รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 574

บทที่574 หล่อนพาลูกนายตายไปด้วย นายเศร้าไหม

เห็นเขามา ในแววตาของเจียน่าก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง หล่อนจงใจพูดเสียงเบา“ลู่เหวินซู โดนผู้หญิงของตัวเองเอามีดมาแทงเป็นไงบ้าง？”

“เจ็บมากๆ”ลู่เหวินซูยักไหล่“แต่ว่าน่าเสียดายที่ไม่เป็นไปตามที่คุณหวัง ผมยังอยู่ดี”

เจียน่าจ้องเขาไปพักนึงก็หัวเราะในลำคอออกมา“ใช่ ฉันผิดหวังจริงๆ！ถ้าฉันเดินได้ ตอนนั้นคงเข้าไปแทงนายอีกที！”

“ความสามารถดีนี่และยังซื้อใจคนใช้ของผมไปอีก？หือ？”นิ้วมือของลู่เหวินซูไล้ไปมาที่หน้าบวมๆของหล่อน“ทำไมโดนตีซะเป็นแบบนี้ เจ็บมากสินะ？”

เขาเงยหน้ามาพูดกับผู้ช่วยจาง“เอาน้ำแข็งมาหน่อย จะช่วยเจียน่าที่รักประคบ”

ผู้ช่วยจาง“……”

นิ่งไปแปปนึง ผู้ช่วยจางก็ไปเอาน้ำแข็งมา

เห็นลู่เหวินซูแบบนี้ถังซินก็โมโหหน่อยๆ ถามมู่เฉินหย่วนเสียงทุ้ม“เขาจะทำอะไร ให้ผู้ช่วยจางเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าหล่อนอีก บ้าหรือไง！”

มู่เฉินหย่วนปอกเปลือกส้มให้หล่อนแล้วพูดเรียบๆ“ดูก็พอแล้ว”

“……”

ผู้ช่วยจางเอาถังน้ำแข็งออกมาแล้วเอาผ้ามาห่อด้วยน้ำแข็งสองสามชิ้นส่งให้ลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูช่วยเจียน่าประคบเย็นที่ใบหน้าบวมๆนั่นด้วยท่าทางอ่อนโยน

ถ้าดูฉากนี้แบบไม่รู้อะไรก็คงคิดว่าเขากำลังดูแลผู้หญิงของตัวเองที่บาดเจ็บ

น้ำแข็งกับแก้มประจบกัน เจ็บจนเจียน่าสะดุ้ง

เจียน่ายิ้มอย่างเยือกเย็น“ฉันเป็นแบบนี้แล้ว ลู่เหวินซูนายอยากฆ่าก็ฆ่า อย่าทำเรื่องที่ไม่มีประโยชน์แบบนี้！”

“ชู่ว อย่าพูดแบบนี้สิ”นิ้วมือของลู่เหวินซูไปที่ปากของหล่อน ขำเสียงทุ้ม“ที่รัก ผมสงสารคุณไม่ทันอยู่แล้ว จะฆ่าคุณได้ไง？ไม่มีทาง”

ผู้ช่วยจางดูต่อไม่ไหวจึงละสายตาออก

ลู่เหวินซูโน้มตัวเอาน้ำแข็งมาช่วยหญิงสาวประคบหน้า พูดเสียงเบาๆ“ลูกของผม คุณฆ่าไปเหรอ？”

เจียน่าเกือบจะเคลิ้มไปกับความอ่อนโยนของชายหนุ่ม ฟังเขาพูดแบบนี้จู่ๆก็ยิ้มเย็นชาออกมา

“ใช่ฉันทำเอง อีกอย่างนะ……”หล่อนหันไปประชันหน้ากับเขาแล้วพูดว่า“ฉันจงใจไม่เรียกรถพยาบาลให้หล่อน มองกระโปรงหล่อนที่มีเลือดไหล โอ๋ น่าจะเจ็บมากนะ”

เจียน่าส่ายหน้าพูดอย่างเสียใจ：“ฝาแฝดน่ะมียากเหลือเกิน น่าเสียดายจริงๆ แต่ว่านายโง่เองไม่ใช่เหรอ？ฉันพูดไปไม่กี่ประโยคก็เชื่อแล้ว คิดว่าหล่อนอยากเอาลูกออก ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ลู่เหวินซูไม่โกรธ มุมปากยังคงยิ้ม ท่าทางยังอ่อนโยน

“โกรธเหรอ？งั้นก็ฆ่าฉันสิ！”เห็นสีหน้าชายหนุ่มยังไม่เปลี่ยน เจียน่าก็กระตุ้นเขาต่อ“ลู่เหวินซูนายมันน่ารำคาญ ลูกโดนฉันฆ่าตายไปหมด ยังไม่ฆ่าฉันอีก！”

มองลู่เหวินซูแปปนึง เจียน่าก็ยิ้มแปลกๆเข้าไปใกล้เขา“ฉันลืมไปนายยังมีลูกอีก น่าเสียดายที่ไร้วาสนากับนายอีกแล้ว เพราะว่าหลี่ซูเจ๋ถูกฉันผลักลงไป”

ถังซินอึ้ง ตาค่อยๆเบิกโตขึ้น

เจียน่าพูดกับลู่เหวินซูเบาๆ：“ฉันเห็นหล่อนวิ่งกลับมาก็เลยผลักลงไปแรงๆ เห็นหล่อนตกลงไปในทะเล หล่อนพาลูกนายตายไปด้วย นายเศร้าไหม？”

“แก！”ถังซินกรีดร้อง ตาแดง อยากพุ่งเข้าไปตบเจียน่า

มู่เฉินหย่วนจับหล่อนไว้และปลอบ

“ที่รักเก่งมาก นั่งอยู่ที่รถเข็นยังทำเรื่องแบบนี้ได้”ลู่เหวินซูยิ้ม นิ้วมือลูบไล้ไปมาที่แก้มหล่อน

จับกรามของหล่อนแล้วจับแรงๆ

เสียง‘กรึก’ กรามของเจียน่าเคล็ด เจ็บจนหล่อนจะร้องไห้

ลู่เหวินซูหยิบน้ำแข็งมากำนึงจากถังน้ำแข็งแล้วรีบยัดเข้าปากหล่อน

น้ำแข็งเป็นของแข็ง เจียน่าเลยคายไม่ออก ได้แต่ให้มันค่อยๆลงคอไป

ลู่เหวินซูไม่ได้ทรมานเจียน่าอีก พูดจบก็ลุกขึ้นให้ผู้ช่วยจางทิ้งหล่อนไว้นี่

ถังซินถูกมู่เฉินหย่วนลากออกไปจากห้องอย่างไม่เต็มใจ

แค่นึกถึงที่เจียน่าพูด หล่อนก็เกลียดจนอยากฆ่าเจียน่า ตาแดงถามลู่เหวินซู“นายจะจัดการไง？ไม่ถามเหรอว่าใครช่วยหล่อน？”

“จัดการยังไงก็ได้”ลู่เหวินซูยักไหล่ พูดอย่างขี้เกียจ“ผมรับไม่ได้ที่หล่อนจะตาย”

เรื่องเมื่อกี้ ถังซินดูทุกกระบวนการ

ทายออกว่าลู่เหวินซูจะใช้วิธีไหนลงมือกับเจียน่าก็ตัวสั่นเม้มปากพูด“ยังหาสาวสวยไม่เจอ”

ลู่เหวินซูได้แต่ร้องตอบไป เลิกคิ้วพูด“ตกลงทะเล น่าจะตายไปนานแล้ว？”

“นายพูดอะไร？”ถังซินเงยหน้าจ้องท่าทางขี้เกียจๆของเขาแล้วกัดฟันพูด“พูดอีกรอบสิ！”

ลู่เหวินซูขยี้หัวแล้วหัวเราะอย่างขี้เกียจ“ผมก็แค่พูดความจริง แต่ว่าผมเลิกกับหล่อนไปนานแล้ว หล่อนจะอยู่หรือตายไม่เกี่ยวกับผม”

ถังซินพูดอย่างไม่พอใจ：“เลิกห่าไร นายหาทางแต่งงานกับหล่อน คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง？”

“คิดว่าแปลกก็เลยลองเล่นดู”ลู่เหวินซูยังพูดอย่างขี้เกียจๆ“ถ้าหล่อนยังมีชีวิตอยู่ก็รอกลับมาแล้วหย่า ตายก็……”

ชายหนุ่มยักไหล่ แล้วยิ้มออกมา“คู่รักหายไปสามปี การแต่งงานก็เป็นโมฆะแล้ว”

ถังซินได้ยินก็สั่นไปทั้งตัว

หล่อนไม่เข้าใจว่าลู่เหวินซูกำลังทำอะไร ถ้าไม่รักหลี่ซูเจ๋ ทำไมถึงกล่อมหล่อนไปแต่งงานล่ะ ตอนนี้ยังใช้วิธีโหดร้ายลงมือกับเจียน่าที่เพิ่งกลับมาอีกด้วย

ถ้าหากรักหลี่ซูเจ๋ทำไมถึงพูดคำพวกนี้ออกมาด้วยท่าทางเย็นชาเหมือนกลับหวังว่าหล่อนจะตาย？

ลู่เหวินซูไม่สนถังซิน หาวออกมาอย่างง่วงนอน“วันก่อนเพิ่งกลับบริษัท เรื่องที่ต้องจัดการยังมีอีกเยอะ ไม่ได้นอนเลย พี่สอง ผมไปนอนก่อน ไม่ไปส่งนะ”

มู่เฉินหย่วนมองเขาจากนั้นก็ตอบรับไปเบาๆ