รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน นิยาย บท 759

เทวิกานึกถึงเรื่องที่ย่ามาหาที่นี่ขึ้นมาได้ มองพี่ชายแท้ๆ อยากจะพูดอะไรแต่ไม่พูด

“วิกา แกอยากพูดอะไรก็พูดมาเถอะ เราเป็นพี่น้องกันจะมีเรื่องอะไรที่พูดไม่ได้”

เทวิกายิ้ม พูดต่อ: “พ่อบอกฉันว่า ปู่ย่าพาลินน์มาที่นี่แล้ว สถานที่แรกน่าจะไปบ้านของพี่สะใภ้ฉัน เป็นตัวแทนพี่ไปสู่ขอกับพี่สะใภ้ฉัน เรื่องแต่งงานกับณิศาน่ะ”

ประยสย์เบิกตาโพลง

“ทำไมแกไม่รีบบอกล่ะ? อีกอย่างนะ ไม่นึกว่าพวกเขาจะไม่บอกพี่”

เทวิกาพูด: “นี่เป็นเรื่องที่พี่เตรียมตัวไว้แต่แรกแล้ว เพราะยุ่งๆ ฉันถึงได้ลืมบอกพี่น่ะสิ”

ประยสย์ฮึดฮัด: “ไม่ใช่ว่าแกลืมหรอก พ่อไม่ให้แกบอกสินะ พ่อคงวางแผนอะไร จงใจให้พวกเขาไปสู่ขอแทนพี่แน่ๆ”

แน่นอนว่า ต่อให้เขารู้ ก็คงไม่ห้ามอยู่ดี

เทวิกาแค่ยิ้มแต่ไม่พูด ถือเป็นการยอมรับไปโดยปริยาย

ส่วนของขวัญหนึ่งคันรถที่นายหญิงให้คนนำมามอบให้บ้านตระกูลบุญเยี่ยมน่ะ ตอนนี้มาถึงแล้ว

ประยสย์จึงพาคนของตัวเองกลับไปที่โรงแรมบี.เอ.เอ็มพร้อมกับคนของนายหญิงทันที

หลังจากไซม่อนรู้เรี่อง จึงบอกครอบครัวของลูกสาว และพาภรรยามุ่งหน้าไปที่โรงแรมบี.เอ.เอ็มเช่นกัน

เทวิกาอยากไปดูอะไรสนุกๆด้วย แต่ผู้ชายของเธอไม่ให้เธอไป เธอจึงทำได้เพียงรอพี่ชายกับพี่สะใภ้กลับมาอยู่ในบ้านด้วยความเสียดาย ค่อยถามสถานการณ์แล้วกัน

ฟ้ามืดแล้วชเนนทร์กับภรรยาถึงกลับมาบ้าน

สองสามีภรรยากินมาจากบ้านฝ่ายหญิงแล้ว หลังจากกลับมาจึงไม่ได้กินข้าวอีก หลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกชั้นล่างสักพัก กิติยาก็ขึ้นไปข้างบน

ห้องหอของเธอกับชเนนทร์อยู่ชั้นสอง

ห้องหอได้รับการปรับแต่งใหม่แล้ว ในห้องยังแปะตัวอักษรเฉลิมฉลองอยู่ทั่วห้อง เธอนั่งอยู่บนโซฟา ไม่รู้คิดอะไรอยู่

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มีคนเคาะประตู

กิติยาไม่ได้ขานรับ แต่ลุกไปเปิดประตูทันที เห็นว่าเป็นเทวิกา ในมือของเทวิกาถือจานผลไม้ที่หั่นเอาไว้อย่างดีจานหนึ่ง เห็นกิติยาเปิดประตูแล้ว เทวิกาจึงยิ้ม: “พี่สะใภ้ เรากำลังกินผลไม้กันอยู่ ฉันก็เลยเอามาให้พี่จานหนึ่ง”

กิติยารีบยื่นมือไปรับผลไม้ เบี่ยงตัวหลบให้เทวิกาเข้ามา พูดขึ้น: “ให้พี่ชายเธอเอาขึ้นมาให้ฉันก็ได้”

“เป็นฉันเองที่แย่งพี่ทำ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับพี่สะใภ้หน่อย”

เทวิกาพลางเดินเข้าไปในห้องพลางพูดขึ้น: “พี่สะใภ้ว่างไหมคะ?”

“ทั้งหนึ่งเดือนนี้ ฉันว่างทุกวันเลย”

ยุ่งมาหลายปี เธอก็เหนื่อยเช่นกัน จึงถือโอกาสที่เพิ่งแต่งงาน กิติยาให้ตัวเองลาพักไปเต็มๆหนึ่งเดือนเลย หนึ่งเดือนนี้ เธอสนใจแค่อยากใช้ชีวิตอยู่กับชเนนทร์ รอให้พ้นงานแต่งของเทวิกาไปแล้ว ก็จะเป็นวันหยุดปีใหม่ จะได้ออกไปฮันนีมูนสักที

หลังจากรอให้เทวิกาเข้ามา กิติยาก็ปิดประตู น้องสาวสามีกับพี่สะใภ้กลับไปนั่งบนโซฟา

“อยากดื่มน้ำไหม?”

เทวิกาส่ายหัว ยิ้มพูดขึ้น: “พี่สะใภ้ เป็นครอบครัวเดียวกันไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก ถ้าฉันหิวน้ำ ฉันจะเทน้ำกินเองค่ะ ฉันคิดว่า พี่สะใภ้ก็น่าจะรู้ว่าฉันอยากพูดอะไร ฉันแค่อยากรู้ว่าย่าฉันเป็นตัวแทนพี่รองฉันไปสู่ขอแล้วใช่ไหมคะ?”

พูดถึงเรื่องนี้ กิติยาก็หน้าตากลัดกลุ้ม

กิติยาไม่อยากดองกับตระกูลสาระทาเลย แต่น้องสาวบอกไว้แล้ว เธอชอบประยสย์ ที่สำคัญถ้าประยสย์ขอเธอแต่งงาน เธอก็จะตอบตกลงน่ะสิ

กิติยามองเทวิกาอยู่นาน ถึงได้พูดต่อ: “ฉันเข้าใจแล้ว”

ปัญหาอยู่ที่น้องสาวของเธอแล้ว

น้องสาวของเธอปิดบังเธอเรื่องอะไร

หลังแต่งงาน กิติยาวางแผนอยู่ที่บ้านสามีหนึ่งสัปดาห์ จากนั้นก็จะกลับไปอยู่ที่ตระกูลนนท์สัจทัศน์แล้ว

เทวิกามั่นใจขนาดนี้ ไม่กังวลสักนิดว่าถ้าณิศาแต่งเข้าไปแล้วจะโดนรังแก เธอกับณิศาเป็นเพื่อนสนิทกัน เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะผลักเพื่อนสนิทเข้าไปในนรก ทว่าน้องสาวปิดบังเธอเรื่องอะไรล่ะ?

จู่ๆกิติยาก็เสียใจขึ้นมา

เธอเป็นพี่สาวแท้ๆของณิศา หลังจากที่พ่อแม่จากไป สองพี่น้องก็พึ่งพาอาศัยกันและกันอยู่หลายปี แต่มีบางเรื่องที่น้องสาวกลับบอกเทวิกาให้รู้ ทว่ากลับปิดบังพี่สาวแท้ๆอย่างเธอ

เธอ ไม่เคยเข้าใจน้องสาวเลยงั้นเหรอ?

“พี่สะใภ้ พี่กับพี่ใหญ่ฉันเลือกสถานที่ไปฮันนีมูนหรือยัง? ตั๋วเครื่องบินจองล่วงหน้าได้ จองล่วงหน้าราคาถูกกว่าเยอะเลย”

เทวิกาเปลี่ยนเรื่องพูด

“คงไปหลายที่น่ะ เรื่องจองตั๋ว พี่ชายเธอเป็นคนจัดการ”

เทวิกายิ้ม “ให้พี่ฉันเป็นคนจัดการทั้งหมดเลย พี่ชายฉันวางแผนได้ดี พี่สะใภ้แค่ออกไปเที่ยวอย่างมีความสุขก็พอ”

กิติยาเป็นท่านประธานของบริษัทใหญ่ ทุกครั้งที่เธอออกเดินทางไปต่างถิ่นจะให้เลขาเป็นคนจัดการทั้งหมด เธอจึงไม่เคยต้องกังวลใจกับเรื่องเล็กๆพวกนี้

หลังแต่งงานแล้ว อยากออกไปฮันนีมูน เธอแค่พูดสถานที่ที่อยากไปออกมา ส่วนเรื่องเก็บกระเป๋า จองตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมอะไรพวกนี้ ก็ให้ชเนนทร์เป็นคนจัดการ เธอไม่จำเป็นต้องกังวล