รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 722

“ไอ้หลานอกตัญญ！”

คุณหญิงย่าโกรธจนด่าประยสย์ว่าหลานอกตัญญูออกมา

หลังจากที่คุณปู่ช่วยคุณย่าใส่เสื้อกันหนาวเสร็จ ได้พูดออกมาว่า： “เคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอ เธอเอาประยสย์ไม่อยู่หมัดหรอก ครอบครัวพวกเขาทั้งสี่คน ไม่มีความผูกพันกับพวกเราหรอก แต่ว่าจะไปโทษพวกเขาก็ไม่ได้ เป็นเพราะพวกเราลำเอียงมากเกินปี ถึงทำให้สถานการณ์กลายเป็นแบบนี้”

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็เป็นย่าแท้ๆ ของเขา คุณฟังที่เขาพูดสิ？ยั่วโมโหฉันขนาดไหน พวกเขาต้องการยั่วโมโหฉันให้ฉันโมโหจนตาย จะได้จัดงานศพวันเชงเม้งพอดี”

คุณปู่นิ่งเงียบไปสักพัก แล้วพูดออกมาว่า： “วันเชงเม้ง เขาอาจไม่ได้ไปไหว้คุณก็ได้”

คุณหญิงย่าสะอึก

เมื่อพยุงภรรยาเข้ามาในห้องแล้ว คุณปู่รีบปิดประตูระเบียงทันที เพราะเกรงว่าลมหนาวจะพัดเข้ามา

“ตาเฒ่า ทำไมคุณถึงช่วยเขาพูดแก้ตัวตลอด？”

“ผมไม่ได้ช่วยเขาแก้ตัว แต่มันเป็นความจริงต่างหาก คุณดูท่าทีของประยสย์ที่มีต่อเราสองคนสิ เฮ้อ！”

คุณปู่ถอนหายใจออกมา สถานการณ์ตอนนี้ เขาสงสารลูกชายสองคน แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าพวกเขาที่เป็นพ่อแม่สอนลูกได้ไม่ดีเอง

เขารินน้ำอุ่นให้ภรรยาแก้วหนึ่ง หลังจากที่ภรรยาดื่มเข้าไป รู้สึกร่างกายอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย

เมื่อกี้ยืนรับลมเย็นอยู่ตรงระเบียง ช่างหนาวเหลือเกิน

“ฮัดเช่ย”

คุณหญิงย่าฮัดเช่ยออกมา

“ดูคุณสิ ต้องการทะเลาะกับเขา ตอนนี้มาฮัดเช่ยแล้ว หนาวจนเป็นหวัดละ เดี๋ยวผมให้หมอมาดูคุณแล้วสั่งยาให้” เมื่อคุณปู่พูดจบก็โทรศัพท์หาหมอประจำครอบครัวทันที

ตอนที่ภรรยาบอกว่าจะทรมานประยสย์นั้น เขาได้เกลี้ยกล่อมห้ามปรามภรรยาแล้ว แต่เธอไม่ฟัง

ประยสย์เย็นชากับพวกเขาสองคนมาโดยตลอดอยู่แล้ว และหลังจากเกิดเรื่องมากมายขึ้นขนาดนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างปู่กับหลานยิ่งบอบบางลง

“อย่าเพิ่งโทรศัพท์เลย”

คุณหญิงย่าห้ามสามีโทรศัพท์หาคุณหมอ เธอยื่นแก้วน้ำให้สามี แล้วพูดออกมาว่า： “ไปรินน้ำให้ฉันอีกแก้วหนึ่ง ฉันไม่หาหมอหรอก ปล่อยให้เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเกิดฉันเป็นหวัดจริงๆ ขึ้นมา ก็แค่นอนพักผ่อนก็พอ แล้วไปบอกกับประยสย์ ร่างกายฉันไม่ได้ ต้องการจัดงานมงคลเพื่อขจัดเสนียดจัญไร ให้ประยสย์แต่งงานขจัดสิ่งไม่ดีให้ฉันหน่อย”

เธอนึกถึงตอนแรกเรื่องที่เธอบังคับให้ประยสย์กับกัญณิศาแต่งงานกัน ประยสย์ไม่ให้เกียรติเธอที่เป็นคุณย่าเลย ก็อย่ามาโทษว่าเธอไม่เกรงใจก็แล้วกัน

เดิมที ช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะ คุณหญิงย่าลืมเรื่องระหว่างประยสย์กับกัญณิศาไปแล้ว

เมื่อกี้ท่าทีที่เย็นชาของประยสย์ ทำให้เธอรู้สึกโกรธมาก เธอจะแก้แค้นประยสย์ เธอจะให้ประยสย์เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

ประยสย์ไม่ชอบกัญณิศา เธอก็จะบังคับให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาที่ไม่ดี ทรมานยิ่งกว่าอะไรเสียอีก

คุณปู่เงียบไปสักพัก แล้วพูดออกมาว่า： “ประยสย์ไม่เชื่อฟังคุณหรอก”

