รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1098

ตั้งแต่รู้สึกว้าวุ่นใจในตอนแรก จนถึงคิดถึงเมื่อต้องห่างจากเขาในตอนนี้ ซูเล่อต้องยอมรับเลยว่าถ้าจะให้เปรียบเทียบความน่ากลัวเวลาอยู่กับเขา เธอกลัวการจะไม่ได้อยู่กับเขามากกว่า

เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะส่งข้อความไปหาเขาดีไหม แต่สุดท้ายก็ข่มใจเอาไว้เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนการทำงานของเขา

เธอเปิดรูปขึ้นมาดู เป็นรูปที่ถ่ายไว้ตอนไปเดินเล่นด้วยกันครั้งก่อน รูปใบนี้ถูกเธอชื่นชมครั้งแล้วครั้งเล่า ดูไปดูมาหน้าเธอก็ขึ้นสีไม่รู้ตัว ร้อนรุ่มในทรวงอก ถึงขนาดที่นึกไปถึงจูบที่ร้อนแรงดั่งเปลวไฟของเขา

ซูเล่อเขินจนต้องมุดหน้าเข้าไปในผ้านวม เธอไม่อยากจะคิดลึกมากไปกว่านี้อีกแล้ว

เช้าตรู่

ซูเล่อไปทำงานในตอนเช้า เธอได้พักผ่อนเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ เธอมีชีวิตชีวาเพิ่มขึ้นไม่น้อย เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องทำงา ผลประเมินของพวกเขาก็ออกแล้ว

ซูเล่อมองไปบนตัวอักษรในแบบประเมินที่เขียนเอาไว้ว่า รายชื่อผู้ไม่ผ่านการประเมิน ใจเธอชาไปหลายนาที เธอไม่รู้ว่าที่ตัวเองไม่ผ่านการประเมินเป็นเพราะเฉิงถังตั้งแง่กับเธอ หรือเป็นเพราะเอกสารที่เธอส่งไปมีปัญหาจริงๆ

“โอ้! ฉันผ่านด้วยล่ะ!” หยางเหมยพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น

“ฉันก็ผ่านเหมือนกัน มีใครไม่ผ่านไหม” ชีหย่าเงยหน้าขึ้นมองคนอื่นๆ อย่างลำพองใจ

สีหน้าของซูเล่อ ทำให้ชีหย่าเกิดความสงสัยขึ้นมา เธอจึงตะโกนเรียกชื่อซูเล่อ “ซูเล่อ เธอคงไม่ได้ไม่ผ่านใช่ไหม! นี่เป็นการประเมินครั้งแรก เธอก่อนไม่ผ่านแล้วเหรอเนี่ย!”

สายตาคนทั้งหมดล้วนมองมาทางเธอ นอกจากสายตาที่ดูสงสารเธอจับใจของเจิ้งจวิ้นชินแล้ว คนอื่นๆ ต่างมองราวกับเป็นละครเรื่องหนึ่ง

พวกเขาคงกำลังคิดว่านี่เป็นผลจากการใช้เส้นล่ะมั้ง! ประเมินครั้งแรกง่ายขนาดนี้ยังไม่ผ่านเลย

ซูเล่อพยักหน้าอย่างใจกล้า “ใช่ ฉันคงต้องพยายามอีกหน่อย”

“ถ้าครั้งหน้าเธอไม่ผ่านอีก ฉันดูแล้วการประเมินรอบหลังๆ เธอก็ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมแล้วล่ะ ซูเล่อ ถ้าฉันเป็นเธอฉันจะลาออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่กล้าทำหน้าหนาหน้าทนอยู่แบบนี้หรอก” ชีหย่าพูดจาแรงๆ ไม่เคยคิดถึงใจผู้ฟังมาแต่ไหนแต่ไร

“ชีหย่า เธอพูดให้มันน้อยๆ หน่อยได้ไหม” เจิ้งจวิ้นชินขมวดคิ้วถาม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน