รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1087

ชายคนนั้นก้มตัวลงและเอาหน้าแนบกับหน้าเธอ แม้ว่าจะยังไม่ถอดหน้ากากอนามัย แต่ดวงตาของเขาก็สดใสเป็นพิเศษและมีเสน่ห์ ซูเล่อกดสองสามครั้ง แล้วส่งโทรศัพท์ให้เขา "ถ่ายเดี่ยวให้ฉันสักสองรูปหน่อย!”

พูดจบ เธอก็ยืนอย่างสง่างามใต้ต้นไม้หลากสี เอามือล้วงกระเป๋าแจ็กเก็ตอย่างเป็นธรรมชาติ เอียงศีรษะเล็กน้อย และยิ้มอย่างอ่อนหวาน

ในขณะที่ชายคนนี้ถือโทรศัพท์ถ่ายรูปเธอ เขาก็ยังบันทึกรอยยิ้มที่สวยงามของเธอไว้ในใจ ไม่ว่าเธอคนนี้จะเติบโตแค่ไหน ล้วนเป็นภาพที่โปรดปรานของเขาทั้งนั้น

หลังจากซูเล่อถ่ายรูปเสร็จ เธอก็เดินถือโทรศัพท์อย่างเขินอาย จากนั้นเธอก็ก้าวถอยหลัง ถอยกลับไประยะหนึ่ง เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปชายคนนี้ และฮั่วเหยียนเซียว กังวลเล็กน้อยว่าเขาจะไม่หล่อ ครู่หนึ่งเขาไม่รู้ว่าต้องโพสต์ท่าอย่างไร จึงจ้องมองที่หญิงสาวด้วยดวงตาที่ลึกล้ำและมีเสน่ห์คู่นั้นแล้วยิ้ม

ซูเล่อใจเต้นอย่างแรง ไม่ว่าจะถ่ายยังไง ชายคนนี้ก็ดูเหมือนนายแบบนิตยสารดัง

หลังจากถ่ายรูปเสร็จ ซูเล่อกำลังชื่นชมรูปขณะเดินไปหาชายคนนั้น จนเกือบจะชนเข้ากับคนๆ หนึ่ง ฮั่วเหยียนเซียวคาดเดาอันตรายล่วงหน้า ดังนั้นสองวินาทีก่อนที่ซูเล่อจะชนคนอื่น เขาก็มาถึงข้างๆ เธอ แล้วปกป้องด้วยแขนยาวของเขา

ซูเล่อไม่ทันได้ระวังตัว ใบหน้าของเธอชนกับหน้าอกกำยำของชายคนนั้น และชายคนนั้นก็กระซิบว่า "ดูถนนดีๆ"

ซูเล่อเม้มปากยิ้ม เก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋า ควงแขนของเขาแล้วพูดว่า "ไปกินข้าวแล้วดูหนังกัน โอเคไหม"

"โอเค"

“งั้นฉันจะจองตั๋วล่วงหน้า มีโรงหนังขนาดใหญ่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้”

อื้ม จองเลย! พรุ่งนี้ฉันจะคืนเงินให้เธอ" ชายคนนั้นแสดงออกว่าไม่สามารถให้เธอจ่ายเงินได้

苏乐弯唇一笑，“我在你家包吃包住这么久，这又怎么算？”

ซูเล่อเม้มปากแล้วยิ้ม "ฉันอยู่บ้านคุณมานานแล้ว จะคิดเงินยังไง"

ฮั่วเหยียนเซียวหรี่ตา คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ถึงเวลาคิดดอกเบี้ยหน่อยแล้ว"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน