ตอนที่ 6 รู้สึกสังหรณ์ใจ
นาตาลีและอีกสองคนขึ้นไปบนชั้นที่แปดของอาคารหน่วยอาชญากรรมร้ายแรง
ชั้นที่แปดถูกแบ่งให้กับแผนกชันสูตรพลิกศพและแผนกนิติเวช ภายใต้แสงไฟเพดานสว่างไสว อากาศหนาวเย็นกว่าชั้นอื่นๆ อาจเป็นเพราะอยู่ใกล้กับห้องเก็บศพ
นาตาลีไม่มีเวลาเหลือให้ชื่นชมห้องทำงานใหม่ แต่เธอกลับรีบทำความสะอาดฆ่าเชื้อตัวเองและทำตัวให้พร้อมจะนำเจ้าหน้าที่ชันสูตรอีกสองคนเข้าไปในห้องชันสูตรพลิกศพ
ทันทีที่หันหลังกลับไป เธอสังเกตเห็นเอฟฟี่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างมองเขม็งไปที่รถเบนท์ลีย์ที่ยังจอดอยู่ที่เดิม
“ยังคิดเรื่องซามูเอลเหรอ”
แม้ว่านาตาลีจะรู้ทันเอฟฟี่ แต่เธอก็ยังปฏิเสธ “ปะ เปล่านี่ เลิกพูดเหลวไหลเถอะ”
“มีแต่เธอที่รู้ว่า ฉันพูดเหลวไหลรึเปล่า” นาตาลีมองเธอด้วยสายตาเย็นชาและพูดต่อไปว่า “ฉันจะไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของลูกน้องหรอกนะ แต่ถ้าอารมณ์ความรู้สึกของเธอมีผลกระทบกับงานในหน้าที่ ฉันจะให้เธอเก็บข้าวของแล้วออกไปเดี๋ยวนี้เลย ต่อให้ปู่ของเธอเป็นหัวหน้าหน่วยอาชญากรรมร้ายแรงก็เถอะ”
เอฟฟี่กัดริมฝีปากอย่างจำยอม แต่ก็ไม่กล้าเถียงกลับ
ก่อนนาตาลีจะมารับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ เจอรัลด์เคยแนะนำให้เอฟฟี่ควบคุมอารมณ์ตัวเองและเรียนรู้จากเจ้าหน้าที่ชันสูตรคนใหม่อย่างจริงจัง ถ้าถึงสิ้นปีนาตาลีให้คะแนนเธอแค่เกรดหนึ่ง เจอรัลด์จะไม่ปกป้องเธอและปลดเธอออกตามต้องการ
นอกจากนั้นเธอยังกลัวว่านาตาลีจะร้องเรียนเรื่องเธอกับเจอรัลด์ พอคิดถึงเรื่องนั้น เธอก็เลิกคิดเรื่องซามูเอลและตั้งใจทำงานของเธอต่อไป
ในห้องชันสูตร เลือดสีแดงสดลดความฉูดฉาดลงด้วยไฟผ่าตัดสีเขียวที่ติดตั้งอยู่เหนือแท่นชำแหละศพ
นาตาลีเริ่มจัดเรียงชิ้นส่วนอวัยวะของศพบนแท่นชำแหละ จากนั้นก็นำชิ้นส่วนเหล่านั้นมายึดติดกัน
การเคลื่อนไหวของเธอเต็มไปด้วยความชำนิชำนาญสมกับเป็นมืออาชีพมากๆ แบรนดอนและเอฟฟี่รู้สึกทึ่งที่เธอใช้เข็มเย็บแผลได้อย่างลื่นไหลอย่างไม่มีที่ติ
พวกเขารู้ว่านาตาลีต้องไม่ธรรมดาถึงได้รับการแต่งตั้งเป็นพิเศษให้มาเป็นเจ้าหน้าที่ชันสูตร แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นมืออาชีพขนาดนี้
จุ๊ จุ๊ จุ๊
เธอไม่ได้กลิ่นเหม็นเน่าของศพรึไงนะ
พอศพถูกเย็บติดกันแล้ว พวกเขาก็เริ่มตรวจสอบเนื้อเยื่อที่เสียหาย ซึ่งต้องใช้เวลานานมาก
คืนนั้น ยาร่ารีบไปที่คฤหาสน์บาวเออร์สหลังเสร็จสิ้นการซ้อมยิงปืนในวันนั้น
ยาร่าทำทีไปเยี่ยมเด็กฝาแฝดทั้งคู่ที่คฤหาสน์บาวเออร์ส แต่ในความเป็นจริง เธอตั้งใจจะไปหาซามูเอลต่างหาก
เมื่อห้าปีก่อน เธอคิดว่าจะใช้เด็กฝาแฝดเป็นเครื่องมือจับซามูเอล แต่เขากลับเพียงแต่ยอมรับเด็กฝาแฝดเป็นลูก แล้วก็ยอมรับที่ยาร่าเป็นเพียงแม่แท้ๆ
“ว่าไง” ยาร่าเรียกสติคืนมาแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม “แกวิน ตอนนี้ฉันโทษตัวเองที่เป็นแม่ภาษาอะไรถึงไม่ได้อยู่กับพวกเขา ตลอดเวลาตอนที่พวกเขาโตขึ้น ถึงฉันจะคิดถึงพวกเขามากแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิมาที่นี่บ่อยๆ”
ในท้ายที่สุด ยาร่าคือนักแสดงมากฝีมือผู้สามารถเล่นบทเหยื่อได้อย่างแนบเนียนและง่ายดาย
แกวินคิดว่ายาร่ากำลังโทษตัวเองจริงๆ จึงปลอบใจเธอว่า “คุณนิโคลส์ อย่าคิดมากเลยครับ ผมจะพาคุณไปหาพวกเขาเอง”
“ขอบคุณ”
ว่าแล้วยาร่าก็ตามแกวินขึ้นไปยังชั้นสอง จากนั้นแกวินก็เคาะประตูห้องของแฟรงคลินกับโซเฟีย
“คุณแฟรงคลิน คุณโซเฟียครับ ช่วยเปิดประตูหน่อย คุณแม่มาหาพวกคุณนะครับ”
เธอเชื่อว่าพวกเขาต้องเมินเฉยกับเธอเหมือนเคยแน่ๆ แต่มีเสียงพูดดังมาจากในห้อง
“คุณแกวิน ให้แม่เข้ามาคนเดียวนะ โซเฟียกับผมอยากอยู่กับแม่ตามลำพัง”
พอได้ยินอย่างนั้น แกวินรู้สึกโล่งอกและบอกว่า “คุณนิโคลส์ ไม่ว่าจะยังไงสายใยระหว่างแม่กับลูกก็ยังเหนียวแน่น เด็กๆ คงคิดถึงคุณมากเลยครับ”
ยาร่าฝืนยิ้มตอบ แต่เธอรู้สึกสังหรณ์ใจกับเรื่องนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักของเขาแค้นของเราต้องเอาคืน(จบ)
เรื่องนี้ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ กำลังสนุกเลยค่ะ...