รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 52

คิดไปคิดมา เทวิกาก็หายง่วงแล้ว

ในเมื่อนอนไม่หลับ เธอก็เลยลุกขึ้นมาดีกว่า

บนตู้หัวเตียงยังมีชุดเสื้อสะอาดวางอยู่ชุดหนึ่ง เป็นชุดที่ยศพัฒน์เตรียมไว้ให้เธอก่อนที่จะออกไป

วางอยู่บนตู้หัวเตียง เธอยื่นมือไปก็สามารถคว้าได้แล้ว แม้แต่เดินก็ยังไม่ต้องเดินเลย

ในช่วงฤดูร้อน เทวิกาชอบใส่เสื้อยืดคู่กับกางเกงสีดำยาวเจ็ดส่วน

เสื้อผ้าที่ยศพัฒน์เตรียมให้กับเธอ ก็เตรียมตามเสื้อผ้าที่เธอชอบ

เทวิกาลงจากเตียง แล้วอุ้มเสื้อผ้าชุดนั้นไว้ เดินไปที่ห้องเสื้อผ้าในห้องเขา พอผลักประตูที่กั้นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าออก ก็เห็นเสื้อผ้าที่อยู่ข้างใน กลับมีอยู่ครึ่งหนึ่งที่เป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง และเป็นเสื้อใหม่ทั้งหมด เสื้อเป็นเสื้อยืด ส่วนกางเกง ก็เป็นกางเกงเจ็ดส่วนทั้งนั้น

เห็นได้ชัดว่าเป็นความชอบเธอทั้งนั้น

เขา ได้เตรียมเสื้อผ้ามากมายขนาดนี้ไว้ให้เธอเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ลับหลังเธอ เขาได้เตรียมการต่าง ๆ นานาไปเท่าไหร่กัน?

จ้องมองเสื้อผ้าใหม่ในห้องเปลี่ยนเสื้อแล้ว อารมณ์ของเทวิกาไม่สามารถสงบนิ่งไปนานเลย

ไม่ว่าจะเป็นใครถ้ามารู้เข้าว่าถูกผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างนี้แอบรักอย่างลึกซึ้งมาสิบปี ก็ไม่มีทางที่จะทำใจสงบลงได้หรอก

พอเสียเวลาไม่กี่นาทีเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างหน้าแปรงฟันแล้ว เทวิกาก็ลงมาชั้นล่างด้วยใบหน้าบริสุทธิ์ผุดผ่อง

“คุณนายน้อย อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

ป้ามะนาวอยู่ที่ชั้นล่าง กำลังรีบร้อนเอาอาหารเช้ามาวางบนโต๊ะ พอเห็นเทวิกาลงมา เธอก็รีบยิ้มแล้วกล่าวทักทายขึ้น และยังเดินเข้าไปหาด้วย และถามอย่างเป็นห่วงขึ้นว่า “คุณนายน้อย เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหมคะ?”

คุณชายใหญ่มีความรักลึกซึ้งต่อคุณนายน้อย แต่คุณนายน้อยนั้นไม่ใช่

ป้ามะนาวสามารถมองออกได้ ตอนนี้คุณนายน้อยเป็นฝ่ายรับซะมากกว่า แล้วก็ค่อนข้างทำตัวไม่ถูก

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ป้ามะนาว”

เทวิกายิ้มอ่อนหวานให้ไป

“คุณชายใหญ่ออกไปวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าที่ข้างนอกแล้ว น่าจะอีกไม่นานก็คงจะกลับมาแล้ว ถ้าคุณนายน้อยหิวแล้ว ก็ทานก่อนได้เลยนะคะ”

ป้ามะนาวพูดไปด้วยแล้วก็พาเทวิกาเข้ามาในห้องทานอาหารด้วย

อาหารเช้าที่ห้องครัวเตรียมมาหลากหลายมาก

“เดี๋ยวฉันรอยศพัฒน์กลับมาก่อนค่อยกินค่ะ”

