รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1055

ซูเล่อเห็นว่าเจ็ดโมงครึ่งแล้ว วันนี้เธอไม่อยากไปทำงานสาย จึงแต่งตัวแต่เช้าแล้วลงไปข้างล่าง ถันหยางรออยู่แล้วที่หน้าประตู

"คุณซูครับ ผมจะพาคุณไปทำงาน แวะไปกินอาหารเช้าด้วย" ถันหยางเอ่ย

“ขอบคุณค่ะ ผู้ช่วยถัน” ซูเล่อกล่าวขอบคุณ

ที่แผนกการแปล เฉิงชิงชิงก็มาถึงสำนักงานแต่เช้าเช่นกัน เธอลืมเรื่องที่ทำเมื่อคืนไปเสียสนิท ในสายตาของเธอ มันเป็นแค่การแกล้งซูเล่อ เธอต้องหาคนมาเปิดประตูได้แน่

ขณะนี้ ผู้ช่วยของเฉิงถังมาเรียกเธอว่า "เฉิงชิงชิง ไปที่ห้องทำงานหัวหน้าแผนกหน่อย"

เฉิงชิงชิงลุกขึ้นทันทีโดยไม่กล้าชักช้า เห็นเฉิงถังใบหน้าเคร่งเครียดยืนที่หน้าต่าง มองเธอแววตาเย็นชา "เมื่อคืนคุณทำอะไร"

"ฉัน... ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย! ฉันแปลเอกสารตลอดค่ะ" เฉิงชิงชิงพูดด้วยความรู้สึกผิด

“เมื่อคืนคุณขังซูเล่อที่ห้องหนังสือเก่า และยังสับเซอร์กิตเบรกเกอร์ใช่ไหม” เฉิงถังตะคอกถาม

เฉิงชิงชิงหน้าเปลี่ยนสี "หัวหน้าเฉิง ฉัน... ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้คิดร้าย ก็แค่อยากแกล้งเธอเล่น"

“คุณรู้ไหมว่าเพราะคุณทำเรื่องนี้ มันส่งผลร้ายแรงแค่ไหน แม้แต่เจ้านายของฉันยังถูกตำหนิและต้องเขียนรายงาน คุณยังคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยอีกเหรอ” เฉิงถังกัดฟันถาม

"หา!" หัวใจเฉิงชิงชิงเต้นแรง มันร้ายแรงขนาดนั้นเชียวเหรอ มันจะร้ายแรงขนาดนั้นได้ยังไง

“คุณถูกไล่ออก เก็บของแล้วออกไปซะ!” เฉิงถังพูดอย่างเย็นชา แววตาโกรธเคืองที่ระบายออกมาไม่ได้

เมื่อคืนซู่เล่อถูกขัง เธอขอความช่วยเหลือจากฮั่วเหยียนเซียว และเขายังมาช่วยเธอด้วยตัวเอง เรื่องทั้งหมดก็เปลี่ยนไป

เรื่องที่ทำให้เธอยิ่งไม่พอใจก็คือการกระทำของเฉิงชิงชิงสร้างโอกาสทางอ้อมให้ซูเล่อกับฮั่วเหยียนเซียว เธอได้ยินมาว่าเมื่อคืนนี้ซูเล่อนั่งรถของฮั่วเหยียนเซียวออกไป ดังนั้น เมื่อคืนนี้พวกเขาอาจจะอยู่ด้วยกันอีก

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดซู่เล่อก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เธอพูดอย่างโมโหว่า "ที่แท้ฝีมือเธอเอง"

"ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าฉันผิด ยกโทษให้ฉันเถอะๆ!" เฉิงชิงชิงประสานมือกัน คิดว่าซูเล่อเป็นคนพูดด้วยง่าย

ซู่เล่อเป็นคนใจดีก็ส่วนหนึ่ง แต่เธอจะไม่ยกโทษให้คนอย่างเฉิงชิงชิงง่ายๆ

“เธอถูกไล่ออกใช่ไหม! ถ้าใช่ ก็แค่เก็บข้าวของออกไปจากที่นี่ ตอนที่เธอคิดทำร้ายฉัน ก็ควรคิดถึงผลที่จะตามมา” ซูเล่อเดินผ่านเธอไปอย่างเย็นชา อยากจะไปที่สำนักงาน

"ซูเล่อ เธอเจ๋งตรงไหน ก็แค่มีแบ็คอัพดี เธออยากให้ฉันไป เพราะจะได้มีคู่แข่งน้อยลงใช่ไหมล่ะ" เฉิงชิงชิงอ้อนวอนไม่สำเร็จ ตอนนี้กลับร้ายมากขึ้น

ซูเล่อหันมามองเธอ "เธอเป็นคนลงมือเอง จะโทษใครได้"

“เธอ... เธอใช้ตัวเข้าแลกใช่ไหมล่ะ ไม่รู้ว่าคนที่เธอปรนนิบัติอายุเท่าไหร่ แก่แค่ไหน เธอทำให้พวกเราผู้หญิงต้องอับอายจริงๆ เชอะ!” เฉิงชิงชิงยิ่งพูดยิ่งร้ายกาจ