รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1072

“ฉันก็ต้องแต่งเหมือนกันนะ! รอฉันแป๊บนึง!” หยางเหมยพูดจบก็รีบหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางและหยิบกระจกขึ้นมาส่อง สำรวจตัวเองอย่างละเอียดถี่ถ้วน

และในจังหวะนั้น ชีหย่าก็หันไปมองซูเล่อ “ซูเล่อ เธอเอากระเป๋าเครื่องสำอางมาหรือเปล่า ฉันยืมหน่อยสิ”

ซูเล่อส่ายหน้า “ฉันไม่ได้เอามาน่ะ” เธอไม่เคยพกของเหล่านี้มาอยู่แล้ว และวันนี้เธอเองก็ทาแค่ลิปมัน แถมยังหน้าสดอีกด้วย

เมื่อคืนเธอนอนน้อยเกินไป เช้าวันนี้นาฬิกาปลุกดังตั้งสามครั้งเธอถึงจะตื่น ก็เลยรีบล้างหน้าแล้วออกมาเลย

สุดท้ายชีหย่าก็หยิบกระเป๋าเครื่องสำอางจากหยางเหมยมา นั่งลงบนโต๊ะแล้วเริ่มแต่งหน้าอย่างจริงจัง หลิวจื้อจึงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาด้วยความเมินเฉย “พวกผู้หญิงนี่มันลำบากจริงๆ อีกอย่าง พวกเธอจะแต่งหน้าหรือไม่แต่งมันจะต่างกันตรงไหน? ยังไงรองประธานาธิบดีก็ไม่มองพวกเธออยู่ดี!”

“นายจะไปรู้อะไร เวลาเขามองมาตอนเดินผ่านเราไป เราจำเป็นจะต้องสวยที่สุดสิยะ” หยางเหมยตอกเขากลับ

“ถ้าเขามองมาที่ฉันนะ ฉันคงจะมีความสุขไปทั้งปีเลยล่ะ” ชีหย่าปลีกเวลาจากการกรีดอายไลเนอร์อย่างรีบร้อนมาตอบ

ซูเล่อทนปิดปากไม่พูดอะไร อันที่จริงเธอกำลังฝืนยิ้มอยู่

“พวกเธอต้องเรียนรู้จากซูเล่อนะ ดูสิ ขนาดเธอไม่แต่งหน้า ยังดูดีได้ไม่ใช่เหรอ?”

ซูเล่อกำลังเม้มปากกลั้นยิ้ม ทันใดนั้นดวงตาทั้งสองคู่ก็จ้องมองมาที่เธอ แล้วก็จับได้ว่าดวงตาทั้งสองข้างของเธอยิ้มอยู่

หยางเหมยมองไปที่ซูเล่อ “มีอะไรน่าขำมิทราบ?”

ซูเล่อเม้มปากแล้วส่ายหน้า “ฉันไม่ได้ขำพวกคุณนะ”

“ซูเล่อไม่แต่งหน้าก็สวยเหมือนกันนะ” เจิ้งจวิ้นชินถือโอกาสชมเธอ

“ฉันคิดว่าในบรรดาพวกเธอทั้งสามคน คนที่น่าจะดึงดูดรองประธานาธิบดีได้ที่สุดก็น่าจะเป็นซูเล่อมากกว่า เธอสวยธรรมชาติอยู่แล้ว” หลิวจื้อจงใจพูดตีแสกหน้าหญิงสาวทั้งสองคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน