รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1073

ดวงตาของชีหย่าลอบชำเลือมองไปที่เธอ และคิดในใจว่า ถึงเขาจะมองมา งั้นเธอก็คงถูกมองเช่นกัน เพราะเธอสวยกว่าหยางเหมยตั้งเยอะ

เฉิงถังที่กำลังเดินตามหลังฝูงชนอยู่นั้น สายตาของเธอก็มองไปยังชายหนุ่มที่ยกมือขึ้นด้วยออร่าแพรวพราวที่แผ่กระจายและหลงใหลกับมันอยู่หลายครั้ง สุดท้ายซูเล่อที่อยู่ในห้องทำงานก็ทนไม่ไหว เธอจึงหาข้ออ้างไปเข้าห้องน้ำ แต่จากนั้นเธอกลับสาวเท้าไปยังทางห้องโถงใหญ่แทน ทันทีที่วนเข้าไปในสวนหย่อม ฝีเท้าของเธอก็ชะงักกึก และเห็นกลุ่มของฮั่วเหยียนเซียวกำลังเดินผ่านมาทางสวนหย่อม

ใจของซูเล่อเต้นตึกตัก เธอรีบกลับไปหลบหลังเสา และโผล่หัวออกมาเพียงครึ่งเดียวราวกับนางไม้ตัวเล็กๆ มองดูชายร่างสูงพูดคุยกับแขกจากระยะไกลหลายสิบเมตร

ในเวลาทำงานเขากลับมีเสน่ห์น่าหลงใหล แม้ว่าจะยืนอยู่ข้างๆ แขกต่างชาติตัวสูง เขาก็ยังคงไม่ละทิ้งท่วงท่าอันสง่างาม การพูดคุยอย่างมีอารมณ์ขันแสดงถึงเสน่ห์ของความเป็นผู้นำ

คนกลุ่มใหญ่ห้อมล้อมอยู่รอบๆ เขาเหมือนดาวล้อมเดือน และเขาก็คือพระจันทร์ที่ส่องสว่างดึงดูดสายตาผู้คน

ในวินาทีนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจของซูเล่อ เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ไกลเพียงสิบเมตร แต่ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่าเขาช่างห่างไกลจากเธอจัง? ความห่างไกลนี้เป็นเรื่องของตัวตน และเป็นภาพสะท้อนถึงฐานะทางสังคม

เขาช่างดูสูงส่งและสูงศักดิ์ แต่เธอนั้นเป็นคนธรรมดาที่หายไปท่ามกลางฝูงชน ไม่โดดเด่นอะไร

ซูเล่ออดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปาก ตอนนี้เธอกำลังนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นึกถึงประโยคที่เขาขอเธอคบ เธอคิดว่า ผู้ชายที่ดีเลิศขนาดนั้น จะมามองเธอได้อย่างไรกัน?

ซูเล่อไม่คิดเลยว่าตัวเองจะโดดเด่น ไม่สิ เธอนั้นช่างแสนจะธรรมดา แม้แต่ตอนนี้ ชีวิตการทำงานในอนาคตยังว่างเปล่า ไม่มีอะไรทำเป็นหลักเป็นแหล่ง แต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงชอบเธอล่ะ?

เธออยากจะทุบหัวตัวเองจริงๆ ที่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกเลย!

เธอแค่อยากเข้ามาทำงานในแผนกการแปลสักสองสามปี แล้วหลังจากนั้นก็หวังว่าจะสามารถเข้าไปในแผนกการฑูตได้อย่างราบรื่น แบบนี้เธอก็จะสามารถไปทำงานอยู่ใกล้ๆ พ่อกับแม่ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และดูแลชีวิตในอนาคตของพวกเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน