รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 559

บทที่ 559 นายจะต้องหาหล่อนให้เจอ

ถังซินพูดอย่างเยือกเย็น:“ฉันจะไปกับเธอแล้วแต่เธอเลย แต่เธออย่าทำร้ายคนที่ไม่เกี่ยว ……”

“ฉันถามเธอ เขาใช่ลูกชายของวี่เหวินถิงไหม!”หวีซือฉูนกรีดร้อง น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่“ฉันเคยเห็นรูปของวี่เหวินถิงตอนเด็กๆ เด็กคนนี้หน้าเหมือนเขาอย่างกับคนเดียวกัน!”

หล่อนจับหัวร้องไห้หนักจนเกือบจะเสียการควบคุม:“ฉันชอบเขามาหลายปีขนาดนั้น ในที่สุดจะได้อยู่กับเขาแล้ว มีลูกของเรา แต่ลูกไม่มีแล้ว……แล้วเขาก็มีลูกชาย……”

“คุณพูดมั่วซั่ว!”ฉางผิงที่ถูกตบปากเลือดไหลพยายามออกแรงด่าว่าหล่อน“พ่อผมไม่มีทางชอบผู้หญิงแบบคุณ เขารักแค่แม่ผม!”

หวีซือฉูนจ้องฉางผิงแรงๆแล้วก็ขำขึ้นมา“แม่แกใช่ส้งจิ้งเหอไหม?ฮ่าฮ่า หล่อนถูกรถชนตายนานแล้ว พักอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ตื่นมาตลอดไป!”

“คุณพูดมั่วซั่ว!แม่ผมไม่มีทางตาย!”ฉางผิงตอบโต้หล่อน

เขาออกแรงเตะสองขาอยากขัดขืนจากเงื้อมมือชายหนุ่มแต่กลับถูกชายคนนั้นจับที่ด้านหลังคอ ขัดขืนยังไงก็ไม่มีประโยชน์

“หล่อนตายแล้ว แกไม่มีแม่แล้ว!”หวีซือฉูนหยิกหน้าฉางผิงอย่างแรงด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย“ใครให้หล่อนมาแย่งผู้ชายกับฉันเองล่ะ สมควร!”

ฉางผิงพยายามถ่มน้ำลายใส่หน้าหล่อน โกรธจนตาแดง

“อ๊า แกถุยน้ำลายใส่ฉันเหรอ!”หวีซือฉูนลูบหน้า กัดฟันจ้องฉางผิง“ลูกที่ผู้หญิงเลวนั่นคลอดไร้การสั่งสอนจริงๆ กะหรี่!”

หล่อนแย่งปืนมาจากผู้ชายข้างๆ เหนี่ยวไกไปที่ฉางผิง

“หวีซือฉูน!”หัวใจถังซินตกไปที่ตาตุ่ม

ไม่รู้ความกล้าหาญมาจากไหน ยกเก้าอี้เขวี้ยงใส่ชายอีกคนที่ขวางหล่อนแล้วเข้าไปทางหวีซือฉูน

หวีซือฉูนถูกโยนไปที่พื้นปืนยิงขึ้น‘ปั้งปั้งปั้ง’ไปสามทีทะลุเพดาน

ชายหนุ่มที่ตั้งสติกลับมาได้ก็จับถังซิน

ชายหนุ่มตบหน้าถังซินแรงๆไปสองทีแล้วชี้ปืนไปที่หล่อน“กล้าตีคุณหนูของฉัน หาเรื่องอยากตาย!”

ตอนนี้เอง ด้านนอกก็มีเสียงไซเรนเข้ามา

หวีซือฉูนก็ได้ยินเลยทิ้งเรื่องที่จะฆ่าฉางผิง“ไปก่อน ตำรวจมาจะยุ่งยากอีก”

ถ้าเรื่องใหญ่โตหล่อนกลับไปจะโดนว่าได้

หนึ่งในนั้นพูดขึ้น“คุณหนูออกไปประตูหลัง รถผมจอดตรงนั้น”

ชายทั้งสองคนหนึ่งจับฉางผิง อีกคนจับถังซินและหวีซือฉูนที่จับแขนที่เจ็บออกไปจากด้านหลังร้านแล้วขึ้นรถBentleyสีดำข้างๆ

รถBentleyสีดำออกไปจากซอยเล็กๆ ตอนที่ถึงถนนสายหลักก็ห่างจากพวกเขาประมาณร้อยเมตรได้ รถตำรวจสองคันจอดที่หน้าร้านอาหารพอดี

ในรถ ชายคนหนึ่งขับรถ ชายอีกคนหยิบเทปกาวและเชือกมัดฉางผิงกับถังซินไว้

ชายที่ขับรถถาม:“คุณหนู สองคนนี้ไปไหนครับ?”

