รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1076

หลังจากที่ซูเล่อออกมาก็ชนเข้ากับถันหยาง ถันหยางจึงเบี่ยงร่างหลบไม่ให้ชนเธอ “คุณซู...”

แต่ซูเล่อไม่สามารถทักทายเขาได้เลย เพราะน้ำตากำลังคลอหน่วยอยู่ที่เบ้า เธอกลัวว่าจะมีคนเห็นความเศร้าของเธอในตอนนี้ เธอจึงทำได้เพียงหาสถานที่ที่ไร้ผู้คน แล้วหลบอยู่ตรงนั้นสักพัก

ซูเล่อเข้าไปในห้องน้ำ และซ่อนตัวอยู่ในนั้น เมื่อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กๆ ก็เต็มไปด้วยน้ำตา ความโศกเศร้าที่ยากจะพรรณาแผ่ปกคลุมเธอไว้

ถังหยางมองเวลาที่อยู่ตรงประตูตลอด เพราะอีกสักพักก็จะต้องพาแขกไปยังสถานที่อื่นๆ ชายที่อยู่ในนั้นก็ยังไม่ออกมา และเขาก็ไม่สามารถไปรบกวนได้เช่นกัน จึงอดไม่ได้ที่จะกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อครู่นี้ถ้าเขามองไม่ผิด เบ้าตาของคุณซูนั้นแดงก่ำเล็กน้อย ดูเศร้าเป็นอย่างมาก หรือว่าเธอจะทะเลาะกับท่านงั้นหรอ?

ในที่สุด ประตูห้องประชุมก็เปิดออกมาจากด้านใน ฮั่วเหยียนเซียวก้าวออกมา ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขานิ่งสงบเหมือนปกติ เขาหันไปพูดกกับถันหยาง “ไปกันเถอะ!”

“ท่านครับ ท่านไม่เป็นไรนะครับ!” ถันหยางปลอบประโลม หลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “เมื่อกี้นี้คุณซูเธอ...”

ฮั่วเหยียนเซียวชะงักฝีเท้า และหันหน้าไปมองเขาพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอทำไม?”

“ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ” ถันหยางตอบ

ฮั่วเหยียนเซียวถอนหายใจออกมาเล็กน้อย และถามเขา “ออฟฟิศของเฉิงถังอยู่ที่ไหน พาฉันไปที”

ถันหยางพยักหน้าและพาเขาเดินไปตามทางเดิน

ในขณะนั้น เฉิงถังกลับไปถึงห้องทำงานของเธอแล้ว เธอรู้ว่าฮั่วเหยียนเซียวยังไม่กลับ เธอมีความสุขมากแล้วที่ได้เจอเขา แต่กลับไม่นึกเลยว่า เขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยแม้แต่น้อย

สิ่งนี้ทำให้หัวใจของเธอเย็นยะเยือก เธอถึงได้ขู่ซูเล่อไปรุนแรงขนาดนั้น เธอล่ะเกลียดจริงๆ !

ในขณะนั้นเอง ผู้ช่วยของเฉิงถังก็รีบผลักประตูเข้ามาและพูดกับเธอว่า “รองประธานาธิบดีกำลังมาทางนี้ค่ะ รัฐมนตรีเฉิง คุณรีบแต่งหน้าเร็วเข้า!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน