รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 642

มายมิ้นท์ตกใจ เธอเบิกตากว้าง แต่กลับลืมตอบโต้

ผู้ช่วยเหมันตร์ที่นั่งอยู่เบาะคนขับก็คิดไม่ถึง เขามองดูกระจกมองหลังแต่กลับเห็นภาพนั้น เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบปิดม่านกั้นข้างหลังขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้ามอง

ตลก ถ้าถูกจับได้ก็จะถูกด่า อย่างเบาก็เพิ่มงาน อย่างมากก็หักโบนัส

ถึงแม้ว่าเขาจะอยากมองมากแค่ไหนก็ตาม

แต่ว่าเขานับถือประธานเปปเปอร์ คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าขัดใจคุณมายมิ้นท์ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน

เป็นเหมือนที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด คุณมายมิ้นท์ตอบตกลงที่จะคืนดีกับประธานเปปเปอร์ ทำให้ความกล้าของประธานเปปเปอร์มากขึ้น

ผู้ช่วยเหมันตร์มุ่ยปากแล้วครุ่นคิด

เบาะหลัง ในที่สุดมายมิ้นท์ก็ได้สติกลับมา เธอผลักเขาออก ปิดปากตัวเองแล้วเบิกตามองเขา “เปปเปอร์ คุณ...”

“หวานไหม?” เปปเปอร์ใช้นิ้วโป้งถูกริมฝีปากตัวเองแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

มายมิ้นท์ถึงได้ตระหนักขึ้นมาได้ เธอรู้สึกว่ามีอะไรอยู่ในปากตัวเอง ใช้ลิ้นแตะดู มันคือลูกอม

เขายัดลูกอมนั้นเข้ามาในปากเธอ

เขาไม่กลัวว่าเธอจะเผลอกลืนลงไปติดคอตายเลยเหรอ!

มายมิ้นท์มองบนใส่เขาด้วยความโมโห เธอหันหน้าหนี หูของเธอแดงราวกับเลือดไหล

เธอคิดไม่ถึงว่า ที่เขาบอกให้เธอลองชิมลูกอมนั้น เขาจะให้วิธีนี้

การกระทำแรดๆของเขามีมากมายพอๆกับคำพูดแรดๆของเขาจริงๆ มีเยอะจนทำให้คนตั้งตัวไม่ทัน

คิดแบบนี้ มายมิ้นท์ก็ขยับปากแล้วกระแอม “ไม่เลว ฉันขอตัวก่อน”

เธอรีบเปิดประตูและลงจากรถ

เปปเปอร์เปิดหน้าต่างรถลงแล้วยื่นหน้าออกไปถาม “มายมิ้นท์ ตอนเย็นผมไปที่คอนโดคุณอีกได้ไหม?”

มายมิ้นท์หันหน้ากลับมาแล้วพูดว่า “ไม่ได้”

พูดจบ เธอก็เดินไปที่ลิฟต์

เปปเปอร์ส่ายหัวแล้วหัวเราะ

ไม่ได้?

แล้วไง เขาจะไป

เขาไม่เชื่อว่าเขาไปถึงหน้าประตูแล้วเธอยังจะไล่เขาออกไป

“ขับรถ” เปปเปอร์เคาะที่ม่านกั้นแล้วพูด

ถึงแม้ว่าผู้ช่วยเหมันตร์จะไม่ได้ยิน แต่เขาสังเกตเห็นการสั่นสะเทือนของม่านกั้น เขาก็พอจะเดาออก เขาจึงสตาร์ทรถแล้วกลับรถ

อีกด้านหนึ่ง มายมิ้นท์อมลูกอมที่อยู่ในปากอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ตามหลักแล้ว การกินลูกอมต่อจากคนอื่นแบบนี้ เธอต้องคายมันทิ้งสิ เพราะว่ามันสกปรก

แต่เธอเคยจูบกับเปปเปอร์แล้ว แค่ลูกอมลูกเดียว ใช่ว่าเธอจะรับไม่ได้ขนาดนั้น

ในไม่ช้า มายมิ้นท์ก็เดินมาถึงหน้าลิฟต์แล้วกดปุ่มลิฟต์

ลิฟต์กำลังลงมา เธอมองดูจอแสดงผลและรอด้วยความอดทน

ทันใดนั้น ก็มีคนคนหนึ่งถือกล้องแล้วกระโดดออกมาจากหลังรถ “ประธานมายมิ้นท์ครับ!”

มายมิ้นท์ตกใจ เธอหันไปมอง เห็นได้ชัดว่าเขาคือนักข่าว เธอจึงขมวดคิ้วทันที

เกิดอะไรขึ้น?

เปปเปอร์ส่งคนมาไล่นักข่าวที่อยู่รอบเทนเดอร์กรุ๊ปไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?

ทำไมยังมีอีกคน?

ดูเหมือนจะรู้ว่ามายมิ้นท์คิดอะไร นักข่าวคนนั้นหัวเราะแล้วพูดว่า “ตอนที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่ ผมถือโอกาสไปหลบอยู่บนหลังรถ ถึงได้โชคดีแบบนี้ครับ”

มายมิ้นท์หรี่ตาลง “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คุณโชคดีจริงๆ”

ทันทีที่เธอเดินออกไปจากลิฟต์ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา

มายมิ้นท์ไม่แม้แต่จะดูสายที่โทรมา เธอกดรับสายทันที “สวัสดีค่ะ ฉันคือมายมิ้นท์”

“มายมิ้นท์ เรื่องในเน็ตคือเรื่องจริงเหรอ? คุณกลับไปคืนดีกับเปปเปอร์จริงๆเหรอ?” น้ำเสียงที่ถามอย่างเป็นกังวลของทามทอยดังออกมาจากโทรศัพท์

มายมิ้นท์เดินเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับตอบกลับไปว่า “ประมาณนั้นเหละค่ะ”

ได้ยินคำตอบของเธอ สีหน้าของทามทอยที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็แข็งทื่อ

มันคือเรื่องจริง!

ตอนเช้า เขาเปิดโน๊ตบุ๊คก็เห็นข่าวนี้

ตอนที่เห็นหัวข่าว เขายังหัวเราะเยาะว่าจะเป็นไปได้ยังไง

ถึงแม้ว่ามายมิ้นท์จะตกหลุมรักเปปเปอร์อีกครั้ง แต่ว่าเธอยังไม่รู้ว่าตัวเองตกหลุมรักเปปเปอร์เข้าแล้ว ดังนั้นก่อนที่เธอจะรู้ตัวว่าตัวเองตกหลุมรักเปปเปอร์ เธอไม่มีทางคบกับเปปเปอร์แน่นอน

แต่เมื่อเขาเห็นภาพในข่าว เขาก็เริ่มไม่แน่ใจ

ถึงแม้ว่าภาพจะเบลอ แต่เขามองเห็นอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังยิ้มให้เปปเปอร์ รอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติและอ่อนโยนขนาดนั้น

รอยยิ้มแบบนั้น มันไม่ใช่รอยยิ้มที่มีให้เพื่อน แต่มันคือรอยยิ้มที่มีให้คนรัก เพราะเขาเคยเห็น ตอนที่พ่อของเขามองแม่เขา มันคือรอยยิ้มแบบนั้น

ดังนั้นเขาจึงรีบโทรมาถามให้แน่ใจ แน่ใจว่าพวกเขากลับมาคบกันแล้วจริงๆเหรอ

ตอนนี้ คำพูดที่ว่า “ประมาณนั้นแหละ” ของมายมิ้นท์ มันทำให้หัวใจของเขาจมลงไปก้นหุบเขาทันที!

“มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?” ทามทอยถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

มายมิ้นท์ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ เธอไม่ได้คิดอะไรมาก จึงตอบกลับไปว่า “สองสามวันก่อน ฉันตอบตกลงคืนดีกับเขา แต่ว่ายังต้องรออีกสักสองสามวันถึงจะคืนดีกันอย่างเป็นทางการ”

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมต้องรออีกสองสามวันถึงจะคืนดีกันอย่างเป็นทางการ แต่คำว่าตอบตกลงคืนดีกับเขา มันทำให้หัวใจของทามทอยเจ็บปวดจนทนไม่ไหว

ช่วงนี้ ตระกูลชุติเกษมต่อสู้กับตระกูลวรสิทธิคุณ พวกเขาสู้กันอย่างดุเดือด ดังนั้นเขาจึงยุ่งมาก ยุ่งจนไม่มีเวลามาหาเธอ