รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 550

“พวกเขาเป็นห่วงว่าถ้าเธอสนิทสนมกับพวกเขามากเกินไป ญาติๆของเธอที่นี่จะไม่สบายใจ เลยต้องห้ามใจไว้ ดูสิ พ่อบอกว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อเนื้อกลับมาทอด แล้วให้กนกอรนำมาให้เธอกิน”

เทวิกาพิงไหล่ของเขา ดวงตาของเธอเป็นสีแดง

ความรักพ่อเท่าภูเขา

ทั้งสองข้างต่างเป็นพ่อแม่ของเธอ และเธอพยายามจะตักน้ำใส่ถ้วยให้เท่ากัน แต่เธอกลัวอีกข้างจะเจ็บปวด

“อีกสักพักเราค่อยกลับไปอยู่กับพวกเขากัน ไม่ต้องเสียใจหรอก พวกเขาทุกคนรักเธอและเป็นห่วงเธอมาก เพียงแค่เธอมีชีวิตที่ดี มีความสุข พวกเขาก็สบายใจแล้ว และเราก็ไม่ใช่ว่าจะตั้งหลักปักฐานที่เมืองซูเพร่าสักหน่อย เราแค่มาอยู่ที่นี่ชั่วคราวเท่านั้น แค่กลับบ้านเกิด”

“รากเหง้าของเรายังคงอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ เมืองแอคเซสซ์เราต้องกลับไปแน่”

เทวิกาดูดจมูกและพูดว่า: “ฉันรู้ ฉันแค่อารมณ์ชั่ววูบ ทั้งสองฝ่ายเป็นพ่อแม่และญาติๆของฉันทั้งนั้น ฉันยังสาว ฉันไม่กลัวที่จะบินไปมาหรอก หรือให้ฉันฉันบินกลับไปมาก็ได้ ทั้งสองฝ่ายจะได้ไม่เหงา”

“พวกเขาต้องเข้าใจและเห็นใจเธอแน่”

ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่แท้ๆหรือพ่อแม่บุญธรรม พวกเขาต่างก็มองเทวิกาเป็นลูกตา ซึ่งพวกเขารักเธอมาก แล้วจะโทษเธอได้อย่างไร

เมื่อยศพัฒน์ปลอบโยนและให้คำแนะนำ อารมณ์ของเทวิกาก็ค่อยๆสิ้นสุดลงในไม่ช้า

“กลับเข้าไปข้างในกันเถอะ ข้างนอกเริ่มเย็นแล้ว”

“โอเค”

ยศพัฒน์อุ้มภรรยาสุดที่รักของเขาและประสานนิ้วเดินไปในใจกล้างบ้านหลังใหญ่กัน

ในสายตาของบางคน ความรักระหว่างหนุ่มสาวคู่นั้นขัดตายิ่งนัก

แต่ทั้งคู่ก็ทำอะไรไม่ได้

ท้องฟ้ามืดลงเรื่อยๆจนกระทั่งดึก ไซม่อนลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขากลับบ้าน

ห้องที่มืดสนิทและไฟในห้องยังไม่เปิดจนเขาจะเข้าไปในห้องไฟถึงจะเปิด ไซม่อนอยู่ในห้องโถงที่สวยงามสักพักก่อนจะขึ้นไปชั้นบน

“พ่อคะ”

ไซม่อนหันกลับมาและเห็นว่าเป็นเทวิกา ใบหน้าที่เยือกเย็นของเขาก็ละลาย และพูดกับลูกสาวของเขาด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นว่า: “มันดึกมากแล้ว ทำไมลูกยังไม่นอนล่ะ หิวเหรอหรืออยากดื่มน้ำ เดี๋ยวพ่อเรียกคนมาทำอาหารให้”

พูดจบก็หยิบมือถือขึ้นมาจะโทรออก

“พ่อคะ หนูไม่หิวและไม่อยากดื่มน้ำ แต่หนูมีเรื่องจะคุยกับพ่อคะ”

ไซม่อนเดินเข้ามา เคาะหน้าผากลูกสาวเบาๆแล้วพูดว่า: “มีเรื่องอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ ไม่ต้องรอพ่อจนถึงดึกขนาดนี้หรอก แล้วยศพัฒน์นอนแล้วเหรอ”

“อืม”

“พ่อหิวไหมคะ ให้หนูทำอะไรให้กินไหม เราสองคนกินไปด้วยคุยไปด้วย”

ไซม่อนส่ายหัว “พ่อไม่ชอบกินอาหารมื้อค่ำตอนกลางคืน เพราะกลัวน้ำหนักขึ้น ตอนนี้แม่ไม่แม้แต่จะมองพ่อเลย ถ้าพ่ออ้วนเท่าหมูมีพุง แม่ของลูกคงจะยิ่งดูหมิ่นเหยียดหยามพ่อมากขึ้น”

