รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 573

บทที่573 ถ้าเขาตาย ฉันจะบูชาเขาอย่างดี

ได้ยินดังนั้นถังซินก็ดูผิดหวัง หล่อนก้มลงมองส้มในมือไม่พูดอะไรออกมา

หล่อนรู้ว่ามู่เฉินหย่วนพูดแบบนี้เพื่อปลอบหล่อน

มู่เฉินหย่วนมองจากกระจกมองหลังก็ขมวดคิ้ว ไม่อยากให้อารมณ์ของถังซินดาวน์ลง พอจะเปิดปากพูดโทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆก็ดังขึ้นมา

เขาขับรถเลยไม่ค่อยสะดวกฟังก็เลยเชื่อมต่อบลูทูธในรถแล้วกดฟัง

“เรื่องอะไร？”

“ประธานมู่ หาเจียน่าเจอแล้วคับ”ผู้ช่วยจางพูด“หล่อนกลับมาที่เมืองหนานเฉิงแล้วผมก็เลยรีบโทรหาคุณ ประธานมู่ คุณจะไปเจอหล่อนไหม？”

เสียงบลูทูธในรถดังมากถังซินก็ได้ยิน

หล่อนอึ้งไปก่อน พอได้สติก็พุ่งไปที่ที่นั่งด้านหน้าแล้วถามผู้ช่วยจางเสียงดัง“หล่อนอยู่ที่ไหน？”

มู่เฉินหย่วนรีบขับช้าๆ หันไปมองหญิงสาวด้วยสายตาตักเตือนและน้ำเสียงดุดัน“คุณพูดเขาก็ได้ยิน จะพุ่งเข้ามาทำไม？นั่งกลับไปเลย”

ถังซินกลัวหน่อยๆเลยนั่งกลับไปอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็ยังยื่นหัวเข้ามาถามผู้ช่วยจาง“ผู้ช่วยจางพูดมาสิ หล่อนอยู่ที่ไหน เราจะไปตอนนี้”

“ประธานมู่ ที่แท้คุณอยู่กับคุณนายนี่เอง”พอผู้ช่วยจางได้สติก็รีบพูด“คุณนายครับ เราอยู่กันที่คลับของคุณชายลู่”

ถังซินใจเต้นแล้วกัดฟันด่าไปว่า“คุณนายอะไรล่ะ！ผู้ช่วยจางบ้าหรือ……”

ยังไม่ทันรอหล่อนด่าเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็กดตัดสาย

“……”

พอรถถึงคลับ จอดลง ถังซินก็เปิดประตูรถลงมาอย่างทนไม่ไหว

หล่อนไม่สนว่ามู่เฉินหย่วนถูกทิ้งไว้อยู่ด้านหลัง รีบย่ำเท้าเหยียบบันไดเข้ามาในคลับ พอมองเห็นพนักงานก็ถาม“ผู้ช่วยจางอยู่ห้องไหน รีบพาฉันไป！”

น้ำเสียงหล่อนตื่นเต้นจนพนักงานตกใจ

มู่เฉินหย่วนก็ตามเข้ามา มือวางที่ไหล่หล่อนแล้วค่อยๆดันเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง กลัวว่าหล่อนเหนื่อยก็ยังมีที่พิง“อย่ารีบสิ หล่อนถูกจับหนีไปไม่ได้แล้ว”

“คุณหุบปาก！”ถังซินหันขวับไปมองเขาแล้วก็ถามพนักงานอีกรอบ เร่งให้เขาพาไป

พอพนักงานพาเข้าไป ถังซินเข้าไปก็เห็นผู้ช่วยจางกับชายอีกคนกำลังพูดอะไรและก็หญิงสาวที่นั่งอยู่บนรถเข็นที่ถูกมัดไว้แน่นๆ

ผมเผ้าของหญิงสาวยุ่งเหยิง เงยหน้ามองขึ้นมาที่ประตู

“ฉันนึกว่าลู่เหวินซูมาซะอีก”เจียน่าจ้องถังซินแล้วยิ้ม หน้าซีด ปากซีด ท่าทางน่าเกลียดนั่นทำให้คนตกใจ“คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเธอ”

