ซูเล่อหอบเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยมองไปที่เขาอย่างดื้อรั้น เธอเม้มริมฝีปากแดง “ฉันรู้ว่าอามีตำแหน่งและอำนาจสูงส่ง แต่อำนาจของอาไม่สามารถมาขัดขวางอิสระในความรักของฉันได้ ฉันมีสิทธิที่จะชอบใครก็ได้ และใครก็ได้ในที่นี้ จะไม่รวมอาอยู่ในนั้น”
ซูเล่อพูดจบ ก็ตัดสินใจที่จะเดินออกจากที่นี่ไป ในเมื่อตอนบ่ายเธอตั้งใจที่จะตัดขาดความสัมพันธ์อันคลุมเครือนี้แล้ว เธอก็ต้องทำให้ได้
เธอเองก็นึกถึงคำพูดของเฉิงถังด้วย เฉิงถังน่ะรักเขาแทบบ้า ถ้าไปยั่วยุเฉิงถังตอนนี้เข้า เกิดเธอทำอะไรที่ไม่มีเหตุผลขึ้นมาเพื่อที่จะทำลายชื่อเสียงของเขาล่ะ จะทำอย่างไร?
ซูเล่อปฏิบัติต่อเขาในฐานะผู้อาวุโสกว่ามาตั้งแต่เด็กจนโต ดังนั้นเมื่ออยู่ใกล้กัน ความรู้สึกต้องห้ามก็ยิ่งหนักข้อขึ้น แม้ว่าจะไม่ต้องการให้คนอื่นมาประณามความสัมพันธ์ของพวกเขา แต่เธอก็รู้ดีว่านี่มันเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล และผิดจริยธรรม
เมื่อมองเห็นหญิงสาวถือกระเป๋าพร้อมเดินจากไป ฮั่วเหยียนเซียวก็เหมือนกับสิงโตตัวผู้ที่กำลังสูญเสียพละกำลังในทันที เขายืนตัวตรงด้วยร่างกายแข็งทื่อ ดวงตามืดมน มือของเขากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูนโปนออกมา
เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะเปิดประตู เขาก็รีบตะโกนเรียกไว้ “เล่อเล่อ อย่าไปนะ”
แม้ว่าตอนนี้เขาจะยืนอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของอำนาจ แต่เมื่ออยู่หน้าผู้หญิงคนนี้ อำนาจและความน่าเกรงขามทั้งหมดของเขาก็ล้วนหายไปไร้ซึ่งกำลัง แม้กระทั่งคำพูดไม่กี่คำของเธอก็ทำลายความสงบเยือกเย็นของเขาไปจนหมด
ซูเล่อชะงักฝีเท้าลง เสียงนี้นั้นดูเหมือนกำลังอ้อนวอน ทำให้เธอใจอ่อนยวบลงทันที
“อามีธุระอะไรอีกหรือเปล่า” ซูเล่อตอบโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง แต่เสียงของเธอนั้นอ่อนลง “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คืนนี้ฉันจะกลับไปนอนที่บ้านเพื่อน”
“มีสิ ฉันอยากให้เธออยู่ดูแลฉัน” ฮั่วเหยียนเซียวพูดด้วยโทนสียงต่ำ “ที่นี่มีพยาบาลเยอะแยะ ไหนจะลูกน้องและบอดี้การ์ดของอาอีก มีคนตั้งมากมายที่ดูแลอาได้” ซูเล่อโต้ตอบเขา
“แต่ฉันต้องการแค่เธอ” เสียงของชายหนุ่มทั้งทุ้มและแหบพร่า
หัวใจของซูเล่อนั้นปั่นป่วนไปหมด ตกลงแล้วชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่?
ยังไม่ทันที่ซูเล่อจะได้คิดวิธีบอกปฏิเสธเขา เงาร่างสูงของชายหนุ่มก็เดินผ่านเธอไป เขาเปิดประตูออกพร้อมตะโกนเรียก “ถันหยาง เข้ามาสิ”
ถันหยางรีบเดินมาที่ประตู “ท่าน มีอะไรให้รับใช้เหรอครับ”
“ช่วยจัดการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลแทนฉันที ฉันอยากกลับบ้าน” ฮั่วเหยียนเซียวพูดกับเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ชอบค่ะ แต่ช่วยปลดล็อคให้อ่านต่อได้ไหม ไม่มีเงินซื้ออ่านได้เลยค่ะ...
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...