รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 578

บทที่578 คุณนายมู่ว่ายังไงก็ตามนั้น

“ไม่ค่อยเผ็ด”ถังซินตีปากไม่สองที พอได้สติก็พูดไม่ออก“ฉันพูดเรื่องผู้หมวดหนานกับคุณ คุณมาถามฉันเรื่องอาหารอร่อยไหม？”

มู่เฉินหย่วนก็คีบมาชิม พอกินเสร็จก็พูด：“ได้แล้ว เผ็ดเกินไปกระเพาะจะไม่ดีนะ”

“มู่เฉินหย่วน”ถังซินตบเขา“คุณทำใช่ไหม？”

“พี่ใหญ่ยังโคม่าอยู่ คุณจะให้ผมไปหาใครมาสู้กับผู้หมวดหนาน？”มู่เฉินหย่วนขำ ใบหน้าดูนิ่ง“ฟ้าดินมองเห็น เขาทำผิดก็ต้องรับผิดเอง”

ถังซินก็คิดแบบนี้

วี่เหวินถิงยังโคม่าที่ซีเรีย มู่เฉินหย่วนไม่มีเส้นสายยังไงก็สู้ผู้หมวดหนานไม่ได้

แต่ช่วงนี้มู่เฉินหย่วนยุ่งจนไม่ตอบวีแชทหล่อน หลินเฉิงจี๋ก็ด้วย ทำให้หล่อนอดสงสัยไม่ได้ว่าพวกเขาทำอะไรกัน

ถังซินที่กำลังเหม่อ จู่ๆมู่เฉินหย่วนก็ตีแขนหล่อน

“ไปเอาชามตะเกียบมา กินข้าว”

“นาย……”ถังซินตกใจอึ้งไป รู้สึกว่าก้นร้อนๆ“เชื่อไม่เชื่อฉันจะฟ้องว่าคุณล่วงละเมิด！”

ชายหนุ่มขำ“ฟ้องว่าผมล่วงเกินแม่ของลูก？”

“……”

ถังซินบ่น เปิดลิ้นชักหยิบถ้วยชามตะเกียบอย่างเซ็งๆ

นอกจากแกงเผ็ดเนื้อวัวมู่เฉินหย่วนก็ทำผัดผักบุ้ง แล้วก็ซุปซี่โครงหมูรากบัวของร้านจิ่นสือ ถือว่าหลากหลายมาก

ในแกงเผ็ดมีถั่วงอกนุ่มๆ จนถังซินเกือบเลือกออกมาจนหมด

เห็นหล่อนกินดีแบบนี้ มู่เฉินหย่วนก็ยิ้ม“ฝีมือผมดีขึ้นใช่ไหม？”

แน่นอน ถังซินกินแกงเผ็ดแล้วก็คิดว่างั้น

แต่หล่อนไม่อยากชมไม่งั้นเขาจะภูมิใจ เลยพูดไปว่า：“วัตถุดิบก็เตรียมมาหมดแล้ว คุณแค่ใส่ตามขั้นตอน พริกแกงก็มีมาให้ หมามาทำก็อร่อย！”

“เนื้อวัวผมเป็นคนหั่น ผมหมักเองและก็ไม่มีพริกแกงมาให้”มู่เฉินหย่วนพูดต่อ“ถั่วงอกก็เป็นผมที่เด็ดทีละอันและล้าง”

“อะไร？”ถังซินเงยหน้ามองเขาแล้วช็อค“นายเด็ดหางถั่วงอก？บ้า ไม่น่าทำไมทำเป็นชั่วโมง！”

มู่เฉินหย่วนคีบเนื้อวัวใส่จานหล่อน“ผมชิมแล้วมันสุก หางก็ไม่อร่อยก็เลยเด็ด กินไปไม่อร่อยเหรอ？”

ถังซินกินเนื้อวัวก็พูดคลุมเครือๆ“ฉันก็ว่าทำไมถั่วงอกมันนุ่ม……แค่กแค่ก！”

หล่อนพูดไวไปเลยสำลัก

มู่เฉินหย่วนไม่ทันส่งน้ำให้ ถังซินก็คว้าน้ำมะนาวข้างๆมาดื่มไปครึ่งขวด ความเผ็ดก็หายไปด้วย

มู่เฉินหย่วนตบหลังให้หล่อน“เป็นไงบ้าง？”

“ไม่เป็นไร”ถังซินรู้สึกว่าใกล้กันเกินไปเลยห่างออกจากเขา“นายกลับไปนั่งกินข้าว”