“ชานเมือง”หวีซือฉูนพูดไปสายตาก็มองไปที่ท้องถังซินที่ป่อง ยิ่งมองยิ่งเกลียด“โทรหาหมอให้ไปรอที่นั่น ฉันต้องการให้พวกเขาช่วย!”

ชายคนนั้นตอบรับเอาโทรศัพท์ออกมาโทร

ที่ที่คนมองไม่ค่อยเห็น ถังซินค่อยๆดึงแขนฉางผิงเพื่อปลอบเขา

ดูนิ่งลงแต่คำพูดที่หวีซือฉูนพูดกับชายหนุ่ม ใจหล่อนก็ค่อยๆหม่นลง

หล่อนท้องอยู่ทำอะไรก็ไม่สะดวก ถึงฉางผิงไหวพริบดีแต่สู้คนเดียวก็เหนื่อยแย่ ยิ่งเป็นบอดี้การ์ดสองคนแล้วพวกเขาไม่มีทางเอาชนะได้

ถังซินคลำแหวนที่นิ้ว ตอนนี้เองในใจก็อ้อนวอนให้มู่เฉินหย่วนจำตัวเองได้

ในเวลานี้เอง บริษัทมู่ซื่อ——

พอมู่เฉินหย่วนประชุมฉุกเฉินเสร็จแล้วกลับไปที่ห้องก็หยิบโทรศัพท์มาถึงเห็นว่ามีการแจ้งเตือนตำแหน่งจีพีเอส

หวีซือฉูนตามเข้ามามองถังซินที่พื้นไปทีนึง แล้วก็ถามชายหนุ่มที่เพิ่งโทร“หมออยู่ไหนแล้ว?”

“เขาบอกว่าจีพีเอสมีปัญหา ต้องรออีกพักนึงครับ”ชายหนุ่มตอบกลับ ปืนในมือยังชี้ไปที่ถังซิน“คุณหนูเอามีดมากรีดเด็กออกเองเลยไหมครับ”

ถังซินฟังแล้วก็เหงื่อไหลไปทั้งตัว พยายามนิ่งเข้าไว้

หวีซือฉูนยิ้มอย่างเยือกเย็นสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง“ไม่ล่ะ ฉันจะให้หล่อนดูลูกตัวเองตาย!”

“งั้นคุณหนูครับ เด็กคนนี้ล่ะ?”ชายอีกคนชี้ไปที่ฉางผิง“ให้ผมฆ่าก่อนเลยไหม?”

ถังซินพยายามส่ายหัว สายตาอ้อนวอนไปทางหวีซือฉูนเหมือนกำลังต่อรอง

หวีซือฉูนก้มลงไปที่หน้าถังซิน ฉีกเทปกาวที่ปากหล่อน

ถังซินเจ็บจนสั่นจากนั้นก็พูดเสียงทุ้ม:“ฉันรู้ว่าฉันพูดอะไรผิดไปทำให้เธอโกรธ เธอจะทำไงกับฉัน จะเอาลูกฉันออกหมดก็ได้ เธอปล่อยเขาไปนะ”

“เขาเป็นลูกของหญิงเลวนั่น ทำไมฉันต้องปล่อยไปด้วย!”แค่คิดว่าตัวเองไม่มีลูก แล้วลูกของวี่เหวินถิงกับส้งจิ้งเหอก็โตขนาดนี้แล้วในใจของหวีซือฉูนก็ยิ่งโกรธ

ถังซินโน้มน้าวหล่อนอย่างใจเย็น“เขาก็เป็นลูกของวี่เหวินถิง ถ้าเธอรักวี่เหวินถิงจริงก็อย่าทำร้ายลูกเขาสิ”

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนที่สามารถเลี้ยงลูกแทนคนอื่นได้หรือไง?”หวีซือฉูนยิ้มอย่างเยือกเย็น จับคางของถังซินด้วยสายตาบ้าระห่ำ“ฉันต้องการแค่ลูกของฉันกับเขาเท่านั้น!”

“อื้ออื้ออื้อ!”ฉางผิงที่ถูกเทปกาวปิดปากข้างๆนั้นก็ร้องอู้อี้ออกมาพร้อมกับจ้องหวีซือฉูน

หวีซือฉูเข้าใจว่าเขาพูดว่า‘ฝันไปเถอะ’ หน้าก็หม่นลงแล้วตบไปที่หน้าเขาแรงๆ

ฉางผิงที่ตัวเล็กๆก็ล้มลงหน้าคว่ำไปที่พื้นดินโคลน

“ฉางผิง!”

หน้าถังซินซีดอยากเข้าไปดู หวีซือฉูนลากหล่อนไว้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน