รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 569

บทที่569 ประธานมู่ คุณไม่มีมารยาทจริงๆ

เสี้ยงหวั่นฉิงจับกระเป๋าถือแน่นๆ

หล่อนรู้จักซ่าวซิวหรง แต่ว่าที่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ใช่หลินเฉิงจี๋แห่งบริษัทเหอซ่งเหรอ？

มู่เฉินหย่วนไปงานแต่งของหลินเฉิงจี๋กับถังซินเพื่อแย่งเจ้าสาวมา เรื่องนี้ต่างเห็นกันทั้งประเทศไม่น้อยเลยทีเดียว แล้วทำไมหลินเฉิงจี๋ถึงมากินข้าวโต๊ะเดียวกับมู่เฉินหย่วนได้？

เสี้ยงหวั่นฉิงเข้าใจว่าเขาสองคนเล่นอะไรกันอยู่

หล่อนก็รู้ว่าตัวเองพูดยังไง มู่เฉินหย่วนก็ไม่ออกไปคุยเป็นการส่วนตัวกับหล่อน

เสี้ยงหวั่นฉิงไปข้างๆเขาแล้วพูด“ฉันรู้ว่าหวีซือฉูนตายแล้ว ตำรวจ สื่อต่างพูดว่าประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต แต่ว่าความจริงการตายของหวีซือฉูน คนในแวดวงนี้ต่างรู้”

มู่เฉินหย่วนตอบรับไปน้ำเสียงยังคงราบเรียบ“แล้วไงล่ะ？”

เห็นท่าทางสบายๆของเขา เสี้ยงหวั่นฉิงก็ขมวดคิ้วพูดอย่างไม่พอใจหน่อยๆ：“คุณก็รู้ ผู้หมวดหนานรักลูกสาวคนนี้มากเขาไม่ปล่อยคุณกับบริษัทมู่ซื่อแน่นอน”

“เฉินหย่วน ตระกูลวี่ไม่อยู่ข้างตระกูลหนาน แต่ว่าวี่เหวิงถิงโคม่าอยู่จะมีใครช่วยคุณได้？”แค่คิดว่ามู่เฉินหย่วนไร้อิทธิพล เสี้ยงหวั่นฉิงก็กล้ามากขึ้น

บริษัทมู่ซื่อมีเงินมากแค่ไหน ความโกรธของผู้หมวดหนานก็ไม่สามารถเอาเงินมาแทนได้

พอหล่อนรู้ข่าวเสี้ยงหวั่นฉิงก็รอให้มู่เฉินหย่วนติดต่อตัวเองมาตลอด ขอให้ตัวเองช่วย แต่ไม่สามารถรอมู่เฉินหย่วนได้ตลอดมา แต่ว่าเรื่องก็ไม่เปลี่ยน หล่อนรู้ว่ามู่เฉินหย่วนไม่กังวลเพราะเรื่องนี้

มาหาครั้งนี้ หล่อนเดิมพันไว้แล้ว

เดิมพันว่ามู่เฉินหย่วนไม่มีเส้นสาย ต้องการเส้นสายของพ่อหล่อนมาช่วยเรื่องผู้หมวดหนาน！

เห็นมู่เฉินหย่วนได้แต่คีบอาหารกิน ไม่สนตัวเอง เสี้ยงหวั่นฉิงก็พูดส่งเดชว่า：“เฉินหย่วน ตำแหน่งของพ่อฉันกับเส้นสายคุณก็รู้นี่ ผู้หมวดหนานไม่กล้าเล่นด้วย แค่คำพูดของพ่อฉัน ไม่ใช่แค่ว่าเขาไม่กล้าเอาคืนคุณแต่เขาจะมาขอโทษคุณด้วยซ้ำ”

มู่เฉินหย่วนยังไม่พูด ซ่าวซิวหรงที่อยู่ตรงข้ามก็ยิ้ม“คือ พวกเราก็รู้ว่ารัฐมนตรีเสี้ยงก็หลงลูกสาว อีกอย่างคุณเสี้ยงก็สวย ครอบครัวก็ดี คนทั่วไปต่างไม่กล้า”

เสี้ยงหวั่นฉิงต่างมั่นใจหน้าตาและครอบครัวหล่อนเอง ถูกชมแบบนี้ก็พอใจอย่างมาก

แต่คนที่หล่อนแคร์ที่สุดกลับไม่แยแส！

ชายหนุ่มไปพูดอะไร เสี้ยงหวั่นฉิงก็เริ่มทนไม่ไหว“เฉินหย่วน ฉันให้พ่อฉันช่วยคุณได้ แต่ฉันมีคำขออย่างนึง ฉันต้องการให้คุณแต่งงานกับฉัน”

หลินเฉิงจี๋ที่อยู่ข้างๆกินข้าวและนิ่งเงียบตลอดก็ยิ้มออกมา

หลินเฉิงจี๋เอาทิชชู่มาเช็ดปากยิ้มเบาๆต่อไป“ประธานมู่ เสี้ยงหวั่นฉิงสวยมาก พื้นเพครอบคัรวก็ดีและยังสนใจคุณอีก ทิ้งความสงวนตัวของหญิงสาวเพื่อมาบอกรักประธานมู่ ประธานมู่ไม่ว่าไรหน่อยเหรอ？”

“ประธานส้าว”หลินเฉิงจี๋มองไปที่ซ่าวซิวหรง“คุณว่าประธานมู่แต่งกับคุณเสี้ยงเป็นไงบ้าง？”

“หา？ดีมาก……”ซ่าวซิวหรงจะพูดอะไร ก็รู้สึกเหมือนถูกงูพิษจ้อง สั่นไปทั้งตัว ตกใจจนเกือบจะจับตะเกียบไม่อยู่

เขารีบจับตะเกียบแน่น ไอ“แล้วแต่ประธานมู่ละกัน”

มู่เฉินหย่วนวางตะเกียบ มองหลินเฉิงจี๋อย่างขำๆ“เห็นประธานหลินใส่ใจคุณเสี้ยงแบบนี้ ถ้าสนใจคุณเสี้ยงก็บอก คนกันเองทั้งนั้น”

“ผมไม่สนใจคุณเสี้ยง”หลินเฉิงจี๋ตอบเรียบๆ“คุณเสี้ยงสนใจประธานมู่ต่างหาก”

มู่เฉินหย่วนยกถ้วยชามมาจิบด้วยสีหน้าเรียบๆ“ผมคนธรรมดาๆไม่เหมาะกับคุณเสี้ยงหรอก ประธานหลินต่างหากที่คู่ควรมากกว่าผม คุณกับเจ้าหญิงต้องคู่กันสิคำนี้เหมาะที่สุด”

สายตาหลินเฉิงจี๋ค่อยๆหม่นลง เสียงก็เย็นลง：“ประธานมู่ คุณเสี้ยงเป็นผู้หญิง‘ผู้ชายควรอ่อนโยนต่อผู้หญิง’คำนี้คุณน่าจะเข้าใจดีกว่าผม อีกอย่างคุณเสี้ยงก็สวยเหมือนฟ้าดินสร้างขึ้นมาให้คู่กับประธานมู่ ลูกในอนาคตของพวกคุณจะต้องเป็นคนรุ่นใหม่แน่ๆ”

“ขอบคุณประธานหลินที่ใส่ใจ แต่ว่าผมมีลูกแล้ว”มู่เฉินหย่วนยิ้ม“แค่เมียผมคลอดออกมา ไม่ว่ายังไงผมก็รัก”

มู่เฉินหย่วนตอบสนองไวเลยคว้าข้อมือหล่อนบิด น้ำชาร้อนๆนั่นเลยสาดใส่หน้าเสี้ยงหวั่นฉิงแทน

น้ำชาสาดเข้ามาในตาเสี้ยงหวั่นฉิงเลยหลับตา พอลืมตา สายตาก็อึ้งไป

ผู้ชายคนนี้ ทำกับหล่อนได้ขนาดนี้？

หลินเฉิงจี๋ที่ใจเย็นอยู่ข้างๆ“ประธานมู่ คุณไม่มีมารยาทเสียจริง ทำกับคุณเสี้ยงได้ เมื่อก่อนที่ยินยินสาดน้ำใส่คุณ ทำไมไม่ทำแบบนี้ล่ะ？”

“มีหรือไม่มีมารายาทต้องดูว่าเป็นคนของเราหรือคนนอก”มู่เฉินหย่วนปล่อยมือหยิบทิชชู่มาเช็ดอย่างรังเกียจ“คนกันเองทำไรก็ทำไป แต่ถ้าเป็นคนอื่น……”

เขาขำในลำคอแล้วยิ้ม“ผมมีเหตุผลอะไรอีกไหม？”

หลินเฉิงจี๋กินอาหารเงียบๆไม่พูดอะไร

ยั่วมู่เฉินหย่วนไม่สำเร็จสักทีกลับโกรธเองซะนี่ จะแหย่เขาอีกก็ไม่สนุก

เสี้ยงหวั่นฉิงหยิบทิชชู๋มาเช็ดน้ำชาและใบชาที่หน้า โกรธจนตัวสั่น

“มู่เฉินหย่วน ผู้หมวดหนานไม่ควรไปยุ่งด้วย คุณคิดว่าสองคนนี้ช่วยได้เหรอ？”หล่อนพูดด้วยสายตาเย็นชา“ฉันอยากช่วยคุณ คุณยังทำแบบนี้กับฉันอีก！”

“มู่เฉินหย่วน คุณจะต้องเสียใจ ถึงตอนนั้นถ้ามาขอร้องฉัน ฉันจะรอ！”

พูดไป เสี้ยงหวั่นฉิงก็ถือกระเป๋าออกไป

ซ่าวซิวหรงมองประตูที่ถูกปิดอย่างแรง มือลูบคางแล้วก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ“ลูกสาวคนนี้ของรัฐมนตรีเสี้ยงสวยมาก สมอง……กลับโง่！”

“โง่！ก็มีพ่อที่ดีที่คอยตามเก็บให้หล่อน”หลินเฉิงจี๋เอามือดันแว่น ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอย่างยือกเย็น“หล่อนคิดว่าเรื่องแย่ๆพวกนั้นไม่มีคนรู้เหรอ？”