รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 577

“สำหรับเรื่องนี้ ก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกับหัวใจของเปปเปอร์แล้ว” การันต์จ้องมองไปที่มายมิ้นท์ “เปปเปอร์เคยทำการผ่าตัดปลูกถ่ายหัวใจมาก่อน คุณรู้เรื่องใช่ไหม?”

“ฉันรู้ค่ะ” มายมิ้นท์พยักหน้าขึ้นมา

ในตอนที่ตกหน้าผาแล้วตกลงไปอยู่ในถ้ำ ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเปปเปอร์ ก็เห็นรอยแผลเป็นตรงหน้าอกของเขาแล้ว

พอวันที่สองตอนที่เขาตื่นขึ้นมานั้น เธอก็เคยถามแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น และก็ในเวลานั้น เธอถึงได้รู้ว่า เขาเป็นโรคหัวใจมาแต่กำเนิด แถมยังเคยทำการผ่าตัดปลูกถ่ายหัวใจมาก่อนด้วย

เพราะฉะนั้นเมื่อหกปีก่อน ในช่วงที่พวกเขาเพิ่งแต่งงานกันนั้น ที่สีหน้าของเปปเปอร์มักจะขาวซีดอยู่ตลอด ร่างกายก็มักจะอ่อนเพลียอยู่เสมอ น่าจะเป็นเพราะว่ายังอยู่ในช่วงที่ฟื้นฟูร่างกายอยู่มั้ง

พอเห็นว่ามายมิ้นท์รู้เรื่องแล้ว การันต์ก็เก็บสายตากลับมา “หัวใจดวงปัจจุบันของเปปเปอร์ เป็นของน้องชายแท้ ๆ ของศิษย์พี่ผมเอง”

“อะไรนะคะ?” มายมิ้นท์ตกตะลึงจนลืมตาโตขึ้นมา

แล้วการันต์ก็พูดขึ้นมาอีกว่า “น้องชายแท้ ๆ ของศิษย์พี่ผมชื่อว่าโอเว่น และเคยเป็นแฟนของส้มเปรี้ยวมาก่อน”

“เดี๋ยวนะคะ แฟนเหรอคะ?” มายมิ้นท์ขมวดคิ้วที่สวยงามขึ้นมา

การันต์จุดประกายความคิดขึ้นมา “ทำไมเหรอ ดูจากท่าทางของคุณ เหมือนคุณจะนึกอะไรออกเหรอ?”

เรียวปากแดงของมายมิ้นท์ขยับเล็กน้อย “อืม แต่ฉันไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า เมื่อหกปีก่อน ตอนที่ฉันกับส้มเปรี้ยวยังเรียนมหาลัยอยู่นั้น เคยได้ยินมาว่าตอนนั้นส้มเปรี้ยวมีแฟนที่คบหากันนานสามปีอยู่คนหนึ่ง ดังนั้นฉันก็เลยไม่รู้ว่าแฟนของส้มเปรี้ยวคนที่ฉันพูดถึง จะเป็นคนเดียวกับที่คุณพูดถึงหรือเปล่านะคะ”

“ดูท่าน่าจะใช่นะ” การันต์หรี่ตาลง “ส้มเปรี้ยวกับน้องชายของศิษย์พี่ผม คบหากันสามปีพอดี จากนั้นน้องชายของศิษย์พี่ผมก็ประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตไป”

“งั้นก็เป็นคนเดียวกันจริง ๆ” มายมิ้นท์เสยผมไปทีหนึ่ง “เมื่อหกปีก่อน พวกเราเห็นว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่ส้มเปรี้ยวไม่ได้ออกไปเดทกับแฟนนานมาก ยังถามเธอไปว่าเลิกกับแฟนแล้วเหรอ แต่ตอนนั้นเธอได้ตอบมาประโยคหนึ่งว่า แฟนของเธอตายไปแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังคิดว่าเธอแค่พูดประชดประชันออกมา ตั้งใจที่จะสาปแช่งแฟนของตัวเองเท่านั้น และคิดไม่ถึงว่าจะตายไปแล้วจริง ๆ”

