ร่างของฮั่วเหยียนเซียวชะงักกึก สายตาอันคมกริบหันไปมองเธอทันที และถามขึ้นมาอย่างเย็นชา “คุณไปพูดอะไรกับซูเล่อกันแน่?”
“ฉันบอกให้เธอออกห่างจากคุณ ฉันบอกให้เธอห้ามทำลายคุณ เพราะฉันรักคุณ” อารมณ์ของเฉิงถังรุนแรงขึ้นมา “คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันรักคุณแค่ไหน คุณกลับไม่ยอมมองมาที่ฉันให้มากกว่านี้ด้วยซ้ำ เหยียนเซียว ในความเป็นจริงแล้วทำไมฉันต้องลำบากไปขัดขวางพวกคุณด้วยล่ะ? เพราะฉันไม่อยากให้คุณที่แสนจะสดใสพร่างพราวถูกทำลายเช่นนี้ไง”
ฮั่วเหยียนเซียวขมวดคิ้ว หันกลับไปมองเฉิงถัง นัยน์ตาของเขายังคงเย็นชา “เฉิงถัง ในเมื่อเรารู้จักกันแล้ว เรื่องของผม คุณอย่ามายุ่งจะดีกว่า”
พูดจบแล้วฮั่วเหยียนเซียวก็ดึงประตูและเดินออกไป
หลังจากที่ผู้ช่วยมองดูพวกเขาจากไป ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ดังออกมาจากหลังบานประตูนั้น เธอตกใจและผลักประตูเข้าไป ก็เห็นเพียงเฉิงถังที่ทรุดตัวนั่งลงอยู่บนพื้น ก้มหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวด
“รัฐมนตรีคะ คุณเป็นอะไรไปน่ะ” ผู้ช่วยตกใจเป็นอย่างมาก เธอยังคิดอยู่เลยว่าเฉิงถังจะมีโอกาสน่ะ! แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าระหว่างเธอกับฮั่วเหยียนเซียวจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ซูเล่อกลับมาถึงห้องทำงาน ดวงตาบวมแดงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงของหยางเหมยดังมาจากนอกประตู “รถของพวกรองประธานาธิบดีออกไปแล้วอะ ฉันยังอยากมองเขาให้ชัดๆ เต็มๆ สองตาอยู่เลยนะ!”
ซูเล่อชะงักเล็กน้อย เขาไปแล้วเหรอ?
“เขางานยุ่งจะตาย แถมคิวทองด้วย จะเอาเวลาไหนมาให้เธอดูมากมายขนาดนั้นล่ะ!” ชีหย่ากรอกตามองบน “เธอคิดว่าเขาเป็นดาราที่จะสามารถเซ็นลายเซ็นให้เธอได้รึไง!”
“แล้วฉันจะไปหาสำเนาลายเซ็นเขาได้จากที่ไหนล่ะ?” ไม่นึกเลยว่าหยางเหมยจะมีความคิดนี้จริงๆ
“ฝันไปเถอะค่ะ ยังจะกล้าขอให้รองประธานาธิบดีเซ็นให้เธออีกเหรอ?” ชีหย่าพูดจบก็บ่นเธอ “แป้งเธอมันหมดอายุแล้วหรือไงเนี่ย! ดูหน้าฉันสิ เยิ้มหมดแล้ว”
“ซูเล่อ ทำไมเธอใจเย็นจัง! รองประธานาธิบดีมาทั้งคน เธอไม่ตื่นเต้นบ้างเหรอ?” หยางเหมยไม่สนใจชีหย่าแล้วหันหน้าไปคุยกับซูเล่อ
ซูเล่อหลุบตาต่ำพลางพูด “เปล่านะ! เขาเพิ่งจะเดินผ่านห้องทำงานของเราไปไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่น่ะสิ แปลกจัง ทำไมเขาถึงมาเยี่ยมออฟฟิศทางนี้ของเราล่ะ!” หยางเหมยมีสีหน้าฉงน
เพียงชั่วพริบตา เวลาบ่ายก็มาถึง ใกล้เวลาเลิกงานเต็มที ใจของซูเล่อเริ่มว้าวุ่นเล็กน้อย เธอคิดว่า เธอคงไม่สามารถอยู่ในบ้านของฮั่วเหยียนเซียวได้อีกต่อไป เธอจำเป็นต้องหาที่อยู่อื่น
เธอโทรศัพท์ไปหาจั่วเหยียน และบอกเธอว่าคืนนี้จะไปอยู่ที่บ้านเธอสักพักหนึ่ง จั่วเหยียนเองก็ต้อนรับเป็นอย่างมาก
ในที่สุด เวลาเลิกงานก็มาถึง ซูเล่อตัดสินใจไปพักที่บ้านของจั่วเหยียนก่อน หลังจากนั้นค่อยหาเวลาไปที่บ้านของฮั่วเหยียนเซียวเพื่อเก็บของ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ชอบค่ะ แต่ช่วยปลดล็อคให้อ่านต่อได้ไหม ไม่มีเงินซื้ออ่านได้เลยค่ะ...
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...