รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 768

“ทำยังไงงั้นเหรอ” เปปเปอร์หรี่ตาลง แววตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นจนน่ากลัว “เธอชอบฉันไม่ใช่เหรอ งั้นฉันจะให้เธอขอโทษมายมิ้นท์ ต่อหน้าคนทั้งโลก และอธิบายว่าทำไมต้องขอโทษ”

“ซูดด......” ผู้ช่วยเหมันตร์สูดหายใจเฮือก

นี่เป็นการทำให้คนตายต่อหน้าคนทั้งโลกเลยนะ

ขอโทษคุณมายมิ้นท์อย่างเปิดเผย และอธิบายเหตุที่ขอโทษ นี่เป็นการบอกทุกคนว่าพัดชาชอบประธานเปปเปอร์ ข่มขู่ยั่วยุคนที่ถูกต้องเปิดเผยอย่างคุณมายมิ้นท์ ไม่ใช่เท่ากับว่าเป็นมือที่สามเหรอ

ถ้าพูดออกไป พัดชาไม่โดนสังคมในโลกอินเทอร์เน็ตประณามสิถึงจะแปลก

เพราะคนเกลียดมือที่สามบนโลกนี้ มีเยอะที่สุด

ประธานเปปเปอร์ทำแบบนี้กับพัดชา ดูท่าจะโกรธมากจริงๆ

แต่ก็ถูก พัดชาไม่ได้ทำอะไรเยอะ ในเมื่อทำแล้ว ต้องรับผิดชอบผลการกระทำของตัวเอง

“ผมเข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวผมไป......” ผู้ช่วยเหมันตร์ยังไม่ทันพูดจบ ก็โดนเสียงเคาะประตูขัดจังหวะ

ผู้ช่วยเหมันตร์ขมวดคิ้ว หันไปมองเปปเปอร์

หลังได้รับอนุญาตจากเปปเปอร์ เขาหันไปมองทางประตู พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย “ใคร”

ตอนนี้ไม่น่าจะใช่หมอกับพยาบาล

การันต์เพิ่งออกไป หลังจากตรวจให้เปปเปอร์เสร็จ ต้องบอกพยาบาลว่าไม่ต้องดูแลผู้ป่วย

ดังนั้นคนที่มา ต้องเป็นคนอื่นแน่นอน

“ผู้ช่วยเหมันตร์ ฉันพัดชาเอง” เสียงอ่อนโยนของผู้หญิง ดังเข้ามาจากนอกประตู

ผู้ช่วยเหมันตร์เลิกคิ้วขึ้น “ประธานเปปเปอร์ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเธอ!”

พวกเขาเพิ่งพูดถึงเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอจะมา

อีกทั้ง......

สีหน้าผู้ช่วยเหมันตร์ไม่สู้ดี “ประธานเปปเปอร์ เมื่อคืนตอนผมพาเธอออกไป เตือนเธอเป็นพิเศษว่าอย่าโผล่มาในโรงพยาบาล มีเรื่องอะไร ผมจะแจ้งเธอ คิดไม่ถึงว่าเธอยังจะมา”

เปปเปอร์ได้ยินคำพูดของเขา แววตาเย็นชา “นี่ไม่น่าแปลกอะไร เมื่อคืนผู้หญิงคนนี้ เข้ามาในห้องฉัน หลังจากนายออกไป แน่นอนว่าเธอไม่อยู่เฉยๆ ฟังคำพูดนายหรอก”

“ไม่เคยเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน” ผู้ช่วยเหมันตร์พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เปปเปอร์โบกมือไปมา “ไปสิ นายไปรับมือกับเธอ เอาที่ฉันพูดเมื่อกี้ไปบอกเธอ ถ้าเธอไม่ยอม อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ” เสียงที่ออกจากปากบางของเปปเปอร์ เย็นชาจนไม่มีเยื่อใยสักนิด

ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบรับอย่างจริงจัง “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

พูดจบ เขาหันหลังเดินไปที่ประตู

ไม่นาน ผู้ช่วยเหมันตร์เปิดประตูออกไป

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว คลึงตรงขมับ

จู่ๆ ผู้หญิงข้างๆ พลิกตัว จากนั้นยื่นแขนข้างหนึ่ง ออกมานอกผ้าห่ม วางไว้บนอกเขาพอดี

เปปเปอร์ชะงักไป จากนั้นก้มลงมองดวงตาสวยของผู้หญิงที่ลืมขึ้นมา “ตื่นแล้วเหรอ”

