รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 739

ประยสย์พากัญณิศาไปดูหนัง กิติยาก็มักรู้สึกอารมณ์เสียและกังวลอยู่เสมอ ในที่สุดเธออารมณ์ไม่ดีจนไปคฤหัสน์เมเปิลเพื่อพูดคุยกับเทวิกา

ใครบอกให้เทวิกาคือน้องสาวแท้ๆของประยสย์

กิติยาไม่ต้องการให้น้องสาวของเธอแต่งไปไกล ทว่าบอกประยสย์แล้ว แต่ก็ไม่ประยสย์จะย่อท้อ เธอจึงต้องไปหาเทวิกา น้องสาวของสามีคนนี้แล้ว ถึงแม้เทวิกาจะลำเอียงไปทางพี่ชายแท้ๆ แต่เธอรู้ว่าเทวิกาจะไม่ดูณิศากระโดดเข้าไปในกองไฟ

ตั้งแต่กิติยาและชเนนทร์กลายเป็นคู่รักกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่คฤหัสน์เมเปิลเพื่อมาตามหาเทวิกา

เทวิดชกาเพิ่งดื่มนมเสร็จ แต่ในเวลาไม่ถึงสองนาที เธอก็วิ่งไปที่ห้องน้ำและอาเจียนออกมา ซึ่งทำให้พิรัตน์ตกใจ

หลังจากที่เจ้าตัวเล็กตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็รีบตามเทวิกาเข้าไปในห้องน้ำ

“แม่ครับ”

พิรัตน์ตะโกนอย่างทำอะไรไม่ถูก

เขายังเด็ก ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเทวิกา

เมื่อเห็นเทวิกาอาเจียนอย่างไม่สบายใจ เขาก็รู้สึกกลัว

เศษเสี้ยวบางอย่างแวบเข้ามาในสมองของเขา ผู้หญิงคนหนึ่งเอาแต่อาเจียนเป็นเลือด จากนั้นก็ไม่ขยับซึ่งดูเหมือนเขาก็เรียกผู้หญิงคนนั้นว่าแม่……

น่าเสียดายที่พิรัตน์ยังเด็กเกินไป และเมื่อเขาถูกกระตุ้นด้วยฉากการแพ้ท้องของเทวิกา เขาก็จำได้เพียงไม่กี่อย่าง จำได้ไม่ชัดเจน และในไม่ช้าก็จะลืมไป

เขาเดินไปที่ด้านข้างของเทวิกา ดึงชายเสื้อของเทวิกาอย่างตื่นตระหนก

ณัชชาก็เข้ามาด้วย

ยศพัฒน์กลับบริษัทแล้ว

ทั้งจัตรภัคและณภัทรต่างพูดว่าในเมื่อพี่ชายคนโตกลับมาแล้ว พวกเขาควรกลับไปทำงานตำแหน่งเดิมของพวกเขา ส่วนตำแหน่งประธานบริษัทก็ให้พี่ชายคนโตนั่งไปเถอะ

พวกเขาไม่ต้องการเป็นประธานบริษัทเลย มันเหนื่อยเกินไป

“วิกา อาเจียนอีกแล้วเหรอ?”

ณัชชานำกระดาษทิชชู่มาให้เทวิกาเช็ดปากของเธอ

“หนูดื่มนมไม่ได้ พอดื่มเข้าไป หนูก็อยากจะอาเจียน”

หลังจากที่เทวิกาอาเจียน เธอรู้สึกหมดแรง แล้วหยิบกระดาษทิชชู่จากแม่สามีของเธอ เช็ดปากและลูบท้องของเธอ “เจ้าวายร้ายตัวน้อยสองคนนี้คงไม่ชอบนม”

ณัชชาพูดด้วยความสงสารว่า: “ในเมื่อลูกดื่มไม่ได้ ก็ไม่ต้องดื่นพอทารกในครรภ์ทรงตัวและหยุดอาเจียนแล้วค่อยดื่ม”

การแพ้ท้องรู้สึกไม่สบายมาก

“ตอนที่ฉันตั้งท้องกับพัฒน์ ฉันก็ดื่มนมไม่ได้ พอดื่มฉันก็จะอาเจียนออกมา ซึ่งตอนนั้นฉันยังอาเจียนเป็นเวลานาน และยังคงอาเจียนจนถึงวันที่ฉันกำลังจะคลอด ต่อมาเมื่อฉันตั้งท้องเกรท มันสบายมาก ไม่มีอาการอะไรเลย”

“พิรัตน์ ไม่ต้องกังวลนะ แม่วิกาของหลานสบายดี”

ณัชชาก้มลงและกอดพิรัตน์ ซึ่งเจ้าตัวน้อยคนนี้เป็นที่นิยมมากในคฤหัสน์เมเปิล แม้ว่าเป็นเด็กที่เทวิการับมาเลี้ยง ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับพวกเขา แต่หลังจากอยู่กับเธอเป็นเวลานาน พวกเขาก็มีความพูดพัน

