รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1021

“ไม่แปลกใจเลย! ที่นี่สวยมาก มีรสนิยมสุดๆ ” ซูเล่อพิจารณาของตกแต่งร้านของที่นี่แล้วพบว่ามันล้วนสวยสะดุดตา

ตอนนั้นเอง พนักงานนำของหวานและน้ำผลไม้ก็มาเสิร์ฟพอดี ซูเล่อมองของหวานน่ารับประทานด้วยแววตาเป็นประกาย เธอแอบกลืนน้ำลายเงียบๆ

“หิวก็กินซะสิ!” ฮั่วเหยียนเซียวยกยิ้ม พูดอย่างเอาใจ

ซูเล่อพยักหน้าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขนมโก๋ถั่วเขียวชิ้นเล็กเข้าปาก หวานๆ หนึบๆ อร่อยมาก!

“เธอมีความทรงจำครั้งแรกตอนกี่ขวบ” ฮั่วเหยียนเซียวถามเธอด้วยความสงสัย

ซูเล่อเคี้ยวขนมไปด้วย หลับตานึกไปด้วย “ความทรงจำครั้งแรกของฉันน่าจะประมาณตอน 6 หรือ7ขวบนี่แหล่ะ เป็นตอนที่ฉันเพิ่งเรียนจบอนุบาลและกำลังขึ้นประถม คุณอาทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะ”

ซูเล่อถามเขาด้วยความสงสัย

ฮั่วเหยียนเซียวเม้มปากลง ยัยเด็กนี่เห็นทีแล้วน่าจะจำเรื่องตัวเองตอนอายุราว 5 ขวบไม่ได้ และก็คงจำไม่ได้ว่าตอนเด็กนั้นเธอตัวติดเขามากแค่ไหน

“ไม่มีอะไร กินเถอะ!” ฮั่วเหยียนเซียวไม่อธิบายเพิ่ม

“อาก็กินด้วยสิ” ซูเล่อคีบขนมโก๋ถั่วเขียวให้เขา ความจริงฮั่วเหยียนเซียวไม่ชอบของหวาน แต่เขาก็หยิบมันขึ้นมากิน

“ปกติแล้วคุณอางานยุ่งไหม”

“ยุ่งมาก”

“ถ้างั้นอาก็ต้องเจอคนดังทั่วประเทศเลยสิ!”

“อืม!”

“ป้าจยาบอกฉันว่า อายุ่งมากจนไม่มีเวลาออกเดทเลย”ซูเล่อพูด

ฮั่วเหยียนเซียวหรี่ตาลง “นี่เธอชอบฟังเรื่องของฉันเหรอ”

ฮั่วเหยียนเซียวขมวดคิ้วเบาๆ ก่อนจะตอบกลับ “เดี๋ยวฉันออกไป”

ฮั่วเหยียนเซียวพูดกับซูเล่อ “เดี๋ยวฉันมานะ เธอกินก่อนได้เลย”

“ค่ะ” ซูเล่อพยักหน้า พลางคิดในใจว่านี่เขายุ่งมากจริงๆ ขนาดเวลากินข้าวยังต้องออกไปจัดการธุระเลย

ร่างสูงของฮั่วเหยียนเซียวที่เพิ่งจะปรากฏขึ้นที่หน้าประตู ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งโผลเข้ากอดแน่น ทั้งตัวของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า

เธอมุดหน้าเข้าที่อกของเขา และพูดขึ้นอย่างดีใจ “เหยียนเซียว ฉันว่าแล้วว่าคุณต้องอยู่ที่นี่ แล้วก็อยู่จริงๆ ฉันอยากเจอคุณมาก คืนนี้ยิ่งอยากเจอเป็นพิเศษ”

“เธอเมามากแล้ว ผมจะให้คนไปส่งคุณกลับบ้านพักผ่อน” ฮั่วเหยียนเซียวดึงตัวเธอออก เขาพยุงไหล่เธอก่อนจะมองเธอนิ่งๆ

ผู้หญิงอายุ 28 ย่าง 29 คนนี้ ผมลอนหนาสรวย ใบหน้าที่ถูกแต่งอย่างประณีตทำให้เธอดูสะดุดตาและเซ็กซี่ เธอนับว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่ผู้หญิงคนนี้กลับตามจีบฮั่วเหยียนเซียวมา 5 ปีแล้ว

“ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่กับคุณ เหยียนเซียวคืนนี้ฉันไม่อยากไปไหนทั้งนั้น ฉันอยากอยู่กับคุณ อย่าไล่ฉันได้ไหม” เฉิงถังสลึมสลือมองเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรักใคร่ที่มีต่อเขา