“ฉันจะเอาชีวิตของฉันมาบีบบังคับลูกชายคนโตของฉัน ยังไงก็ต้องให้ประยสย์แต่งงานกับกัญณิศา เขาไม่ชอบกัญณิศา ฉันก็จะบังคับเขาแต่งงานกับกัญณิศาให้จนได้ เมื่อเห็นเขาทรมาน ฉันถึงจะมีความสุข ความทุกข์ของฉันตอนนี้พวกเขาสองพ่อลูกเป็นคนนำพามาให้ฉัน ฉันก็ต้องแก้แค้นกลับไป”

ในขณะที่คุณหญิงย่าพูดอยู่นั้น เธอโกรธเกลียดจนกัดฟันออกมา

เมื่อนึกถึงอากาศที่หนาวเย็นขนาดนี้ ลูกชายทั้งสอง ลูกสะใภ้ทั้งสองและหลานชายอีกสองคนต้องเข้าไปอยู่ในคุก เธอรู้สึกทรมานใจมาก ถึงแม้จะรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของลูกชายคนโต แต่เธอก็รู้สึกโกรธเกลียด

ธนภรณ์พยักหน้าออกมาเงียบๆ

พ่อแม่ของเธอก็เข้าไปข้างในคุกเช่นเดียวกัน ตามกฎหมายที่เธอเข้าใจในตอนนี้ด้วยความผิดของพ่อแม่แล้วธนภรณ์คาดเดาว่าทั้งชีวิตนี้พ่อแม่ของเธอคงไม่มีโอกาสได้ออกมาอีก ได้แต่หวังว่าทนายความที่คุณปู่กับคุณย่าว่าจ้างไปจะมีความสามารถเพียงพอ สามารถช่วยพ่อแม่เธอให้ได้รับโทษจำคุกตลอดชีวิต ตลอดชีวิต แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่

ขอแค่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ เธอก็จะไม่กลายเป็นเด็กกำพร้า

“คุณย่า คุณลุงใหญ่เป็นคนทำร้ายพ่อแม่หนูใช่ไหม？ทำไมเขาต้องทำร้ายพ่อแม่ของหนูด้วย？ทำไมเหรอคะ？”

ลินน์อายุสิบขวบแล้ว ถึงแม้ยังเป็นแค่เด็กน้อย แต่เรื่องบางอย่างเธอก็เข้าใจ

พี่รองไม่ยอมพูดอะไร เธอจึงแอบฟังคำพูดของคนใช้ ถึงรู้ว่าพี่ชายคนโตและพ่อแม่ของเธอถูกคุณลุงใหญ่จับส่งตำรวจ

เมื่อได้ยินแบบนี้ สีหน้าของคุณปู่เปลี่ยนไปทันที แล้วพูดจริงจังออกมาว่า： “ลินน์ พ่อแม่และพี่ชายของหนูเรื่องจากทำความผิด จึงต้องไปรับโทษ ไม่ใช่คุณลงใหญ่ของหนูเป็นคนทำพวกเขาหรอก”

ส่วนคุณหญิงย่าดวงตาแดงก่ำไม่พูดอะไร

เธอสามารถโกรธเกลียดคนในครอบครัวของลูกชายคนโตได้ เพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ยังเป็นแม่อยู่ ถึงแม้ลูกชายคนโตจะไร้น้ำใจไร้คุณธรรมแค่ไหนก็คงไม่ทำอะไรเธอที่เป็นแม่แท้ๆ แต่ถ้าหลานสาวหลานชายคนอื่นๆ ไปโกรธเกลียดคนในครอบครัวของลูกชายคนโต จะมีแต่ความอนาถเท่านั้น

“พวกเธอพูดกันว่า คุณลุงใหญ่เป็นคนแจ้งตำรวจให้จับพ่แม่ของหนูไป และพี่ชายของหนูด้วย”

“เนื่องจากพวกเขาทำความผิด คุณลุงตำรวจถึงจับตัวพวกเขาไป ลินน์ หนูก็รู้ว่าคุณลุงตำรวจจับแต่คนไม่ดี พ่อแม่ของหนูได้ทำความผิดมหันต์ ทำผิดใหญ่หลวงจนปู่กับย่าไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถูกตำรวจจับตัวไป เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณลุงใหญ่ ที่คุณลุงใหญ่พาตำรวจมาจับพ่อแม่ของหนูไป ก็เพราะต้องการให้พวกเขามีโอกาสแก้ตัวใหม่อีกครั้ง”

“ลิศีรษะ ภรณ์ พวกเธอสองคนฟังปู่ให้ดี อย่าเป็นเพราะว่าพ่อแม่ของพวกเธอติดคุก จึงไปโกรธเกลียดคุณลุงใหญ่และพี่ประยสย์พวกเขา มีเหตุก็ต้องมีผล รอให้พวกเธอโตกว่านี้อีกหน่อย ก็จะเข้าใจเองว่าคุณลุงใหญ่ของพวกเธอไม่ได้ทำอะไรผิด，”

ถ้าจะพูดว่าผิดจริงๆ ก็คงเป็นเพราะว่าไซม่อนเป็นลูกคนโต เป็นหัวหน้าครอบครัว มีทรัพย์สมบัติเยอะเกินไป