“กินข้าว ดูหนังเหรอ” ชายคนนั้นถาม
ซูเล่อขมวดคิ้ว ทำไมกัน เขาสามารถไปกับเธอได้งั้นเหรอ?
“อยู่กับเพื่อนก่อนก็ได้!” ชายคนนั้นวางสายหลังจากพูดจบ
ซูเล่อตกตะลึงไปสองสามวินาที เขาหมายความว่าอย่างไร อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คิดอะไรและกลับไปคุยกับจั่วเหยียนว่าตอนเย็นจะทำอะไรต่อ
เวลาประมาณ 06.30 น. ท้องฟ้าข้างนอกมืดสนิท เนื่องจากเป็นฤดูหนาวและงานปีใหม่กำลังใกล้เข้ามา ทั้งเมืองสว่างไสวไปด้วยแสงไฟหลากสีทุกหนทุกแห่ง
ในขณะนี้เอง มีข้อความมาจากโทรศัพท์มือถือของซูเล่อ เธอหยิบมันขึ้นมาดู ฮั่วเหยียนเซียวส่งข้อความสั้นๆ มา
"อยู่ไหน"
"อยู่ห้าง" ซูเล่อตอบ
"ส่งโลเคชั่นมา"
"คุณจะมาเหรอ"
"อืม!"
หัวใจของซูเล่อเต้นแรง เขามาจริงๆเหรอ ซูเล่อสมองร้อนอยู่สองวินาทีก็ส่งโลเคชั่นไป
ฮั่วเหยียนเซียวตอบว่า "รอฉันที่ทางเข้าห้าง"
หัวใจของซูเล่อเต้นเร็วขึ้น และเธอถึงกับหน้าแดงเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มาจริงๆ ใช่ไหม! เขาไปไหนมาไหนก็มีคนคอยประกบ เขาจะมาจริงเหรอ
จู่ๆ จั่วเหยียนก็ได้รับข่าวว่าคุณย่าของเธอล้มกะทันหันต้องไปโรงพยาบาล พ่อแม่ของเธอ ให้เธอกลับบ้านไปดูแลน้องชายวัยแปดขวบ และทั้งสองก็แยกทางกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ชอบค่ะ แต่ช่วยปลดล็อคให้อ่านต่อได้ไหม ไม่มีเงินซื้ออ่านได้เลยค่ะ...
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...