รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1079

ปากหยักได้รูปของฮั่วเหยียนเซียวยิ้มพร้อมถามว่า “ไม่ให้มองเธอ แล้วจะให้ฉันมองตรงไหนเหรอ?”

“คุณจะมองตรงไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่มองฉันน่ะ” ซูเล่อพูดจบ ก็ป้อนโจ๊กให้เขาอีกคำ เมื่อเห็นว่าเขาใกล้จะกินหมดแล้ว เธอก็มีความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสำเร็จอย่างอธิบายไม่ถูก

และในขณะนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก ก่อนที่ซูเล่อจะรู้สึกตัว ถันหยางก็ผลักประตูเข้ามา เขาเข้ามาเพื่อส่งเอกสารสำคัญ แต่ในตอนที่เขาเพิ่งจะก้าวย่างผ่านประตูมานั้น ก็เห็นคุณรองประธานาธิบดีผู้ทรงเกียรติเลอเลิศของพวกเขากำลังถูกป้อนโจ๊กให้โดยคุณซูอยู่ ถันหยางอึ้งไปอยู่สองสามวินาที ก่อนจะหันหลังกลับออกไปอย่างรวดเร็ว และหันหน้ามาบอกว่า “เชิญพวกคุณต่อเลยครับ”

ใบหน้าของซูเล่อแดงก่ำ จู่ๆ เธอก็รีบวางโจ๊กลงไปในมือของชายผู้นั้นด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย “คุณกินเองไปเลย! ฉันไม่ป้อนแล้ว”

พูดจบ ก็หันหลังเดินไปด้วยความรู้สึกอับอายขายขี้หน้า

ฮั่วเหยียนเซียวมองดูใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อของหญิงสาว และอดไม่ได้ที่จะยิ้มขำ “เรื่องที่ฉันชอบเธอน่ะ คนรอบตัวฉันรู้หมดแล้ว จะอายอะไรอีกล่ะ?”

ซูเล่อหันหน้าไปมองเขาตาปริบๆ “พวกเขารู้ได้ไง”

“บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องพูด พวกเขาก็มองออก” ฮั่วเหยียนเซียวพูด พร้อมด้วยท่าทางตักโจ๊กกินเองอย่างสง่างาม จนกระทั่งกินคำสุดท้ายหมด ซูเล่อจึงรีบลุกขึ้นเก็บชามให้เขาอย่างแข็งขัน

และในขณะนั้น เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และพบว่าเป็นเจิ้งจวิ้นชินที่โทรมา เธอรู้สึกเกร็งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับชายบนเตียงว่า “ฉันไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ”

ความหยั่งรู้ของชายผู้นั้นช่างเฉียบแหลมเหลือเกิน แค่แวบเดียวเขาก็เดาได้ทันที ก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ใช่หนุ่มที่มาสารภาพรักวันนี้หรือเปล่า”

ซูเล่อพยักหน้าอย่างรู้สึกผิด “ใช่ ฉันไม่รู้ว่าเขามีเรื่องอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวฉันรับสายก่อนนะ”

พูดจบ ก็เตรียมที่จะออกไปข้างนอกเพื่อรับสาย

“รับสายตรงนี้เลยสิ” ฮั่วเหยียนเซียวออกคำสั่งเสียงต่ำ เขากลับอยากจะฟังว่าชายหนุ่มคนนี้อยากนัดเธอไปทำอะไรในเวลานี้

ซูเล่อจึงทำเพียงเดินมารับสายที่หน้าต่าง “ฮัลโหล!”

“ฮัลโหล ซูเล่อ นี่ฉันเองนะ กินข้าวเย็นหรือยัง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน