รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 774

ระหว่างทาง หน้าอกมายมิ้นท์ขยับขึ้นลงไม่หยุด สีหน้าไม่สู้ดีมาก เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ยังโกรธสุดขีด

สายตาเปปเปอร์ขยับตามหน้าอกที่กำลังขยับขึ้นลงของเธอ สุดท้ายกระแอมออกมาเบาๆ หนึ่งครั้ง ละสายตาออกมา แล้วถามว่า “ยังโกรธอยู่เหรอ”

เขาฟังออกว่าตอนแรก เธอแค่อยากประชดผู้หญิงคนนั้น

แต่สุดท้ายพูดไปเรื่อยๆ ก็โมโหขึ้นมาจริงๆ ไม่งั้นตอนนี้อารมณ์คงไม่รุนแรงขนาดนี้

มายมิ้นท์ไม่เห็นว่าหน้าอกที่ขยับขึ้นลงของตัวเอง เป็นอาหารตาให้ผู้ชาย อยู่พักใหญ่ หันมาจ้องชายหนุ่มแล้วพูดว่า “ฉันจะไม่โกรธได้ไง ฉันไม่เคยเจอคนหน้าด้านแบบนี้มาก่อน นายเชื่อไหม ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเอ่ยปากด่าเธอก่อน เธอต้องตื๊อนาย พูดเรื่องอื่น ที่เป็นไปได้มากสุดคือ จะพูดว่าอยากอยู่ดูแลนายข้างๆ เพื่อให้ความรู้สึกผิดหายไป”

“คุณแน่ใจขนาดนั้นได้ยังไง” เปปเปอร์เอ่ยถาม

มายมิ้นท์ส่งเสียงหึ “เธอมองนาย แบบอยากได้ขนาดนั้น รู้เลยว่าชอบนายแค่ไหน ในเมื่อชอบนาย ก็ต้องอยากอยู่กับนาย ถ้าไม่มีทางได้อยู่กับนาย ก็หาโอกาสได้ใกล้ชิดนาย อีกทั้งเมื่อวานเธอยังร้องห่มร้องไห้ใส่ฉันด้วย บอกว่าอยากอยู่ดูแลนาย”

“ประธานเปปเปอร์ ผมเป็นพยานได้” ผู้ช่วยเหมันตร์ที่กำลังขับรถ ก็พยักหน้าแล้วพูดเสริม

เปปเปอร์กวาดตามองเขาอย่างเย็นชา

เขาคอหด และตั้งใจขับรถต่อ ทำเหมือนเมื่อกี้ตัวเองไม่ได้พูดอะไร

แต่ท่าทีประหลาดของเขา ทำให้มายมิ้นท์หัวเราะพรืด ความโมโหในใจลดลงไปไม่น้อย “นายดูสิ ผู้ช่วยเหมันตร์ยังคิดว่าฉันพูดถูก ดังนั้นจากความหน้าด้านของผู้หญิงคนนั้น ต้องพูดแบบนี้แน่นอน เพราะเหตุนี้ ฉันเลยด่าเธอไปตรงๆ แต่ท่าทางตอนฉันด่าคนเมื่อกี้ คงดูไม่ได้มากเลยใช่ไหม”

เธอมองเปปเปอร์

เปปเปอร์เลิกคิ้วขึ้น “ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”

“เพราะท่าทางเวลาด่าคน มันดูไม่ค่อยดีเท่าไร นายคิดว่าเมื่อกี้ฉันเหมือนผู้หญิงปากร้ายหรือเปล่า” มายมิ้นท์กะพริบตา จ้องเปปเปอร์

เปปเปอร์จ้องตากับเธอไม่กี่วินาที จู่ๆ ก็หัวเราะออกมาเบาๆ ขณะที่เธอกำลังมีสีหน้าเคร่งเครียด “ไม่เลย!”

มายมิ้นท์โล่งอก แต่ยังพูดเพื่อความแน่ใจอีกรอบ “จริงเหรอ”

“จริงสิ!” เปปเปอร์พยักหน้าอย่างไม่ลังเล

มายมิ้นท์ยิ้ม “พอได้อยู่ แต่ฉันรู้สึกว่าท่าทางตอนตัวเองด่าคนเมื่อกี้ ต้องดูไม่ดีเท่าไรแน่ๆ”

“ไม่นะ ท่าทางตอนคุณด่าคน น่ารักมาก” เปปเปอร์เอามือค้ำหัว แล้วพูดอย่างจริงจัง

มายมิ้นท์ตาโต “จริงหรือโกหกเนี่ย น่ารักเหรอ”

