รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 606

บทที่606 ฉันเป็นของคุณ ลูกก็ด้วย หนีไปไหนไม่ได้หรอก

ลู่เหวินซูโดนด่าซะเละเลยตบหน้าตัวเองไปทีนึง“โทษที่แกพูดไม่เป็นละกัน！”

หลี่ซูเจ๋หัวเราะไปทั้งตัว

ตอนดึกลูกมีพี่เลี้ยงดูแล ลู่เหวินซูพาหลี่ซูเจ๋ไปนอน

“ชื่อลูกคุณคิดหรือยัง？”เอนในอ้อมกอดชายหนุ่ม หลี่ซูเจ๋ถาม“แม่ให้เราตั้งชื่อลูกกัน”

ลู่เหวินซูลูบผมหล่อน แปปนึงถึงพูด：“ไม่งั้นก็นามสกุลหลี่ละกัน”

หลี่ซูเจ๋เงยหน้าไปมองเขา

“รออีกพักนึงจัดการเสร็จ ผมจะเอาสองสามบริษัทเปลี่ยนเป็นชื่อคุณ ต่อไปค่อยให้เขาดูแลเอง ทางพี่น้องพวกนั้นจะต้องมีคนดูแลตลอด”

หลี่ซูเจ๋นิ่งไปแปปนึง ทันใดนั้นก็เอาหัวเข้าไปซุกในอ้อมแขนชายหนุ่ม“ไม่เอา……”

“ทำไมไม่เอาล่ะ？”

“คุณพิจารณาเองของคุณแต่จะเมินแม่ไม่ได้ ก็นามสกุลลู่ไปแล้วให้แม่เลี้ยง”หลี่ซูเจ๋พูด“ต่อไปมีลูกสาวก็นามสกุลหลี่ ให้หล่อนดูแลพี่น้อง”

“จะคลอดอีกเหรอ？”ลู่เหวินซูชอบเด็ก แต่พอเขาคิดถึงเสียงร้องโหยหวนนั่นก็ขนลุก“ไม่ต้องคลอดอีกหรอก ผมไม่อยากให้คุณเจ็บ”

หลี่ซูเจ๋จับแก้มเขาพูดด้วยรอยยิ้ม：“คุณคิดเพื่อฉันขนาดนี้ ฉันดีใจจริงๆ แต่ว่าท้องแรกคลอดไวขนาดนี้ ท้องสองก็ไม่เจ็บหรอก”

หล่อนหรี่ตาจ้องชายหนุ่ม“คลอดอีกหนึ่ง！แต่คุณอย่ามีเล่นแง่นะ เข้าใจไหม？”

“โอเคโอเค ค่อยว่ากัน”ลู่เหวินซูต้องประนีประนอม

ไม่ประนีประนอมไม่มีทาง เขาเองก็มีความคิดเห็นด้วย ภรรยาตัวเองไม่ควรจริงจัง

--

ลูกของลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ๋ครบเดือนก็เลือกจัดที่โรงแรมเหม่ยซินและเชิญเพื่อนทั้งสองฝ่ายมาด้วย และยังมีลูกค้าที่สำคัญของบริษัท มีประมาณหกโต๊ะ

เดือนกว่านี้ส้งจิ้งเหอพักฟื้นได้ดี

หล่อนกับวี่เหวินถิงพาฉางผิงมาร่วมงานครบเดือนของลู่หวยและให้ของขวัญชิ้นใหญ่

พอรู้ชื่อของเจ้าเด็กนี่ถังซินก็ถามหลี่ซูเจ๋“เธอตั้งเองหรือว่าเขาตั้งเนี่ย？”

“ฉันเอง”

ถังซินรีบทำเสียงในลำคอ“คิดแล้วเชียว คนแบบนั้นจะตั้งชื่อลูกดีๆได้ไง！”

ส้งจิ้งเหอพูดอย่างยิ้มๆ“เธอสองคนยังไม่คืนดี？”

“ไม่มีทางคืนดี！”ถังซินดื่มน้ำผลไม้ไปอึกนึง หน้าเย็นชาพูดออกไป“กล้าตีฉันและยังพาตัวเพื่อนรักฉันอีก ความเกลียดชังทั้งเก่าและใหม่นี้เพียงพอที่จะให้ฉันเอาเขาใส่บัญชีดำตลอดไป”

ฉางผิงเดินผ่านมาพอดี พอได้ยินถังซินพูดแบบนี้ก็แอบไปหาพวกลู่เหวินซูแล้วเล่าให้พวกเขาฟังและยังมองลู่เหวินซูอย่างจริงจัง“อาสี่เข้าใจไหม？”

ลู่เหวินซูลูบจมูก“ตอนนี้อาต้องไปขอโทษหล่อนเหรอ？”

