รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 756

ในบรรดาหลานชายหลานสาวตั้งเยอะแยะ เธอไม่ชอบประยสย์ที่สุด ไม่อยากให้ประยสย์มีความสุขที่สุด

เพราะประยสย์ไม่เคารพเธอ ไม่เห็นย่าอย่างเธออยู่ในสายตาสักนิด

หลานสาวหลานชายคนอื่นๆมีแต่จะทำให้เธอพึงพอใจ ประจบเธอ เอาอกเอาใจเธอสุดๆ

แต่ประยสย์กลับอยากจะยั่วโมโหเธอซะให้ได้

“พี่ใหญ่ของหนูจะได้ออกมาเมื่อไหร่คะ? ไหนจะพ่อแม่หนูอีก พวกเขาจะได้กลับมาเมื่อไหร่?”

หลังจากที่ได้ฟังพี่รองกับพี่ภรณ์อธิบายให้ฟัง ลินน์รู้ว่าพ่อแม่กับพี่ใหญ่ทำผิด จึงโดนคุณลุงตำรวจจับไป คาดว่าคงโดนตัดสินโทษหนัก

เป็นไปได้ว่า พ่อแม่ของเธออาจจะไม่ได้กลับมาอยู่ข้างๆเธออีกแล้ว

ส่วนพี่ใหญ่ยังพอมีโอกาสได้ออกมาอยู่บ้าง

ต่อให้ชลกับภรรยาจะโหดเหี้ยมขนาดไหน แต่ยังคงรักลูก ไม่ได้ให้เจนสันทำอะไรมากมายเกินไป ถึงจะบอกว่าเจนสันก็โดนจับเช่นกัน แต่โทษของเขาไม่หนัก อย่างมากที่สุดแค่ติดคุกไม่กี่ปีก็ได้ออกมาแล้ว

เจนสันยังมีอนาคตเหลืออยู่

แต่ชลกับภรรยาไม่มีอนาคตให้ต้องพูดถึงแล้ว

หลังจากที่นายหญิงเงียบไปชั่วครู่ ก็พูดต่อ: “ลินน์ ตอนนี้เราอย่าเพิ่งคุยกันเรื่องนี้เลย เรากินข้าวกันก่อนดีกว่า”

เธอจับมือของหลานสาวคนเล็กด้วยความเวทนา

เพื่อหลานชายหลานสาวพวกนี้ เธอต้องอายุยืน อยู่ปกป้องคุ้มครองพวกเขาจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จะไม่ยอมให้ครอบครัวของลูกชายคนโตรังแกต่อไปเด็ดขาด

ถึงยังไง เพียงแค่คนแก่อย่างเธอยังอยู่ ก็จะไม่อนุญาตให้ไซม่อนไล่หลานสาวหลานชายพวกนี้ออกไปจากคฤหัสน์สาระทา เธอจะทำให้ญาณินสะอิดสะเอียน ลูกชายลูกสาวของศัตรูอยู่ในบ้านของตนเอง เสนอหน้าอยู่ต่อหน้าตนเองทุกๆวัน สำหรับญาณินแล้วมันก็เป็นการทรมานประเภทหนึ่ง

แน่นอนว่า ญาณินเองก็ย้ายออกไปจากคฤหัสน์สาระทาได้ ไปอาศัยอยู่ที่อื่น นายหญิงไม่ใส่ใจหรอก อยากให้พวกเขาไม่อยู่ในคฤหัสน์ใจจะขาดอยู่แล้ว เช่นนั้น คฤหัสน์ก็เป็นโลกของเธอ เธออยากจะทำอะไรก็ได้

ลินน์เบ้ปากไม่พูดไม่จา

เกลียดครอบครัวของลุงใหญ่สุดขีด

ลินน์ที่หน้าตาไม่พอใจ พวกของกิติยาเห็นแล้ว

หลังจากมื้ออาหาร ทุกคนคุยเล่นกันสักพักแล้ว บรรดาแขกเหรื่อก็ทยอยๆกันลากลับบ้าน

เวลาผ่านไปเร็วเชียว พวกเขาเพิ่งจะกินข้าวเสร็จ รู้สึกว่ายังไม่ได้คุยกันเท่าไหร่เลย แต่พอดูเวลา ไม่นึกว่าจะตกเย็นแล้ว

ทว่าคนที่สนิทสนมกับตระกูลนนท์สัจทัศน์รวมถึงคนที่อยู่ไม่ไกลจากตระกูลนนท์สัจทัศน์ ยังคงอยู่ต่อ

นายหญิงจึงใช้เวลานี้ สั่งให้บอดี้การ์ดยกของขวัญเข้ามาอีกครั้ง ยกของขวัญที่ค่อนข้างมีมูลค่ามาวางไว้บนโต๊ะน้ำชา

เธอพูดกับกิติยาและสามี: คุณกิติยา คุณชเนนทร์ นี่เป็นของขวัญแต่งงานที่มอบให้พวกคุณ ขอให้พวกคุณรักกันตลอดไป มีลูกทันใช้นะคะ“

จากนั้นจึงให้บอดี้การ์ดยกของขวัญที่เหลือเข้ามา ยังคงวางไว้บนโต๊ะน้ำชาเหมือนเดิม แต่ทว่าบนโต๊ะวางของไม่ได้แล้ว จึงวางไว้บนพื้น ใช้พื้นที่จำนวนหนึ่งเลย ตั้งไว้เป็นกอง

เอาแต่พูดถึงข้อดีที่ได้ดองกับตระกูลสาระทา

นายหญิงยังพูดต่อว่า: “ถ้าคุณกิติยายังทำใจจากณิศาไม่ได้ พวกเราตระกูลสาระทาก็วางแผนจะมาทำธุรกิจที่นี่ ถึงเวลานั้นประยสย์ก็มาอยู่ที่เมืองแอคเซสซ์ได้ ณิศาจะได้อยู่กับสามี ก็ไม่ต้องอยู่ไกลบ้านแล้วไม่ใช่เหรอคะ”

“ประยสย์ของตระกูลเรายอดเยี่ยมขนาดไหน คุณกิติยากับแขกที่อยู่ในงานต่างรู้กันดีอยู่แล้ว ฉันไม่ได้หน้าไม่อายขี้โม้ไปเองนะ จะมีสักกี่ตระกูลที่เลี้ยงหลานออกมาได้ยอดเยี่ยมเหมือนประยสย์ของตระกูลฉันล่ะคะ? ในเมืองซูเพร่า ไม่รู้ว่าลูกสาวจากตระกูลที่มีชื่อเสียงตั้งเท่าไหร่ที่ยินยอมแต่งงานประยสย์”

“แน่นอนว่า ณิศาก็ยอดเยี่ยมมากเช่นกัน ฉันชอบณิศามากๆ แค่เห็นก็ถูกใจแล้ว หน้าตาของณิศา นิสัยของณิศา ควรได้เคียงคู่กับประยสย์ และมีแค่ประยสย์เพียงคนเดียวที่เหมาะสมกับณิศา เพราะประยสย์มีอำนาจมากพอ”

“อย่ามองว่าเขาหน้าตาเคร่งขรึมอยู่ทั้งวัน แล้วจะเป็นคนเย่อหยิ่งอวดดี เนื้อในของเขาเป็นคนอบอุ่น เชื่อว่าหลังจากที่เขากับณิศาแต่งงานกัน สองสามีภรรยาจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี”

รอให้นายหญิงพูดจนจบ กิติยาถึงเอ่ยปากพูด: “นายหญิงคะ แต่งงานออกไปไกลบ้าน คู่ควรไม่คู่ควร เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา ปัญหาคือ คุณแน่ใจเหรอคะว่าหลานชายคนโตของคุณชอบณิศา? การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต เราจะประมาทไม่ได้นะคะ”

“คนที่แต่งงานคือคุณประยสย์ ฉันคิดว่านายหญิงควรจะถามความเห็นของคุณประยสย์ก่อน ถ้าเขาชอบณิศาจริงๆ ยินยอมแต่งงานกับเธอ ไม่ได้โดนพวกผู้ใหญ่บังคับ เราค่อยมาคุยเรื่องแต่งงานกันอีกทีเถอะค่ะ”

ช่วงนี้ประยสย์แสดงออกมาได้ดีขึ้นมาก แต่ช่วยไม่ได้ที่พฤติกรรมในอดีตของเขาทำให้กิติยาไม่พอใจ จนตอนนี้ กิติยายังไม่เชื่อเลยว่าเขาชอบน้องสาวตนเองด้วยใจจริง

ตอนนี้นายหญิงยังเอาของขวัญมูลค่าสูงมากมายมาสู่ขอโดยไม่ผ่านการตกลงจากประยสย์อีก ยิ่งเป็นการพิสูจน์ถึงสิ่งที่กิติยาคาดเดาเอาไว้

ประยสย์โดนคนในครอบครัวบ่นจนรำคาญถึงได้แสร้งทำดีกับณิศา

ประยสย์: ......วันนั้นเขาพูดด้วยความสัตย์จริง พี่สาวของว่าที่ภรรยาไม่ได้ยินสักคำเลยหรือไง!

“ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นแล้วกันค่ะ วันนี้ที่นายหญิงมาสู่ขอนะ คุณประยสย์รู้เรื่องไหม? คาดว่าคุณประยสย์คงไม่รู้สินะคะ”