รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1111

นายหญิงใหญ่ฮั่วได้โทรศัพท์ไปทางบ้านตระกูลเหลียงเป็นการส่วนตัว เหลียงซือโยวเป็คนรับสาย เธอมีดีใจมากที่ได้รับเชิญ และไม่รอช้าที่จะออกเดินทางมาในทันที

ตอนนี้ฮั่วเหยียนเซียวยังคงทำงานอยู่ในทำเนียบรองประธานาธิบดี เขาถอดสูทนอกออกแล้วนั่งอ่านเอกสารบนโซฟา เสื้อกั๊กสีเข้มพอดีตัวทำให้เขาดูมีเสน่ห์ ขายาวที่สง่างาม กลิ่นอายอันมีเกียรติสูงสุดค่อยๆ เปิดเผยออกมา

"ท่านครับ ได้เวลาออกเดินทางไปที่บ้านตระกูลฮั่วเแล้วครับ" ถันหยางเข้ามาเตือนเขาหนึ่งประโยค

ฮั่วเหยียนเซียวมองนาฬิกาข้อมือแล้วนึกอะไรขึ้นได้ จึงยิ้มออกมาเบาๆ

ระหว่างทางไปบ้านตระกูลฮั่ว ซูเล่ออดไม่ได้ที่จะส่งข้อความถึงฮั่วเหยียนเซียว การไปตระกูลฮั่วคราวนี้เธอมีอาการเครียดและกลัวจนบอกไม่ถูก

"คุณมาถึงหรือยัง"

"อยู่ระหว่างทาง" ฮั่วเหยียนเซียวกลับมาหาเธอภายในวินาที

การที่เขาตอบกลับภายในวินาทีทำให้รู้สึกวางใจอย่างบอกไม่ถูก ซูเล่อแอบมีความสุขที่มุมหน้าต่างรถ การฟังพ่อแม่คุยกัน ช่างเป็นความรู้สึกที่สบายใจมาก

"ฉันก็อยู่ระหว่างทางเหมือนกันค่ะ" ซูเล่อพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเซลฟี่ส่งให้เขา แถมยังตั้งใจทำท่าทางซุกซนเล็กน้อยอีกด้วย

"น่ารักมาก" ผู้ชายเอ่ยชม

ซูเล่อยิ้มแล้วตอบกลับไปว่า "เจอกันที่บ้านนะคะ"

"โอเค ผมจะรีบพยายามไปให้ถึงก่อน แล้วรอคุณอยู่ที่หน้าประตู"

ความสุขในใจของซูเล่อกำลังเพิ่มขึ้น มีความรู้สึกว่าถูกชายคนนี้ตามใจจนไม่รู้นามสกุลของตัวเองแล้ว

รถของพ่อแม่ซูเล่อและรถของฮั่วจยากับสามีมาถึงตามกันมาติดๆ ซูเล่อลงจากรถแล้วเดินตามพวกเขาไปยังทางของประตูหลักด้วยกัน จากนั้นเธอก็สะดุดตากับคนคนหนึ่งที่ประตูทางเข้า เขาสวมสูทสีเข้มและจัดแต่งทรงผมตามวันธรรมดา มีความเป็นผู้ใหญ่ที่น่าหลงใหลและราศีที่แข็งแกร่ง

หัวใจของซูเล่อเต้นตึกตัก เขารอเธออยู่ที่หน้าประตูจริงๆ ด้วย สายตาลุ่มลึกของผู้ชายที่อยู่ไกลๆ มองมาที่เธอ แต่ซูเล่อกลับไม่กล้าสบตากับเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน