูกของหล่อนมาชดใช้ชีวิตให้ลูกฉัน

ถังซินรีบดึงอีกครั้ง

หญิงสาวลุกขึ้นมาจากพื้นเปียกๆได้แล้ว ถือมีดมาทางถังซิน

“ถังซิน เอาลูกฉันคืนมา！”

ถังซินไม่มีทางหนี ได้แต่ใช้มือจับหญิงสาวป้องกันไม่ให้มีดแทงตัวเอง

ตอนที่หล่อนเงยหน้ามองหญิงสาวถึงเห็นว่าทำไมเสียงถึงคุ้นขนาดนี้ ที่แท้ก็รู้จัก

สีหน้าก็หม่นลงทันที“เธอ หวีซือฉูน”

“เธอเอาลูกฉันคืนมา！คืนลูกฉันมา！”หวีซือฉูนกรีดร้องอย่างกระเซอะกระเซิง สายตาเต็มไปด้วยความแค้น ไม่หยุดต่อสู้ อยากเอามีดแทงไปที่ถังซิน

ถังซินบีบมือหล่อนแรงๆและยิ้มอย่างเยือกเย็นพูดว่า“ลูกเธอไม่มีแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน？”

“เพราะครั้งที่แล้วเธอลากฉันไปโรงพยาบาลทำให้ฉันตกใจ！”ปากของหวีซือฉูนสั่น กัดปากแน่นอย่างเกลียดแค้นถังซิน“ถ้าไม่ใช่เธอฉันจะเสียลูกได้ไง！”

ลูกในท้องของหล่อนดีมาตลอดและหล่อนก็ดูแลอย่างดี แต่สองสัปดาห์ก่อนจู่ๆหล่อนก็รู้สึกว่าเจ็บท้องต่อมาก็มึนล้มลงไป

พอตื่นมาก็เห็นคุณนายวี่ถอนหายใจและก็หมอ

หมอบอกว่าหล่อนตกใจกลัวทำให้แท้ง หวีซือฉูนร้องไห้หนัก เศร้าไปสองสามวัน ต่อมาก็คิดได้ว่าถังซินพาคนมาลักพาตัวตัวเองไปแล้วพาตัวเองไปทำแท้งที่โรงพยาบาล

ถ้าไม่ใช่ถังซิน หล่อนจะตกใจได้ไง จะเสียลูกที่รักไปได้ไง！

แค่คิดถึงการตายของลูก หวีซือฉูนก็โกรธผู้หญิงตรงหน้ามากขึ้น

หล่อนพยายามเอามีดแทงลง“ถังซิน ฉันต้องการให้เธอชดใช้ชีวิตให้ลูกฉัน！”

“เธอท้องได้ไง ลืมแล้วเหรอ？”ถังซินไม่ตกใจแต่ยังพูดเยาะเย้ย“ใช้วิธีสกปรกเพื่อให้ได้ลูกมา ฟ้าดินก็ยังรับไม่ได้！”

หวีซือฉูนโดนสะกิดก็กรีดร้อง“ฉันจะฆ่าเธอ！ฆ่าเธอ！”

ทั้งสองดึงไปมาอย่างดุเดือด

เวลาผ่านไปนานแล้วถังซินก็เริ่มกันไม่ไหว

หล่อนมองปลายมีดอยู่ใกล้หัวใจตัวเองมากขึ้น หน้าผากก็ยังมีเหงื่อไหลออกมามือก็สั่น

จู่ๆถังซินก็ออกแรงทั้งตัวเอาหัวกระแทกใส่ร่างหวีซือฉูนแรงๆ

“โอ้ย！”ใช้โอกาสตอนที่หวีซือฉูนเจ็บ มือคลายออก ถังซินก็ผลักหล่อนออกไปและยังหยิบไม้ถูพื้นแทงหล่อนลงพื้นแล้วรีบไปดึงประตู

ออกแรงดึงอย่างแรง ตอนที่หวีซือฉูนลุกขึ้นมาในที่สุดประตูก็ถูกดึงออก

ตอนที่ออกแรงดึงก็ใช้แรงไปเยอะมากบวกกับที่ยังท้องอยู่ ตอนที่เปิดประตูก็หอบแล้ว

หล่อนใช้มือค้ำกำแพงแล้วรีบวิ่งออกไป

ถังซินที่เพิ่งออกมาจากทางเดินก็ชนเข้ากับฉางผิง

ฉางผิงเห็นว่าถังซินเข้าห้องน้ำนานเลยอยากมาดู เห็นสีหน้าถังซินไม่ดีก็รีบถาม“ป้าไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

