รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 566

ขณะกำลังคิด คชาถอยหลังไปหนึ่งก้าว เว้นระยะห่างกับคนพวกนี้

เขามองออกแล้ว ดารามายเป็นนังโสเภณี ที่เอาแต่พร่ำบอกรักเขา ล้วนโกหกทั้งนั้น รักแค่เงินกับหน้าตาของเขา

อีกทั้งตอนนี้เจอคนที่ดูดีกว่าเขา รวยกว่าเขาอย่างประธานเปปเปอร์ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่แยแสเขาทันที สายตาจ้องไปที่ประธานเปปเปอร์ จนลูกตาแทบจะหล่นใส่ประธานเปปเปอร์แล้ว

แต่น่าเสียดายที่ผู้หญิงคนนี้ยังไม่รู้ ผู้หญิงประเภทที่ประธานเปปเปอร์รังเกียจที่สุด คือผู้หญิงแบบเธอ

เขาจะรอให้ผู้หญิงคนนี้โดนประธานเปปเปอร์กับคุณมายมิ้นท์จัดการ

ทางด้านนั้น เมื่อมายมิ้นท์ผลักดารามาย ก็ถอยกลับมาข้างเปปเปอร์

เปปเปอร์จับมือเธอขึ้นมาดูอย่างตั้งใจ

มายมิ้นท์สีหน้าสงสัย “เป็นอะไรไป”

“ผมจะดูว่ามือคุณได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า” เปปเปอร์พลิกมือเธอแล้วตอบ

มายมิ้นท์ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “จะบาดเจ็บได้ยังไงกันล่ะ”

เธอไม่ได้ไปโดนมีดสักหน่อย

มายมิ้นท์จะดึงมือกลับมา

“อย่าขยับ!” เปปเปอร์จับมือเธอไม่ปล่อย “ถึงไม่บาดเจ็บ ก็ต้องเช็ดสักหน่อย เมื่อกี้โดนของสกปรก มีเชื้อโรค”

พูดพลาง เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าตรงอกซ้าย แล้วเช็ดมือให้เธอ

เห็นการกระทำของเขา มายมิ้นท์ตลกมาก แต่กลับไม่ดึงมือกลับมา ปล่อยให้เขาทำตามใจ

แต่ดารามายที่อยู่บนพื้น กลับโกรธแทบตาย เล็บจิกลงไปในฝ่ามือ จนเกือบเข้าไปในเนื้อ

เธอโมโหแทบตาย

ผู้ชายคนนี้บอกว่าเธอเป็นสิ่งสกปรก เป็นเชื้อโรค!

แต่คชาที่อยู่อีกด้าน กลับหัวเราะแทบขาดใจ

ใช่แล้ว เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องโดนประธานเปปเปอร์กับคุณมายมิ้นท์จัดการ

“คุณผู้ชายท่านนี้”

ดารามายสูดหายใจลึก สะกดกลั้นความโกรธในใจเอาไว้ ขบมุมปาก และทำหน้าเศร้ามองเปปเปอร์ “ทำไมคุณว่าฉันแบบนี้ล่ะ ฉันโดนพี่ผลักจนล้มลงบนพื้น คุณไม่เพียงแต่จะไม่ช่วยฉันพูด หนำซ้ำยังว่าฉันเป็น......เป็นเชื้อโรค ดูเกินไปหน่อยไหม......”

“คุณเป็นใครไม่ทราบ” เปปเปอร์เช็ดมือให้มายมิ้นท์เสร็จ ก็วางมือเธอลง จากนั้นมองดารามายด้วยสายตาเย็นชา ในน้ำเสียงไม่ปิดบังความรังเกียจสักนิด “ทำไมผมต้องช่วยคุณพูดด้วย”

“ฉัน......” ดารามายถึงกับเป็นใบ้ พูดอะไรไม่ออก หน้าดำหน้าแดง ดูตลกมาก

แต่ไม่นาน เธอจัดการอารมณ์ได้ ใช้มือกุมตรงที่เป็นแผล และลุกขึ้นมา ก้มหน้าพูดอย่างน้อยใจ “ฉันรู้ว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ แต่ถึงเป็นคนแปลกหน้า เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ก็ควรช่วยพูดเพื่อความยุติธรรมหน่อยสิ ดังนั้นคุณเห็นว่าพี่อยู่กับคุณ แล้วคุณจะปกป้องพี่อย่างไร้เหตุผลแบบนี้ไม่ได้”

เปปเปอร์พูดอะไรไม่ออก

ผู้หญิงคนนี้พูดล้อเล่นอะไร

มายมิ้นท์อยู่กับเขา เขาไม่ปกป้องมายมิ้นท์ จะให้ปกป้องใคร

ปกป้องผู้หญิงคนนี้ สมองมีปัญหาน่ะสิ!