นอกจากนี้ ตอนนี้ไม่มีเด็กในคฤหัสน์เมเปิลเลย ทันใดนั้นก็มีเด็กตัวน้อยๆ ทั้งผิวขาวและนุ่มนิ่ม ดังนั้นเขาจึงเป็นจุดสนใจของสายตาทุกคน

แม้แต่คุณปู่ภูธิปก็ชอบพิรัตน์

หลังจากที่เทวิกาโยนทิชชู่ทิ้ง เธอก็กอดพิรัตน์จากอ้อมแขนแม่สามีเธอ และเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับแม่สามี แล้วปลอบโยนพิรัตน์อย่างนุ่มนวล

พ่อบ้านเดินเข้ามา

“คุณหญิงใหญ่ คุณกิติยามาครับ เธอบอกว่าเธอต้องการพบคุณ”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ฉันรู้สึกอึดอัดใจ ฉันเลยมาคุยกับเฮ เพราะยังไงเรื่องนี้เธอก็เป็นคนเริ่มก่อน”

ถ้าไม่ใช่เพราะเทวิกา น้องสาวของเธอคงไม่รู้จักประยสย์

กิติยารู้สึกว่าการมาถึงของประยสย์ ทำให้เธอรู้สึกติดขัดใจ และเธอต้องการที่จะมาหาเทวิกาเพื่อระบายความในใจ

“พี่ชายของฉันปฏิบัติต่อพี่ไม่ดีหรือ พี่บอกฉันมา ฉันจะไปล้างแค้นพี่ชายของฉันเอง”

“อะไรนะ ฉันเป็นคนเริ่มก่อน่เหรอ พี่กิติยา บอกฉันทีว่าคือเรื่องอะไร ในเมื่อมันเริ่มขึ้นเพราะฉัน ฉันจะจัดการกับมันอย่างแน่นอน”

เทวิกายังคงคิดอยู่เรื่องอะไรที่มีเขาเป็นต้นเหตุ

“พี่ชายของเธอ ฉันหมายถึงพี่แท้ไของเธอคุณประยสย์ เขากำลังตามจีบณิศาอีกครั้ง วิกาฉันรู้ว่าเธอชอบณิศามากและเธอก็ตั้งใจที่จะจับคู่พี่ชายของเธอกับณิศา แต่พี่ชายของเธอไม่ชอบณิศา ในวันนี้เขาพูดว่าเขารู้สึกณิศาเหมาะกับเขา และเขาต้องการที่จะลองคบกับณิศา ฉันเชื่อในนิสัยของเขา แต่ฉันก็ยังกังวลว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด”

“ด้วยสถานการณ์ตระกูลของเธอ ที่ทำไมพี่ชายของเธอต้องตามจีบณิศานั้น เธอรู้ดีอยู่แล้ว วิกา ณิศาเติบโตมาได้ด้วยการคุ้มครองของฉัน เธอไม่มีประสบการณ์ใดๆและไร้เดียงสา เธอมีจิตใจที่เรียบง่ายและอารมณ์นุ่มนวล ถ้าพี่ชายของเธออยู่กับณิศาจริงๆ เพราะคุณย่าของเธอ มันไม่ยุติธรรมกับณิศาเกินไป”

“ณิศาต้องไปแต่งงานแต่ไกลถึงเมืองซูเพร่า ฉันก็ไม่วางใจ เกิดเธอถูกรังแก ฉันก็ไม่สามารถปกป้องเธอได้ทันที”

เทวิกาก็ตระหนักได้ในทันที

ที่แท้ก็เพราะพี่ชายของเธอไปตามจีบณิศาอีกครั้ง ทำให้จิตใจของพี่กิติยาสับสน

คนพี่กิติภารักมากที่สุดก็คือณิศา และคนที่เธอกังวลมากที่สุดก็เป็นณิศา ซึ่งก็มีแค่ณิศาที่สามารถรบกวนจิตใจที่สงบของพี่กิติยาได้

หลังจากที่กิติยาพูดจบ เทวิกาก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า: “พี่กิติยา ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของพี่ชาย แม้ว่าสิ่งที่ฉันพูดจะเป็นความจริง พี่อาจคิดว่าฉันเข้าข้างพี่ชายของฉันเอง ณิศายินดีให้โอกาสพี่ชายของฉันใช่ไหม”

เมื่อกิติยาเงียบไม่พูดอะไร เธอก็รู้ผล

เธอพูดต่อว่า “ในเมื่อณิศาเต็มใจให้โอกาสพี่ชายของฉัน พี่กิติยา ทำไมเราไม่ลองดูก่อน ซึ่งถึงฉันหรือพี่ชายของฉันจะพูดอะไรก็ไม่มีประยสย์ มันไม่สามารถทำให้พี่รู้สึกสบายใจได้ ทว่าพอดูใจนานๆเข้า ก็มาดูกันว่าพี่ชายฉันนั้นจริงจังหรือแค่หยอกล้อ ซึ่งจากประสบการณ์ชีวิตของพี่กิติยา เธอจะสามารถบอกได้ในไม่ช้า”