พอแน่ใจว่าหล่อนดีขึ้นมู่เฉินหย่วนเลยกลับไปนั่งที่เดิม ยกแก้วน้ำที่หล่อนดื่มมาแล้วเทไปใหม่ ส่วนถังซินนั่งเงียบ

จู่ๆหล่อนก็หน้าแดง พูดอย่างไม่มั่นใจไปว่า：“นายไม่มีน้ำเหรอ ดื่มของฉันสิ”

พอมู่เฉินหย่วนนั่งกลับไป ยื่นมือมาเอาน้ำแตงโม“ของคุณคือน้ำแตงโม นั่นของผม”

“……”

ชายหนุ่มพูดอย่างชิลๆ“ช่างเถอะ ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณนายมู่เป็นแบบนี้ ผมชินแล้ว”

“……”

ถังซินนึกถึงตอนที่เจอกันครั้งที่สอง ตอนคุยธุรกิจที่คลับดันไปดื่มไวน์แดงของเขา หน้าก็แดงขึ้น มือลูบท้องแล้วรีบยืนขึ้น

“ลูกก็เป็นของคุณ กินของคุณไปครึ่งนึงจะเป็นไรไป！”

“ตอนดึกกินไร？”ชายหนุ่มไม่สนที่หล่อนพูด ถาม“สปาเก็ตตี้ หรือว่าก๋วยเตี๋ยว？”

ถังซินเอามือวางไว้ใต้คางแล้วคายกากส้มจากปาก“ไม่อยากกินทั้งนั้น”

“งั้นคุณอยากกินอะไร？”

“โอ้ย ไม่อยากกิน”ถังซินมองท้องใหญ่ๆของตัวเอง ใบหน้าดูเศร้า“กินกินกินทั้งวัน กินจนอ้วนไวขนาดนี้ น่าเกลียดจะตายอยู่แล้ว！”

“เด็กดี ผมจะอ้วนกับคุณเองแล้วก็จะลดน้ำหนักกับคุณด้วย”มู่เฉินหย่วนยื่นมือเช็ดคราบน้ำที่มุมปากหล่อน“ไปกินเป็ดย่างละกัน เดี๋ยวพาไปเดินเล่นด้วย”

จู่ๆถังซินก็มีชีวิตชีวาแล้วมองเขาอย่างสงสัย“กินเป็ดย่างจริงๆเหรอ？กุ้งมังกรล่ะ？”

มู่เฉินหย่วนคิด สุดท้ายก็พยักหน้า“กินน้อยๆหน่อยก็โอเค”

“งั้นก็รีบไป！”ถังซินลุกมาจากโซฟาและเร่งมู่เฉินหย่วน“ร้านที่ตลาดกลางคืนดังมาก สองสามทุ่มจะกินกุ้งมังกรต้องรอนาน”

“โอเค”มู่เฉินหย่วนตั้งเงียบ พอออกไปก็แวะหยิบผ้าคลุมไหล่มาด้วย

จะได้ไม่มีเรื่องงานมารบกวน

ตอนขับรถถึงตลาดกลางคืนก็สองทุ่มกว่าแล้ว แล้ววันนี้วันศุกร์คนก็เยอะสุดๆ ด้านหน้าตรอกล้วนแต่เป็นคน

มู่เฉินหย่วนหาที่จอดรถแล้วจูงถังซินเข้าตลาดกลางคืนไป

ปกติเขาจะยุ่ง กินข้าวถ้าไม่ใช่ผู้ช่วยจางเตรียมให้ก็จะเป็นร้านอาหารแพงๆ น้อยมากที่จะมาที่แบบนี้ มากับถังซินก็ไม่ทำตัวพิเศษ ไม่วางมาดอะไร

แม้ว่าชายหนุ่มจะสวมชุดอยู่บ้านสบายๆ แต่ท่าทางสูงส่งนั่นกลับทำให้คนหันกลับมามองได้อีกครั้งอย่างง่ายดาย

ถังซินหิวอยากกิน ไม่ได้สนใจผู้ชายข้างๆที่ดึงดูดสายตาคนอื่นมากมาย

มองเห็นร้านไหนมีที่ว่างก็จะลากมู่เฉินหย่วนเข้าไป

“คุณไปซื้อเป็ดย่าง เดี๋ยวฉันรอคุณที่นี่”พอถังซินนั่งก็อดไม่ได้ที่จะเอาเมนูมาดู