“เปล่า”ฉางผิงส่ายหัวแล้วพูดออกไป：“ก็แค่อย่าไปลองดีกับผู้หญิง ผู้หญิงแค้นฝังใจ”

พวกเขาขำ

งานเลี้ยงครบหนึ่งเดือนจบลงตอนประมาณสองโมงกว่า ลู่เหวินซูออกไปส่งแขก

เห็นมู่เฉินหย่วนพาถังซินเข้ามาลู่เหวินซูก็เข้าไปพูดกับถังซินอย่างจริงใจ：“เมื่อก่อนผมไม่ดีเอง ผมขอโทษ อย่าเป็นเพราะเรื่องของเราสองคนแล้วไปไม่โอเคกับสาวสวยก็พอ”

“ฉันโอเคกับสาวสวย อย่ามาคิดว่าตัวเองสำคัญซะหน่อยเลย”ถังซินยิ้มอ่อน น้ำเสียงอ่อนโยน“วันไหนหย่ากันมาบอกฉันเลยฉันจะรับหล่อนมาอยู่ที่บ้านเอง”

“คุณคิดมากไปแล้ว ผมไม่โกรธเพราะเรื่องเล็กๆนี่หรอก”

“……”

ถึงมู่เฉินหย่วนพูดแบบนี้ แต่ตั้งแต่ขับรถกลับไปถึงบ้านก็ไม่พูดอะไรกับถังซินอีก

ก่อนนอนทุกคืนจะคุยกับหล่อน กอดหล่อน แต่ตอนนี้กลับไปทำงานที่ห้องจนถังซินหลับไป ช่วงตีหนึ่งตีสองถึงกลับห้องมานอน

สงครามเย็นวันที่สี่ในที่สุดถังซินก็ทนไม่ไหว

ตอนเช้าหล่อนไปหาคุณแม่ถังแล้วฟ้องกับคุณแม่ถัง：“เขาเกินไปจริงๆ หนูไม่ได้บอกจะไม่จดทะเบียน ก็แค่เลื่อนไปอีกปีสองปีก็ได้มาทำเย็นชาใส่หนู น่ารำคาญ！”

“เฉินหย่วนก็คิดเพื่อลูกไง ยังไงเด็กก็โตแล้ว”คุณแม่ถังเอาชาดอกไม้ให้ถังซิน“อีกอย่างเขาอายุไม่น้อย สามสิบสองแล้วนะ”

“แค่สามสิบสองเอง？วันเกิดก็ยังไม่ถึง”ถังซินเปิดโทรศัพท์มาดู จากนั้นก็เบิกตาโต“พระเจ้า วันนี้เป็นวันเกิดเขา！ทำไมบันทึกถึงไม่แจ้งเตือนหนูนะ？”

หล่อนเปิดบันทึกก็ไม่เห็นข้อมูลวันเกิดของมู่เฉินหย่วน

อีกพักนึงถึงนึกได้ว่าบันทึกไว้เยอะมาก เมื่อหลายวันก่อนเลยล้างไป น่าจะลบไปอย่างไม่ตั้งใจ

คุณแม่ถังส่ายหัว ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ

พอออกมาในมือคุณแม่ถังก็มีทะเบียนบ้านหลายฉบับ หล่อนยื่นให้ถังซิน“ลูกมาหาเช้าขนาดนี้ พูดกับแม่ตั้งเยอะ เพื่อมาเอานี่เนี่ยนะ？”

“ที่ไหนล่ะ เขาเกินไปจริงๆ เย็นชาใส่หนู แม่เป็นแม่หนู หนูน้อยใจก็ต้องอยากมาฟ้องแม่สิ”ถังซินพูดไปก็รีบยัดทะเบียนใส่ในกระเป๋าไปด้วย“ขอบคุณแม่นะที่เอาทะเบียนบ้านให้หนู！”

ลูกสาวที่ตัวเองเลี้ยงเอง คุณแม่ถังจะไม่รู้ว่าหล่อนคิดอะไรได้ไง？

คุณแม่ถังพูดอย่างยาว：“ยินยิน แม่รู้ว่าลูกรู้สึกผิดกับ锦阳 งานก็หนัก แต่ลูกก็ต้องดูแลใส่ใจครอบครัวเล็กๆของลูกด้วย เฉินหย่วนรักหนู ดังนั้นเรื่องบางเรื่องเลยเผด็จการลูกแบบนั้น เผด็จการครั้งสองครั้งก็พอแล้ว พูดมากไปเขาก็จะล้าได้”

ถังซินเข้าใจเข้าไปกอดคุณแม่มู่：“หนูรู้ แม่หนูไปก่อนนะ อีกเดี๋ยวแม่ต้องไปบ้านตระกูลมู่นะ วันนี้วันเกิดเขา ทุกคนต้องร่วมฉลองกับเขาต้องคึกครื้นหน่อย！”