แถมพอตายไปแล้ว หัวใจยังโดนเอามาเปลี่ยนให้กับเปปเปอร์อีก

“เพราะว่าตอนที่โอเว่นเกิดอุบัติเหตุไม่ได้ถูกตัวนำส่งโรงพยาบาลในทันที จึงทำให้เสียเวลาที่จะได้รับการรักษาที่ดีที่สุดไป และเพราะสาเหตุนี้ ก็เลยอาการหนักอยู่ในโรงพยาบาลหลายวัน แล้วก็เสียชีวิตลง แต่ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขากลับเป็นฝ่ายยินยอมที่จะบริจาคหัวใจให้กับเปปเปอร์เอง แถมยังให้พี่ชายของตัวเอง ซึ่งก็คือศิษย์พี่ใหญ่ของผม ช่วยเหลือส้มเปรี้ยว ช่วยทำให้เปปเปอร์ตกหลุมรักส้มเปรี้ยวขึ้นมา”

พอพูดมาถึงตรงนี้ ในดวงตาของการันต์ก็มีความเยาะเย้ยกะพริบขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

ถ้าตามที่เขาพูดมา เจ้าคนโง่โอเว่นคนนี้ โดนความรักทำให้ตาบอดไป ไม่เพียงมองไม่ออกว่าอุบัติเหตุรถชนของตัวเองนั้นโดนคนตั้งใจวางแผนสร้างขึ้นมา แต่ยังโง่บริจาคหัวใจออกไปด้วย เพื่อที่จะทำให้ส้มเปรี้ยวสุขสมหวัง ไม่เพียงเท่านั้นแต่ยังลากพี่ชายตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ทำให้พี่ชายตัวเองต้องมาทำเรื่องผิดจรรยาบรรณต่อวิชาชีพอีกด้วย

นี่มันทั้งโง่ทั้งเห็นแก่ตัวจริง ๆ

“เพราะฉะนั้นศิษย์พี่ของคุณ ก็เลยสะกดจิตเปปเปอร์ รวมทั้งคนรอบข้างเปปเปอร์ด้วย แล้วทำให้เปปเปอร์คิดว่าตัวเองตกหลุมรักส้มเปรี้ยวเหรอคะ?” มายมิ้นท์กำมือเข้าหากันแน่น ในน้ำเสียงที่แหบแห้งแฝงไว้ด้วยความโกรธเคือง

การันต์พยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ เป็นแบบนั้นแหละ”

“นี่มันทำเกินไปแล้ว!” มายมิ้นท์กัดริมฝีปากไว้แน่น เป็นเพราะว่าไฟโกรธ ตอนนี้ร่างกายก็เลยกำลังสั่นเทาขึ้นมา “โอเว่นคนนั้น ทำเกินไปแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ เขาจะทำให้ส้มเปรี้ยวสุขสมหวัง แล้วมีสิทธิ์อะไรมาให้เปปเปอร์เป็นคนช่วยรับผิดชอบแทนเขาด้วย? เขานึกว่าที่เขาทำแบบนี้จะเป็นคนสูงส่งมากมีความเสียสละมากนักเหรอ? ที่เขาทำแบบนี้ มันไม่ต่างอะไรกับการบีบบังคับเลย? เขาไม่เพียงทำลายเปปเปอร์เท่านั้น ยังทำลายฉันไปด้วย!”

ในใจของมายมิ้นท์ทั้งโกรธทั้งขมขื่นไม่หยุด ดวงตาก็แดงขึ้นมาด้วย

ที่แท้เรื่องทั้งหมดนี้ โอเว่นคนนั้นเป็นคนสร้างขึ้นมาทั้งนั้น

“แล้วหลังจากนั้นละคะ?” มายมิ้นท์ถามขึ้นมาอย่างร้อนใจ

การันต์พูดตอบขึ้นมาอีกว่า “หลังจากนั้นตามที่ศิษย์พี่ใหญ่ของผมพูดมาก็คือ โอเว่นไม่ได้ตอบตกลงที่จะบริจาคหัวใจให้ในทันที จนกระทั่งส้มเปรี้ยวหายไปครั้งหนึ่งแล้วกลับมา มาพูดกับโอเว่นด้วยใบหน้าแดงก่ำว่า เธอได้ตกหลุมรักชายหนุ่มคนที่ต้องการหัวใจคนนั้นตั้งแต่แรกเห็นแล้ว และร้องห่มร้องไห้กับโอเว่นว่า อนาคตของเธอยังอีกยาวไกล หวังว่าโอเว่นจะสามารถทำให้เธอสุขสมหวังได้”