ถังซินปัดมือมู่เฉินหย่วนออก หน้าหม่นๆนั่นเดินเข้าไปตรงหน้าเจียน่า แล้วยกมือขึ้นตบลงไปแรงๆ

‘เพลียะเพลียะ’ตบไปที่หน้าเจียน่าซ้ายขวาเจ็ดแปดครั้งได้

ถังซินเอาแรงทั้งหมดไว้ที่ฝ่ามือ ตบไปแรงมาก จนหน้าเจียน่าสั่น มุมปากมีเลือดไหล

เจียน่าเจ็บก็ไม่ร้องออกมา แล้วยังเงยหน้าจ้องถังซินและยิ้มออกมา

ถังซินตบจนมือชา

หล่อนกำมือหล่อนเพื่อคลายอาการชา ถามเจียน่าอย่างเยือกเย็น“การตายของลุงกับป้าของหลี่ซูเจ๋เป็นฝีมือเธอใช่ไหมแล้วแต่งงานกับลู่เหวินซูอีกครั้ง？”

ถังซินค่อยๆหายใจ ร่างเข้าไปใกล้เจียน่า“เธอเป็นนางแบบ ไม่มีอำนาจ แน่นอนว่าไม่มีทางวางแผนทั้งหมดนี้ได้แน่ ใครกันแน่ที่ช่วยเธอ？”

“มีคนมีอำนาจช่วยฉัน ถ้าไม่มีหล่อน ฉันก็ไม่มีทางแก้แค้นได้”เจียน่าส่ายหัว มองถังซินอย่างท้าทาย“คนที่มีบุญคุณกับฉัน ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย？”

ถังซินจ้องหล่อน“เธอไม่กลัวตายเหรอ？”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ตาย？”เจียน่าได้ยินก็หัวเราะและขำไม่หยุด“สภาพฉันแบบนี้ ตายไม่ตายฉันก็ไม่สนนานแล้ว！”

“ครอบครัวเธอ เธอก็ไม่สน？”

เจียน่ายกปากซีดๆนั่นขึ้น มองไปที่ผู้ชายเย็นชาๆที่อยู่ด้านหลังของหล่อน“ผู้ชายด้านหลังเธอฉันรู้จัก รู้ว่าพวกเธอมีความสามารถ สามารถค้นหาบรรพบุรุษครอบครัวฉันได้หมด”

“เหอะ ฉันไม่กลัว！พวกเธอจะทำอะไรก็รีบไปทำ ฆ่าพ่อแม่ฉัน ญาติฉันก็ได้ ยังไงซะฉันก็ไม่สน！ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะตายอยู่แล้ว จะจำพวกเขาทำไม？”

หล่อนหันไปหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เสียงหัวเราะนั้นดูไม่กลัวอะไร

ถังซินโกรธจนสั่นแล้วตบไปที่เจียน่าแรงๆอีกสองสามที

หน้าเจียน่าบวมขึ้นมาจนมองไม่เห็นหน้าที่แท้จริง หล่อนเลียฟันที่เปื้อนเลือดแล้วพูดอย่างเสียดาย“ฉันคิดว่าจะยังเจอลู่เหวินซูได้ซะอีก น่าผิดหวังจริงๆ！”

“อ้อ คุณอยากเจอผมเหรอ？”หลังจากเสียงขี้เกียจๆนั่นร่างหนึ่งก็เข้ามาที่ห้อง

ชายหนุ่มเดินเข้ามาตรงหน้าของเจียน่า

พอถังซินเห็นเขาก็ขมวดคิ้วจะพูดอะไร มู่เฉินหย่วนพาหล่อนเถิบออก

ลู่เหวินซูเผชิญหน้ากับเจียน่า มุมปากมีรอยยิ้ม“ถ้าผมไม่มาเจอ คุณคงผิดหวังสินะ？”