รักนี้ หัวใจรอคอย นิยาย บท 18

นายท่านจูนเหลือบมองมาที่เธอ เหมือนเขาไม่สนใจว่าเธอจะได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้

น้ำเสียงแฝงอำนาจพูดขึ้นมา “ตั้งท้องอยู่พยายามหลีกเลี่ยงการสัมผัสกับอุปกรณ์หรือรังสีไฟฟ้าไว้” เขาพูด พร้อมกับมองไปทางโทรศัพท์ที่ตกลงบนพื้น

เฉียวป่าวเอ๋อร์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ค่ะ” เธอตอบอย่างเชื่อฟัง

“คุณหญิงน้อย ใกล้จะถึงช่วงปีใหม่แล้ว เราจึงตั้งใจจะจัดงานแต่งงานของคุณกับคุณชายหลังปีใหม่ เพราะคุณกำลังตั้งครรภ์ ไม่สะดวกที่จะเดินเยอะ เราจึงจัดทุกอย่างให้เรียบง่ายที่สุด และเชิญแขกคนสำคัญมาเพียงไม่กี่คนเท่านั้น พอถึงงานเลี้ยงครบร้อยวันของคุณหนูน้อยเราค่อยจัดงานเลี้ยงอย่างยิ่งใหญ่เพื่อชดเชย” พ่อบ้านบอกรายละเอียดเรื่องงานแต่งงานให้เธอฟัง

“ค่ะ”

เฉียวป่าวเอ๋อร์ไม่คัดค้านเรื่องนี้ หลังจากที่เด็กคลอด เธอคงไปจากตระกูลจูนแล้ว

แต่พอใกล้ถึงวันปีใหม่ เฉียวป่าวเอ๋อร์ถึงนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ น้าของเธอคงจะกลับถึงอพาร์ตเมนต์แล้ว

“เรื่องน้าของเธอ...”

นายท่านจูนเหมือนจะเดาได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม และสายตาของเขาจ้องมองมาที่เธออย่างละเอียด

“น้าของเธอกุ้หยู๋เยียนเป็นโรคหัวใจ ฉันส่งคนไปติดต่อโรงพยาบาลแล้ว และกำลังเร่งหาหัวใจดวงใหม่ที่เหมาะสมเพื่อทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ...”

เฉียวป่าวเอ๋อร์ได้ยินแบบนี้ก็ตกตะลึงมาก ดวงตาของเธอแดงก่ำเล็กน้อย

สิ่งที่เธอกังวลที่สุดคือความเจ็บป่วยน้าของเธอ อีกทั้งหลายปีมานี้อาการป่วยก็ทรุดหนักมาก เธอเห็นญาติที่คอยอยู่เคียงข้างเธอต้องผ่ายผอมลงเรื่อยๆ

“ขอบคุณมากค่ะ” เธอก้มหน้าลงและพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น

เธอไม่เคยคิดว่านายท่านจูนจะเต็มใจช่วยอะไร ถ้าช่วยชีวิตน้าของเธอได้จริงๆ เธอจะทำอะไรก็ได้

เฉียวป่าวเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมองนายท่านจูนที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า แล้วถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณปู่คะ ฉันขอตัวกลับไปหาเธอสักครั้งได้ไหมคะ”

นายท่านจูนท่าที่สง่างามหรี่ตาเหี่ยวย่นลงมองเธอสักพัก แต่ไม่ตอบ เขาหันหน้าหนีไม่สนใจเธอ

พอเห็นว่าชายชราที่น่านับถือคนนี้ไม่สนใจเธอ เฉียวป่าวเอ๋อร์จึงรู้สึกกังวลใจอีกครั้ง

“พวกเราไม่กีดกั้นเสรีภาพของคุณครับ” พ่อบ้านพูดอย่างใจดี

พอพูดจบ พ่อบ้านจึงออกคำสั่งกับสาวใช้ที่อยู่นอกประตู ให้ไปเรียกคนขับรถ แล้วพาเธอกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยอยู่

จู่ๆเฉียวป่าวเอ๋อร์ก็เปิดปากพูดกับคนขับรถ ถ้าเธอนั่งรถหรูของตระกูลจูนเข้าไป จะต้องถูกเพื่อนบ้านนินทาอย่างแน่นอน เธอไม่อยากตกเป็นจุดสนใจของคนอื่น

“ได้ครับคุณหญิงน้อย ผมจะรอคุณอยู่ที่นี่ ระวังตัวด้วยนะครับ”

คนขับรถตอบรับ และไม่ลืมที่จะเตือนเธอว่าเธอกำลังตั้งท้องอยู่ ถ้าเธอเป็นอะไรไปคงไม่มีใครสามารถชดใช้ได้

เฉียวป่าวเอ๋อร์พยักหน้าให้เขา แล้วเปิดประตูรถเดินออกไป

อพาร์ตเมนต์เก่ามีทั้งหมดห้าชั้น ไม่มีลิฟต์ แม้แต่โคมไฟข้างถนนก็อยู่ในสภาพทรุดโทรม เพราะเป็นย่านเก่าและห่างไกลจากใจกลางเมือง ค่าเช่าจึงค่อนข้างต่ำ

เธอเดินขึ้นบันไดจนมาถึงชั้นที่ห้า เธอหยิบกุญแจออกมา ในขณะที่กำลังจะเปิดประตูก็เห็นประตูถูกเปิดออกมาก่อน

สีหน้าของเฉียวป่าวเอ๋อร์เต็มไปด้วยความสุข น้าจะเป็นน้าของเธอที่กลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว

“คุณน้า กลับมาแล้วเหรอคะ” เธอผลักประตู แล้วเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

แต่ว่า ทันทีที่เธอเดินเข้าประตู ก็เห็นชายหนุ่มกำลังยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นเล็กๆ ของบ้านเธอ...