“ป้าไม่เป็นไร！ไป！”ถังซินเหลือบไปมองด้านหลังเห็นหวีซือฉูนตามออกมาแล้วในใจก็รีบร้อน ลากฉางผิงวิ่งออกไปทางออก ไม่กล้าชักช้า

“ถังซิน！”ด้านหลังก็มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาว

ถังซินลากฉางผิงไปได้ไม่กี่ก้าวกระสุนก็เฉียดเท้าหล่อนกระแทกลงไปที่พื้น

เสียงปืนทำให้ผู้คนในร้านต่างกรีดร้อง ผลักโต๊ะ เก้าอี้ลงและหนีอย่างรวดเร็ว

ถังซินก็ตกใจเหงื่อออกไปทั้งตัว

หล่อนนึกว่าหวีซือฉูนจะเอามาแค่มีด คิดไม่ถึงว่าจะมีปืนด้วย！

“ถังซิน เธอหนีอีกฉันก็จะยิงเธอ！”หวีซือฉูนที่อยู่ด้านหลังก็จับปืนไว้เข้ามาทางถังซินด้วยสายตาบ้าระห่ำ“ในปืนยังมีกระสุนอีกเก้าลูก”

พอเห็นฉางผิงกำลังจัดการกับหวีซือฉูน ถังซินก็รีบวิ่งไปทางที่นั่งแล้วหยิบกระเป๋าเปิดออกมา

พอเอาโทรศัพท์ออกมาก็ได้ยินเสียงพึมพำของฉางผิง

ถังซินเงยหน้าไปถึงเห็นผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน

คนนึงยกฉางผิงขึ้นมาเหมือนลูกไก่ อีกคนไปประคองหวีซือฉูน

พอชายคนนั้นประคองหวีซือฉูนได้ ก็เอาปืนในมือเล็งไปที่ถังซินแล้วเหนี่ยวไก

เขาถามหวีซือฉูน“คุณหนู จะฆ่าเลยไหม？”

ถังซินไม่กล้าขยับ มือในกระเป๋าก็คลำของแข็งได้

หล่อนจำได้ว่าก่อนหน้านี้มู่เฉินหย่วนเอาแหวนที่ใส่ตำแหน่งที่ตั้งให้ พอถอดก็ใส่ในกระเป๋าตลอด

หล่อนค่อยๆเอาแหวนในกระเป๋าใส่ที่นิ้วมือ เอาเล็บเคาะลงไปหนึ่งที

“ฉันต้องการลูกของหล่อนมาชดใช้ชีวิตให้ลูกฉัน！”หวีซือฉูนพูดอย่างเยือกเย็น

มือของหล่อนที่เพิ่งถูกบิดไปเจ็บมาก พอชายหนุ่มมารับไว้ ถึงยังเจ็บอยู่ก็จ้องไปที่ฉางผิงแรงๆ

“เด็กน้อยแรงดีเหลือเกินนะ กล้ามาโจมตีฉัน！”หล่อนกัดฟัน มือเจ็บยังไม่หายก็ให้ชายหนุ่มตีฉางผิงแทนไปสองสามที

ชายที่อุ้มฉางผิงตบไปที่ฉางผิงแรงๆสองสามทีจนหัวของฉางผิงหันไปด้านข้าง

ชายหนุ่มดึงหน้ากากของฉางผิงขาด

หวีซือฉูนอยากให้พวกเขาไปจับถังซิน แต่พอหน้ากากของฉางผิงเปิดออกมาแล้วเห็นหน้าตาของเขา หวีซือฉูนก็ทำเหมือนเห็นอะไรน่ากลัว ตาเบิกโตขึ้น

พอถังซินสวมแหวนไว้ก็เดินไปทางหวีซือฉูน“หวีซือฉูน เกลียดก็มาลงที่ฉัน”

หวีซือฉูนจ้องฉางผิงพักนึง ก็หันไปมองถังซินแล้วชี้ไปที่ฉางผิง“เขาใช่ลูกของวี่เหวินถิงไหม？”