เทวิกาพูดออกมาประโยคหนึ่ง

ตัวเองกินคนเดียวมันไม่อร่อย

ดวงตาของป้ามะนาวมีประกายรอยยิ้มขึ้นมาแล้ว “ก็ได้ค่ะ งั้น คุณนายน้อยจะชมจุดต่าง ๆ ของบ้านไปก่อนไหมคะ? อย่างห้องหนังสือของคุณชายใหญ่ก็ไม่เลวเลยนะคะ คุณนายน้อยลองเข้าไปชมดูได้นะคะ”

เธอไม่รู้ว่าคุณชายใหญ่ของเธอได้เอาอัลบั้มรูปออกมาแล้ว และได้สารภาพรักกับเทวิกาไปอย่างไม่มีสุ้มเสียงแล้วด้วย

ยังอยากจะชี้ทางให้เทวิกาไปพบกับอัลบั้มรูปที่ห้องหนังสืออีก

เทวิกาไม่ได้โง่ พอป้ามะนาวตั้งใจเอ่ยถึงห้องหนังสือออกมา เธอก็รู้แล้วว่าป้ามะนาวรู้เรื่องความรู้สึกที่ยศพัฒน์มีต่อเธอมานานแล้ว

แล้วในเวลานี้เอง ยศพัฒน์ก็ไปวิ่งออกกำลังกายตอนเช้ากลับมาแล้ว

ในมือเขาถือดอกไม้ที่สีสันมากมายอยู่ช่อหนึ่ง

“คุณชายใหญ่”

ป้ามะนาวร้องเรียกอย่างนอบน้อมออกมาคำหนึ่ง

ยศพัฒน์ตอบอืมไป แล้วก็เดินตามเข้ามา เขาเอาช่อดอกไม้ยื่นไปตรงหน้าเทวิกา สายตาแฝงไปด้วยความรู้สึก ที่มุมปากมีรอยยิ้มแฝงอยู่ จ้องมองไปที่เทวิกาอย่างร้อนแรง แล้วพูดขึ้นว่า “สวนหลังบ้านของเราปลูกดอกไม้ไว้มากมาย ผมเห็นว่าดอกไม้บานสวยงามมาก ก็เลยเด็ดมานิดหน่อย มามัดเป็นช่อ มอบให้กับคุณ วิกา ดอกไม้คู่กับสาวงามครับ”

ป้ามะนาวรีบปลีกตัวออกไป

ไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอที่นี่

นี่คุณชายใหญ่พูดคำพูดว่าดอกไม้คู่กับสาวงามแบบนี้ออกมาได้ด้วยเหรอ

มันเป็นแบบนี้จริง ๆ พอมีความรัก คำหวานก็ไม่ต้องไปหัดแล้ว จะพูดออกมาได้เองเลย

เมื่อก่อน คุณชายใหญ่เป็นคนไม่ชอบพูด และเย็นชา นั่นล้วนเป็นเพราะว่าคนที่เผชิญหน้าด้วยไม่ใช่คนที่เขารัก

เทวิการับช่อดอกไม้ไป ส่วนใหญ่มักจะเป็นดอกกุหลาบ เพียงแค่สีสันต่างกันเท่านั้น

“ดอกไม้สวยจังเลยค่ะ”

“พี่พัฒน์คะ หนูตุ๋นซุปบำรุงร่างกายมาให้พี่ รีบกินตอนร้อน……นี่หล่อนเป็นใครคะ?”