“น่ารัก!” เปปเปอร์ยกยิ้มมุมปากอีก “ผมไม่เคยเห็นท่าทางคุณตั้งใจด่าคนขนาดนี้มาก่อน อีกทั้งตอนคุณด่าคน ไม่เหมือนพวกผู้หญิงที่ชี้นิ้วด่าปาวๆ อย่างรุนแรง กลับกัน ตอนคุณด่าคน แล้วเบิกตาโต โมโหจนหน้าแดง ดูแล้วน่ารักจริงๆ”

เขาไม่ได้พูดเพราะกำลังปลอบใจเธอ แต่เขาพูดจริงๆ

เมื่อฟังชายหนุ่มพูดจบ มายมิ้นท์หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง แดงจนถึงหู “นายพูดถูก ฉันโกรธและด่าเธอ เพราะพัดชาชอบนาย อยากอยู่ข้างกายนาย เพราะฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ถ้าฉันทนได้ แล้วไม่ไปขัดขวาง งั้นแสดงว่า ฉันไม่รักนาย หรือรักนายไม่มากพอ แต่เพราะฉันรักนายมาก ดังนั้นฉันเลยโกรธขนาดนี้ และด่าเธอยกใหญ่ หวังเพียงว่าเธอจะละอายใจสักนิด และเก็บความคิดที่ไม่ควรคิดเอาไว้ซะ สิ่งสำคัญก็คือ”

เธอหลุบตาลง แววตาดูเยือกเย็นลงมาก “ฉันผ่านเรื่องมามากมาย กลัวความไม่ถูกต้องทางด้านความรักมาก ฉันไม่สามารถแบกรับปัจจัยที่ไม่แน่นอนอื่นๆ ระหว่างเรา ถ้ามีฉันจะบีบให้มันตาย ถ้าบีบไม่ตาย ฉันจะละทิ้งความรู้สึกนี้ ฉันจะไม่ตกอยู่ในมือศัตรู ทำให้ตัวเองกลายเป็นผู้หญิงบ้าขี้โวยวาย”

เหมือนครั้งนี้ ตอนมาถึงห้องคนไข้ของเปปเปอร์ เห็นพัดชา ที่คิดไม่ซื่อกับเปปเปอร์ ในหัวเธอมีสัญญาณเตือนดังขึ้น สิ่งแรกที่ทำคือ เอาผู้หญิงคนนี้ออกจากเปปเปอร์ ตัดความหวังที่จะใกล้ชิดเปปเปอร์ ของผู้หญิงคนนี้ทิ้งให้หมด ปกป้องความรู้สึกระหว่างตัวเองกับเปปเปอร์ ซึ่งไม่ง่ายเลย กว่ามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเธอไม่มั่นใจในความรู้สึกของตัวเองกับเปปเปอร์ เธอแค่รู้สึกไม่สบายใจ ที่มีความน่ารังเกียจ เกิดขึ้นในความรู้สึกของตัวเองกับเปปเปอร์ อีกทั้งยังไม่จำเป็นต้องตรวจสอบด้วย

เธอผ่านส้มเปรี้ยวมาแล้ว ไม่อยากให้มีคนร่านโผล่เข้ามาในความรักของเธอกับเปปเปอร์อีก

ดังนั้น เธอจึงให้ผู้ช่วยเหมันตร์ ไล่พัดชาไปทันที

แต่คิดไม่ถึง พัดชาไม่ตัดใจ วันนี้ยังมาหาอีก ไม่ได้เจอตอนอยู่กับผู้ช่วยเหมันตร์ จึงมารอที่ลานจอดรถ การแสวงหาสิ่งที่อยู่ในใจอย่างไม่ลดละนี้ ทำให้คนประทับใจจริงๆ

แน่นอนว่าถ้าคนที่แสวงหาไม่ใช่เปปเปอร์

แต่คนที่ พัดชา ชอบ ดันเป็นเปปเปอร์ซะงั้น แถมยังตื๊อซ้ำแล้วซ้ำเล่า แน่นอนว่า อย่ามาโทษเธอที่โมโห และไม่ไว้หน้า

เธอไม่ได้มีความอดทนดีขนาดนั้น รอให้เปปเปอร์จัดการเอง หรือนิ่งอยู่อย่างนั้น ดูว่าผู้หญิงคนนี้จะดิ้นยังไง

สิ่งที่เธอต้องทำ คือลงมือให้เร็ว แม่นยำ และรุนแรง ขจัดความคิดในใจของผู้หญิงคนนี้ทิ้งไปซะ!