มายมิ้นท์ตอบรับ ซบตัวลงบนอกเขา อยากหาตำแหน่งที่สบายกว่า

เธอหัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง อารมณ์กลับมาเป็นปกติ จากนั้นเงยหน้ามองชายหนุ่ม “แต่การกระทำของนาย แรงเกินไปหรือเปล่า ให้เธอขอโทษฉันต่อหน้าทุกคน ไม่เป็นไรหรอก แต่ให้เธอบอกเหตุผลที่ขอโทษ ต้องทำให้เธอโดนโจมตีจากชาวเน็ตแน่นอน เพราะชาวเน็ตไม่เมตตามือที่สามหรอก ถึงเธอไม่ใช่มือที่สามจริงๆ แค่ข่มขู่ยั่วยุฉันเท่านั้น คนร่านที่จะแย่งคนรักฉัน ชาวเน็ตไม่เมตตาหรอก ฉันกลัวว่าสุดท้าย เธอจะรับความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ตไม่ไหว และคิดสั้น”

เพราะความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต ไม่ใช่เรื่องตลก ตั้งแต่อินเทอร์เน็ตมีความเจริญ คนที่ตายเพราะความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ตไม่น้อยเลย

ถึงเธอรังเกียจพัดชา ถึงขั้นสะอิดสะเอียน แต่ตอนนี้ พัดชา แค่ข่มขู่ยั่วยุเธอ ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ

ดังนั้นถ้าให้คนใช้ความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ตกับพัดชาดูเกินไปจริงๆ ขืนเกิดอันตรายถึงชีวิต นั่นจะเป็นบาปของพวกเขา

เปปเปอร์มองความหนักใจบนใบหน้ามายมิ้นท์ รู้ว่าเธอกำลังกังวลอะไร

อันที่จริง ตอนเขาบอกให้ผู้ช่วยเหมันตร์ทำเช่นนี้ ก็คิดผลที่อาจจะเกิดขึ้นแล้ว

แต่เขาไม่สนใจ เพราะเขาจัดการได้

แต่ตอนนี้เห็นสีหน้ามายมิ้นท์ เขาเริ่มลังเลแล้ว

“คุณไม่อยากให้เธอบอกเหตุที่ขอโทษคุณ ต่อหน้าทุกคนเหรอ” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์ แล้วถามขึ้น

มายมิ้นท์ตอบรับ “ให้เธอขอโทษฉันต่อหน้าทุกคนก็พอแล้ว เธอขอโทษฉัน ชาวเน็ตน่าจะเดาเหตุผลได้แล้ว แค่เราไม่พูดว่าเหตุผลโดยรวมคืออะไร ชาวเน็ตคงไม่ทำเกินไป เช่นนั้นเธอยังพอรับได้ แต่ถ้าเธอพูดเหตุผลที่ขอโทษออกมา ขืนเกิดเรื่องเพราะความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ตจริงๆ ใจฉันคงไม่สงบสุขแน่นอน ต้องรู้สึกตลอดว่า ฉันเป็นคนทำให้เธอตายทางอ้อม”

“ไม่เป็นเช่นนั้นหรอก!” เปปเปอร์กอดเธอแน่น แล้วตอบทันที

มายมิ้นท์ขบปาก “ใครจะไปรู้ล่ะ ไม่กลัวเรื่องที่แน่นอน ก็กลัวเหตุไม่คาดฝัน ทางที่ดีเราอย่าเสี่ยงเลย เอางี้เถอะ ให้เธอขอโทษก็พอแล้ว”

“แต่คุณจะรู้สึกไม่ได้รับความยุติธรรมไหม” เปปเปอร์ขมวดคิ้ว

มายมิ้นท์หัวเราะ “นายช่วยฉันทำแบบนั้นกับพัดชาฉันก็ไม่รู้สึกแบบนั้นแล้วล่ะ อย่างน้อยฉันก็รู้ว่านายไม่มีทางนิ่งดูดาย เห็นฉันโดนรังแก นายจะช่วยฉัน แค่นี้เพียงพอสำหรับฉันแล้ว อีกทั้งคนที่ทั้งรักทั้งหลงนาย ไม่ใช่แค่พัดชาคนเดียว ยังมีดารายมายและผู้หญิงเยอะแยะข้างนอก ถ้าพวกเธอทุกคนมายั่วยุฉัน งั้นฉันจะไม่ได้รับความยุติธรรมจนตายไปเลยหรือไง”