รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1031

“ถ้าสุดท้ายแล้วฉันไม่มีความสามารถได้ทำงานที่นี่ต่อ ฉันก็จะไปเอง” ซูเล่อเงยหน้ามามองชีหย่าด้วยแววตานิ่งๆ

“ชีหย่า ฉันเชื่อว่าซูเล่อก็แค่พลาดเรื่องการทดสอบ เธอก็อย่าไปว่าซูเล่อนักเลย” เจิ้งจวิ้นชินพูดแทนซูเล่อ

“โห! พวกเรายังไม่ทันได้เริ่มฝึกงาน นี่นายอย่าบอกนะว่าชอบเธอเข้าแล้ว! เจิ้งจวิ้นชิน ขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยว่าจะได้ทำงานต่อไหม นายยังจะเป็นห่วงเธออีกเหรอ” ชีหย่าว่าให้เขา

เจิ้งจวิ้นชินหน้าขึ้นสีเล็กน้อย “เธออย่าพูดอะไรมั่วๆ สิ”

“ซูเล่อ งั้นเธอก็ออกไปสิ!” เฉิงชิงชิงเท้าคางพูดขึ้น แววตาของเธอซ่อนคมมีดเอาไว้ “ยังดูมีศักดิ์ศรีมากกว่าต้องออกไปตอนสุดท้ายซะอีก”

ถึงแม้ซูเล่อจะรู้สึกลำบากใจ แต่เธอไม่คิดที่จะถอย เธอยิ้ม “ฉันบอกแล้วไง ถ้าฉันไม่มีคุณสมบัติให้อยู่ต่อ ฉันจะไปเอง”

“โอ้โห! มั่นอกมั่นใจขนาดนี้ คนหนุนหลังคงจะใหญ่น่าดู!” ชีหย่ายิ้มเยาะ ในที่นี่คนหนุนหลังของใครจะใหญ่ได้เท่าเธออีก?

“ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นแค่ลูกสาวทูตธรรมดาๆ คนหนึ่ง มีอะไรดีงั้นเหรอ”ชีหย่าได้ฟังเรื่องราวของซูเล่อมาก่อนแล้ว

ซูเล่อนิ่งอึ้งไป ในเวลานั้นเอง ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

เฉิงถังเข้ามาแล้ว

ซูเล่อมองเธอ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ภายใต้แสงที่ส่องมาทำให้เฉิงถังดูสวยโดดเด่นขึ้นไปอีก เธอเป็นผู้หญิงที่บุคลิกดีมาก แถมยังมีความสามารถอีกด้วย

เฉิงถังนั่งลงหัวโต๊ะ สายตาจับจ้องไปยังนักศึกษาฝึกงานที่มาใหม่ทั้งหลายและสุดท้ายก็หยุดลงที่ใบหน้าของซูเล่อ แววตาที่สับสนของเธอมองไปที่ซูเล่อสักพัก ก่อนจะเริ่มพูดเปิดพิธี “ปีนี้พวกเรารับแค่สามคน พวกเธอทุกคนล้วนมีความสามารถโดดเด่นด้วยกันทั้งสิ้น หวังว่าพวกเธอจะใช้ช่วงเวลาฝึกงานแสดงออกถึงศักยภาพของตัวเอง คว้าโอกาสที่จะได้ทำงานอยู่ที่นี่ต่อ และเป็นเพื่อนร่วมกับฉันนะ”

“หัวหน้าแผนกเฉิง ฉันก็หวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณ และยอดเยี่ยมได้เหมือนคุณค่ะ” ชีหย่ารีบเข้าประจบทันที

“ใช่ค่ะ ฉันก็ด้วยเหมือนกัน” เฉิงชิงชิงตามมาติดๆ

เฉิงถังยิ้ม “งั้นฉันจะรอดูพวกเธอนะ” พูดจบ เธอก็จงใจเอ่ยชื่อซูเล่อขึ้นมาเป็นพิเศษ “ซูเล่อ ถึงแม้เธอจะเข้ามาเป็นคนสุดท้ายแต่ฉันเชื่อในความสามารถของเธอนะ”

ซูเล่อก้มหน้าลง ขนตายาวปกปิดแววตาประหม่า “ใช่ค่ะ พอดีฉันมีธุระให้คุณนายตระกูลฮั่วช่วยเหลือ แต่ว่าเธอไม่อยู่บ้าน และก็บังเอิญเจอกับท่านรองประธานาธิบดีพอดี เขาจึงพาฉันออกมากินข้าวด้วย”

เฉิงถังรู้สึกว่าปกติฮั่วเหยียนเซียวไม่ได้เป็นคนชอบเข้าหาคนอื่นขนาดนั้น นอกจากออกไปทำงานให้ราชการ ชีวิตส่วนตัวของเขาสันโดษมาก ออกจะเย็นชาด้วยซ้ำ

แต่การที่เขาจะชวนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งออกไปกินข้าว คิดยังไงก็ไม่ใช่เรื่องปกติอยู่ดี

“หัวหน้าแผนก ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวไปดูเอกสารนะคะ” ซูเล่อไม่อยากถูกเธอไล่ต้อนตัวเองอีกแล้ว

เฉิงถังโบกมือให้เธอ “ได้ ไปสิ! อย่าไปบอกใครเด็ดขาดนะเรื่องที่เธอเป็นคนที่เหยียนเซียวแนะนำมาน่ะ”

ซูเล่อหน้าขึ้นสีเล็กน้อย

ก็ใช่น่ะสิ! เธอเป็นคนที่ฮั่วเหยียนเซียวแนะนำมา ความสัมพันธ์นี้ฟังแล้วไม่ธรรมดาจริงๆ