“ดังนั้น พออยู่ภายใต้เสียงร้องห่มร้องไห้ของเธอ โอเว่นก็ได้ตอบตกลงบริจาคหัวใจให้กับเปปเปอร์ไป แล้วก็ให้พี่ชายของเขามาช่วยสะกดจิตเปปเปอร์ ทำให้เปปเปอร์ ‘ตกหลุมรัก’ส้มเปรี้ยว!” มายมิ้นท์โกรธจนใบหน้าเรียวแดงก่ำไปหมด

“น่าขำ ช่างน่าขำจริง ๆ เลย!” เธอกำมือไว้แน่น จนเล็บเกือบจะฝังเข้าไปในฝ่ามือแล้ว “ส้มเปรี้ยวจะต้องไม่มีทางตกหลุมรักเปปเปอร์ตั้งแต่แรกเห็นในตอนนั้นแน่ ๆ หล่อนน่าจะเล็งเปปเปอร์มาตั้งนานแล้ว จากนั้นก็ไม่รู้ว่าไปรู้มาจากไหนว่าหัวใจของโอเว่นสามารถเข้ากับเปปเปอร์ได้ เพราะฉะนั้นก็เลยวางแผนให้เกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้นมาเพื่อมาฆ่าแฟนของตัวเอง!”

“ใช่ ไม่ใช่แค่ผม แม้แต่เปปเปอร์ก็ยังสงสัยว่าการตายของโอเว่น น่าจะส้มเปรี้ยวเป็นคนสร้างขึ้นมา ดังนั้นพอคลายการสะกดจิตได้แล้ว ก็เลยสืบค้นมาตลอด แต่ก็เป็นเพราะว่าเวลามันผ่านมานานหลายปีแล้ว และบวกกับตรงจุดที่เกิดอุบัติเหตุก็ไม่มีกล้องวงจรปิด ผู้คนก็ไม่พลุกพล่าน เพราะฉะนั้นก็เลยไม่มีทางหาหลักฐานมายืนยันได้ว่าส้มเปรี้ยวเป็นคนฆ่าโอเว่น”

การันต์ยักไหล่เล็กน้อย แล้วพูดขึ้นอีกว่า “ดังนั้นผมก็เลยพูดว่า โอเว่นโดนส้มเปรี้ยวฆ่าตาย ถือได้ว่ากรรมตามสนองโอเว่นแล้ว”

“ฉันรู้แล้วค่ะ ขอบคุณที่คุณบอกเรื่องพวกนี้กับฉันนะคะ” มายมิ้นท์สูดลมหายใจเข้าทีหนึ่ง และพยายามสงบสติลงมา

การันต์ผายมือออก “คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก นี่ไม่ใช่เรื่องอะไรที่พูดไม่ได้สักหน่อย แต่ว่าตอนนี้คุณรู้แล้วว่า เปปเปอร์โดนสะกดจิตมาจริง ๆ และเป็นเพราะว่าโดนสะกดจิต ก็เลยปฏิบัติกับคุณมาแบบนั้นหกปี แล้วคุณคิดว่าจะทำยังไงต่อล่ะ? จะยกโทษให้เขาไหม?”

มายมิ้นท์หรี่ตาลง “อืม ฉันยกโทษให้เขาค่ะ ตัวเขาเองก็เป็นผู้เสียหาย และเรื่องทั้งหมดที่กระทำออกมา ก็ไม่ได้มาจากความตั้งใจจริงของเขา เขาก็แค่ป่วยเท่านั้นเอง”

สำหรับคำตอบของเธอ การันต์ไม่ได้รู้สึกแปลกใจมากนัก “แล้วต่อจากนี้ คิดว่าจะกลับไปคืนดีกับเขาไหม?”

“ฉันไม่รู้ค่ะ” มายมิ้นท์ส่ายหน้าเล็กน้อย “ยกโทษให้ก็เรื่องหนึ่ง แต่จะกลับไปคืนดีหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ตกค่ะ แล้วก็ยังเตรียมใจไม่เสร็จด้วย รอให้ฉันเตรียมใจได้แล้ว บางทีก็อาจจะมีโอกาสเป็นไปได้อยู่มั้งคะ?”