เขาต้องการที่จะรักษารูปร่างที่ผอมของเขาไว้

รับรองได้ว่าเสน่ห์ความเป็นชายของเขานั้นไร้ขอบเขต และคู่ควรกับณินเสมอ

ณินของเขามีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่เขาเห็นเธอ ไซม่อนรู้สึกเหมือนเป็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความหุนหันพลันแล่น

“มีอะไรจะพูดกับพ่อเหรอ จะไปคุยที่ห้องทำงานพ่อไหม”

“ไม่ต้องหรอกคะ แค่มีเรื่องเล็กๆจะบอกพ่อ”

เทวิการู้ว่าห้องทำงานของพ่อเป็นสถานที่ต้องห้าม แม้แต่พี่ชายของเธอก็ไม่สามารถเข้าไปได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากพ่อ และที่นั่นปลอดภัยมาก ดังนั้นเธอจะพูดเรื่องที่เป็นความลับมากๆถึงจะไปที่ห้องห้องทำงานของพ่อ

พ่อลูกลงไปข้างล่างด้วยกัน

นั่งลงที่หน้าโซฟา

เมื่อเห็นว่าพ่อของเธอดูกระวนกระวายเล็กน้อย เทวิกาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า: “พ่อไม่ต้องกังวลไปหรอก มันไม่ใช่เรื่องที่ทำให้พ่อลำบากใจ หนูกลับมาได้สองสามวันแล้วและพักอยู่ที่บ้านทุกวัน ซึ่งน่าเบื่อมาก เลยคิดอยากจะลงทุนเปิดร้านคะ”

เขาสามารถเลี้ยงเธอได้

ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยานั้นฝืดเคืองมาก หากณินออกไปทำงาน เขาจะทำอย่างไรถ้าเธอถูกคนอื่นขโมยไป

นอกจากนี้ยังไม่ปลอดภัยอีกด้วย

“พ่อครับ แม่ไม่ได้ขาดแคลนเงิน สิ่งที่แม่ต้องการคืออิสระและความมั่นใจในตัวเอง ถ้าแม่มีอะไรทำ แม่จะรู้สึกดีขึ้นและได้ความมั่นใจกลับคืนมาจากการทำงาน สำหรับแม่แล้ว ทำงานมีแต่ผลดีไม่มีผลเสีย”

ไซม่อนพูดอย่างอารมณ์ดี: “วิกา พ่อไม่ใช่อยากให้แม่ของลูกอยู่บ้านดูแลสามีและลูกๆ แต่เพื่อแม่ของลูกเองแล้ว ข้างนอกไม่ปลอดภัยเลย”

ในปีนั้น ปืนนั้นทำให้เขากลัวจนแหลกเป็นชิ้นๆ

แม้ว่าเขาจะกั้นปืนให้เธอได้ แต่ไซม่อนก็ยังกลัว และทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องนี้ เขาก็ยังรู้สึกหวาดผวาอยู่

เขายอมให้ณินโกรธและเกลียดเขา มากกว่าปล่อยให้เธอออกไป

“วิกา ดึกมากแล้ว พ่อกลับห้องไปพักผ่อนก่อนนะ”

กลัวลูกสาวจะเกลี้ยกล่อม ไซม่อนลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและขึ้นไปชั้นบน

เทวิกา: ……

เมื่อเธอบอกต้องการเปิดร้าน พ่อของเธอให้บัตรเครดิตแก่เธอ และยกมือยกเท้าสนับสนุนเธอ โดยไม่ได้บอกว่าข้างนอกไม่ปลอดภัย

พอแม่ต้องการจะทำงาน พ่อก็ให้บัตรมาแถมยังเป็นแบล็คการ์ดด้วย และสามารถรูดตามใจชอบ โดยบอกว่าข้างนอกไม่ปลอดภัย

ในใจของพ่อ แม่ยังคงครองที่หนึ่ง ส่วนเธอกับพี่ชายคงเป็นแค่อุบัติเหตุ เป็นของแถมจากการเติมค่าโทร

อย่างไรก็ตาม ความกังวลใจของพ่อก็เป็นเรื่องที่น่าพิจารณาเช่นกัน

ใครบอกให้คุณแม่คนสวยของเธอยังคงครองตำแหน่งคุณหญิงของตระกูลสาระทาล่ะ

ดูเหมือนว่าการเปิดร้านนั้นจะเร่งรีบไม่ได้ซะแล้ว ต้องค่อยเป็นค่อยไป