เสียงของผู้หญิงแปลกหน้าดังมาจากประตูหน้าบ้าน จากนั้นตัวก็พุ่งพรวดเข้ามา

จากนั้น เทวิกาก็เห็นเด็กสาวแปลกหน้าที่อายุประมาณยี่สิบปีคนหนึ่ง ในมือของหล่อนถือถาดอยู่ใบหนึ่ง บนถาดมีถ้วยวางอยู่ใบหนึ่ง น่าจะเป็นซุปบำรุงอย่างที่เด็กสาวว่ามา

ตอนที่เห็นเทวิกานั้น หล่อนแทบจะก้าวเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วราวกับลูกศร

พอวางถาดลงบนโต๊ะแล้ว ก็หันมาถามเทวิกา “นี่คุณเป็นใครคะ? เป็นอะไรกับพี่พัฒน์? ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลย?”

ป้ามะนาวที่กำลังแอบดูคุณชายใหญ่กับคุณนายน้อยหวานชื่นกันแล้วยิ้มจนตาหยี พอเห็นเด็กสาวคนนี้ ก็แอบก่นด่าเสียงต่ำคำหนึ่งขึ้นมาว่า “ใครตาบอด ปล่อยหล่อนเข้ามาได้เนี่ย?”

คุณชายใหญ่มีคุณนายน้อยอยู่ทั้งคนแล้ว ทำไมยังปล่อยคุณกชนิภาเข้ามาได้อีก?

กชนิภาไม่รอให้เทวิกาตอบเธอ แล้วก็รีบไปนั่งข้าง ๆ ยศพัฒน์ และคล้องแขนยศพัฒน์ไปอย่างคุ้นเคย แต่กลับถูกยศพัฒน์ถอยหลบไป

“พี่พัฒน์ หล่อนเป็นใครคะ? แต่งตัวเฉยจะตาย อย่างกับพวกที่มาจากบ้านนอก คู่ควรที่จะมานั่งที่นี่นั่งร่วมโต๊ะเดียวกับพี่ด้วยเหรอคะ?”

สีหน้าของยศพัฒน์ดูย่ำแย่มาก

“ป้ามะนาว! เชิญคุณกชนิภาออกไป!”

กชนิภาร้องเรียกขึ้นมาอย่างน้อยอกน้อยใจ “พี่พัฒน์ นี่หนูทำอะไรผิดเหรอคะ หนูแค่เอาซุปบำรุงร่างกายมาให้พี่เท่านั้น ป้ามะนาวบอกช่วงนี้พี่ค่อนข้างยุ่ง แล้วหนูก็ไม่เห็นพี่กลับมาหลายวันแล้วด้วย คงจะยุ่งจนไม่มีเวลากลับบ้านเลย และรู้สึกสงสารพี่มาก ก็เลยตื่นแต่เช้ามาตุ๋นซุปให้พี่ค่ะ”

“พี่พัฒน์ ผู้หญิงคนนี้คือใครคะ พี่บอกหนูมาซิคะ”

ในฐานะที่เป็นภรรยาตัวจริงของยศพัฒน์ พอเทวิกาเห็นภาพแบบนี้ กลับไม่ได้รู้สึกโกรธ แถมยังจ้องมองอย่างรู้สึกสนุกด้วย

ผู้ภักดีของพี่พัฒน์ อายุน้อยกว่าเธอด้วย แถมยังไม่รู้ว่าบรรลุนิติภาวะแล้วหรือยัง

ยศพัฒน์นี่เสน่ห์กำลังแรงมากจริง ๆ

แค่เปรมาคนเดียวก็สามารถทำให้เทวิกาปวดหัวได้แล้ว แต่ตอนนี้ยังมีคุณกชนิภาเพิ่มขึ้นมาอีกคน

แต่ว่า ด้วยความสมบูรณ์แบบของยศพัฒน์แล้ว ถ้าไม่มีคนมาชอบสักแปดคนหรือสิบคน เทวิกาก็รู้สึกว่าผิดปกติแล้ว

“คุณกชนิภา มาค่ะ พวกเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะคะ”

ป้ามะนาวเดินขึ้นหน้าอย่างรวดเร็ว คว้าข้อมือกชนิภาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วลากกชนิภาออกไปเลย