ขณะกำลังคิด เปปเปอร์เม้มปาก พูดอย่างราบเรียบ “พี่สาวคุณเป็นคนของผม ทำไมผมจะปกป้องเธอไม่ได้!”

เมื่อได้ยินคำว่าคนของผม มายมิ้นท์รีบเงยหน้ามองเขา “คุณ......”

“ทำไมเหรอ” เปปเปอร์ก็มองมาเช่นกัน สีหน้าและน้ำเสียงอ่อนโยนลง

มายมิ้นท์หลบสายตาของเขา ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร”

มายมิ้นท์ยกยิ้มมุมปาก ตลกกับคำพูดของเขา

“หา?” เมื่อดารามายได้ยิน มีเสียงแปลกๆ ออกมาจากเสียงร้องไห้

เธอมองเปปเปอร์อย่างไม่อยากเชื่อ ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะปกป้องมายมิ้นท์ถึงขั้นนี้

คนอื่นได้ยินว่าแฟนตัวเองอวดดีแบบนี้ กดน้ำคนอื่น ต่างรู้สึกร้ายกาจ และเกิดความไม่ชอบขึ้นในใจ

อย่างเช่นคชา

ทำไมพอมาเป็นผู้ชายคนนี้ ถึงไม่เหมือนกันล่ะ

ไม่พูดก็ไม่ได้ว่าเขากระทำแตกต่างจากคนอื่นเกินไปแล้ว

แต่การถือหาง การปกป้องอย่างไม่สิ้นสุดของเปปเปอร์ กลับทำให้ดารามายยิ่งหวั่นไหว ยิ่งเกิดความแน่วแน่ในใจ ต้องยุแยงตะแคงรั่วความสัมพันธ์ของเขากับมายมิ้นท์ และแย่งเขามาให้ได้

สรุปว่า แค่เป็นของของมายมิ้นท์ เธอจะแย่งมาทั้งหมด!

เมื่อคิดได้ดังนั้น ดารามายพูดอีกครั้ง “ไม่ใช่นะคุณ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันแค่......”

“พอแล้ว!” เปปเปอร์แผดเสียงต่ำอย่างหงุดหงิด “คุณไม่ต้องพูดอย่างอื่นกับผมแล้ว ผมไม่รู้จักคุณ คุณเอาอะไรมาแน่ใจว่าผมจะเชื่อที่คุณพูด แต่ไม่เชื่อตาตัวเอง มายมิ้นท์เป็นคนยังไง ผมจะดูไม่ออกเหรอ ต้องให้คุณมาบอกเหรอ คุณบอกว่ามายมิ้นท์รังแกคุณตั้งแต่เด็ก ทำไมผมได้ยินมาว่า คุณรังแกเธอตั้งแต่เด็กล่ะ”

“ไม่ใช่ ฉันเปล่า!” ดารามายหน้าเปลี่ยนสี รีบส่ายหัวปฏิเสธ

แต่เธอกลับสงสัยในใจว่าเขารู้ได้ยังไง

มายมิ้นท์บอกเขาเหรอ

ไม่ใช่สิ เขาบอกว่าไม่รู้จักเธอ ดังนั้นมายมิ้นท์จะบอกเรื่องเกี่ยวกับเธอให้เขารู้ได้ยังไง

“คุณทำหรือไม่ คุณรู้อยู่แก่ใจ” เปปเปอร์บีบมือปลอบใจมายมิ้นท์ จากนั้นพูดต่อ “เมื่อก่อนคุณรังแกมายมิ้นท์ ผมช่วยเธอไม่ได้ แต่ต่อไปถ้าคุณยังกล้ารังแกเธอ คุณก็ลองดูว่าตัวเองแข็งแกร่งพอหรือเปล่า อีกอย่าง คุณเอาแต่พูดร้ายใส่มายมิ้นท์ ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจ แต่คุณคงลืมไปแล้ว คุณกับมายมิ้นท์เป็นพี่น้องกัน ถึงขัดแย้งกันแต่ก็ตัดขาดสายเลือดไม่ได้ คนที่พูดใส่ร้ายพี่สาวแท้ๆ ของตัวเองต่อหน้าคนนอก คิดว่าคนอื่นดูไม่ออกหรือไง ว่าคุณเป็นคนยังไง”