รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 626

ตอนค่ำ

กลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลสาระทาแล้ว เทวิกาที่ช่วยพิรัตน์อาบน้ำเสร็จ ได้รับโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือจากคุณพ่อ

“วิกา ตอนนี้หนูมาที่คฤหาสน์เล็กของเราหน่อยได้ไหม？”

“ทำไมเหรอ？พ่อ พ่อยั่วโมโหแม่อีกแล้วใช่ไหม？”

ไซม่อนเงียบไปสักพัก แล้วพูดเสียงต่ำออกมาว่า： “พ่อผิดไปแล้ว หนูรีบมาที่นี่หน่อย แม่ขังตัวเองไว้ในห้องอาบน้ำชั่วโมงกว่าแล้ว แม่กลัวว่าเธอจะฆ่าตัวตายโดยปล่อยให้ตัวเองจมน้ำในอ่าง”

เทวิกาตกใจขึ้นมาทันที “พ่อ หนูรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ พ่อเคาะประตูสิ ถ้าแม่ไม่ยอมเปิดประตู พ่อก็รีบพังประตูเข้าไปดูเลย”

เธอไม่พูดอะไรกับคุณพ่อเยอะอีก หลังจากวางสายลง ก็พูดกับสามีขึ้นมาว่า： “ยศพัฒน์ พ่อแม่ฉันทะเลาะกันอีกแล้ว ตอนนี้กลับไปที่คฤหาสน์เล็ก และแม่ฉันก็ขังตัวเองไว้ในห้องอาบน้ำชั่วโมงกว่าแล้ว พ่อฉันกลัวว่าเธอจะคิดไม่ตก……”

ในขณะที่พูดอยู่นั้น จู่ๆ เทวิกาก็หยุดลงกะทันหัน

สัมผัสได้ถึงความผิดปรกติ

ทำไมแม่ของเธอถึงขังตัวเองไว้ในห้องอาบน้ำ？

ในขณะที่พ่อเป็นห่วงอยู่นั้นแต่กลับไม่กล้าพังประตูเข้าไป

พ่อคงไม่ทำ……

สองสามีภรรยาต่างมองหน้ากัน ในที่สุด เทวิกาก็ถอนหายใจออกมาแล้วพูดขึ้นว่า： “ก็ต้องไปดูสักหน่อย ไม่แน่แม่ฉันอาจถือมีดฆ่าฟันพ่อฉันก็ได้”

“ได้”

ยศพัฒน์เองก็เป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับพ่อตากับแม่ยาย

สองสามีภรรยาพาพิรัตน์ที่เพิ่งกินข้าวโจ๊กเสร็จ ไปที่คฤหาสน์เล็กอย่างเร่งรีบ

ไซม่อนรออย่างกระวนกระวาย

เธอเดินไปมาวนอยู่ในห้องญาณิน ไม่รู้ว่าเดินหมุนไปกี่รอบแล้ว

ประตูห้องไม่ได้ปิด มีแต่ห้องน้ำเท่านั้นที่ล็อกจากข้างในไว้ ซึ่งข้างในก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ไซม่อนเป็นห่วงกลัวว่าภรรยาจะฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่กล้าพังประตูเข้าไป เพราะกลัวว่าภรรยาแค่ต้องการสงบสติอารมณ์สักพักเท่านั้น ถ้าเขาพังประตูเข้าไป เธอคงต้องเอามีดมาฟันเขาเป็นแน่

“พ่อ”

เทวิกาวิ่งขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเห็นหน้าลูกสาวเสมือนเห็นผู้มีพระคุณ ไซม่อนรีบเข้าไปดึงตัวลูกสาวไว้ แล้วพูดออกมาว่า： “วิกา หนูรีบเข้าไปดูเร็วเข้าว่าแม่หนูเป็นยังไงบ้าง”

“พ่อ พ่อลงไปข้างล่างก่อน หนูเข้าไปดูแม่ก่อนว่าแม่เป็นยังไงบ้างแล้ว ตั้งนานแล้วแม่หนูยังไม่ยอมออกมา แสดงว่าเธอไม่อยากเผชิญหน้ากับพ่อ”

ไซม่อนไม่เต็มใจทำตามเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมเชื่อฟังในคำเกลี้ยกล่อมของลูกเขย ยอมลงไปชั้นล่างแต่โดยดี

หลังจากเทวิกาเข้าไปในห้องก็ปิดประตูให้เรียบร้อย และล็อกจากข้างในอีกด้วย จากนั้นถึงเดินไปหน้าห้องอาบน้ำ เคาะประตูแล้วถามออกมาว่า： “แม่ แม่เป็นยังไงบ้าง？แม่ แม่เป็นยังไงบ้าง？”

ญาณินนอนอยู่ในอ่าง

เมื่อได้ยินเสียงของลูกสาวที่ถามออกมา เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ถึงได้ตอบกลับออกมาว่า： “แม่ไม่เป็นไร”

“แม่ แม่ออกมาได้ไหม？”

“รออีกสักพัก”

“แม่ พ่อหนูลงไปข้างล่างแล้ว และหนูก็ล๊อกประตูเรียบร้อยแล้ว เขาเข้ามาไม่ได้ค่ะ”

รู้ว่าคุณแม่ไม่อยากเผชิญหน้ากับคุณพ่อ เทวิกาพูดออกมาอย่างเข้าอกเข้าใจ

ญาณินไม่ได้ตอบกลับ ผ่านไปสิบกว่าน่าที เธอได้ออกมาจากห้องอาบน้ำ

เทวิกาตาไวมองเห็นรอยจูบบนคอคุณแม่ของเธอ

ญาณินรีบดึงคอเสื้อขึ้นมา ใบหน้าเดี๋ยวแดงเดี๋ยวดำสลับกันไปมา เธอเดินไปนั่งลงบนโซฟา ยังไม่ทันรอให้ลูกสาวได้นั่งลง เธอก็ตำหนิ่สามีว่าไร้ยางอายแค่ไหนให้ลูกสาวฟัง “วิกา แม่จะหย่า แม่ต้องการหย่าจริงๆ แม่ทนไม่ไหวแล้ว หรือว่า แม่ย้ายไปอยู่ที่ตระกูลธวัชพลังกร อยู่กับพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของหนูแล้วพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน พ่อหนูไร้ยางอายสิ้นดี เขามันเลวจริงๆ ！”

กลับทำ……

ทำเกินไปจริงๆ ！

เทวิกาพูดออกมาอย่างอ่อนโยนว่า： “แม่ พ่อหนูเขา เขาคงห้ามใจไม่ได้ หนูดูออก พ่อหนูยังรักแม่อยู่ เรื่องที่ผ่านมา พ่อหนูทำไปด้วยความจำเป็น และมีความลำบากใจอยู่ แน่นอน แม่ หนูยังคงยืนอยู่ข้างแม่เสมอ และยืนอยู่ข้างแม่ตลอดไป พ่อหนูทำเกินไปจริงๆ”

บังคับฝืนใจแม่ได้ยังไง

เทวิกา： “……แม่ แม่กับพ่ออายุปูนนี้แล้ว คงไม่ต้องกินยาแล้วมั้ง？”

“ป้องกันไว้ดีที่สุด เรื่องนี้ห้ามพูดกับพ่อหนูเด็ดขาด เขามีแผนการอย่างอื่น บอกว่ายังอยากมีลูกกับแม่อีก นั่นเป็นการฆ่าแม่ชัดๆ แม่อายุมากขนาดนี้แล้ว ยังจะมีลูกอีก ถ้าลูกคลอดออกมา เขาสามารถปกป้องได้ไหม？ความสามารถของเขาแค่นั้นแม้แต่หนูยังปกป้องไม่ได้เลย”

ถ้าเขาเก่งจริง ตอนนั้นวิกาก็คงไม่ถูกวรันธรอุ้มไปหรอก

เทวิกามองสำรวจแม่ตัวเอง อืม ดูแล้วเหมือนพี่สาวเธอ พ่อแม่ดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี อาจมีโอกาสมีลูกยามแก่ได้ก็เป็นไปได้

“แม่ ถ้าหากพ่อรู้ว่าหนูซื้อยาให้แม่ จะตัดมือหนูทิ้งไหมเนี่ยะ”

“ก็บอกหนูแล้วไงว่าห้ามให้เขารู้เด็ดขาด ？วิกา นี่หนูยืนอยู่ข้างพ่อหรือข้างแม่กันแน่？หรือว่าหนูอยากมีน้องสาวหรือน้องชายที่อายุน้อยกว่าหนูยี่สิบห้าปีอีกคน？”

เทวิกาหัวเราะฮิๆ “ถ้าสภาพร่างกายของแม่อนุญาต และถ้าแม่ยังสามารถมีน้องสาวหรือน้องชายให้หนูได้อีกคน หนูก็ยินดีมันไว้ค่ะ เพราะครอบครัวเราสามารถเลี้ยงดูได้ แม่ก็แค่คลอดออกมา เรื่องการดูแลและการศึกษามอบให้เป็นหน้าที่ของหนูกับพี่ชายเอง หนูรับรองว่าสามารถเป็นพี่สาวที่ดีได้แน่”

พูดจบ ก็ถูกแม่เธอตบเพี๊ยะ

“รีบไปซื้อยาให้แม่เดี๋ยวนี้！”

เทวิกาลูบคลำบริเวณที่โดนแม่ตบ หัวเราะฮิๆ แล้วพูดออกมาว่า： “ได้ๆๆ แม่ แม่อย่าเพิ่งโกรธ หนูไปช่วยแม่ซื้อยาเดี๋ยวนี้แหละ แต่แม่จะสามารถกินลงท้องได้หรือเปล่า เรื่องนี้หนูไม่รับปากนะ แต่ว่า แม่ ตอนนี้แม่ควรไปกินข้าวได้แล้ว？ต้องกินข้าวให้อิ่มก่อนถึงจะมีแรงโกรธพ่อได้”

ญาณิน： “……”

ยังบอกว่าลูกสาวเป็นคนเอาใจใส่ ลูกสาวของเธอไม่ใช่คนเอาใจใส่เลย

เมื่อกล่อมคุณแม่คนสวยไปได้สักพัก ในที่สุดญาณินก็ยอมกินข้าว เทวิกาจึงรีบโทรศัพท์ให้คุณพ่อ ให้คุณพ่อสั่งให้คนเอามื้อเย็นส่งขึ้นมาชั้นบนให้คุณแม่

“แม่ หนูไปช่วยแม่ซื้อยาก่อนนะ”

“เดี๋ยวก่อน หนูช่วยแม่เอามื้อเย็นเข้ามาก่อน แม่ไม่อยากเห็นหน้าไอ้คนเลวนั่น”

เทวิกตอบรับออกมาว่า： “ได้ๆๆ แม่ แม่อย่าโมโหอีกเลยนะ”

“หึ！”

หลังจากที่ญาณิน บ่น และตำหนิเขาให้ลูกสาวฟังเสร็จ อารมณ์ก็ดีขึ้นเยอะเลย