รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1119

เหลียงซือโยวเพิ่งเดินลงไปที่ชั้นสอง ก็เห็นคนรับใช้ที่เพิ่งเก็บกวาดเสร็จเดินออกมาจึงเรียกไว้ "เธอ! ฉันขอถามหน่อยสิ ผู้หญิงใส่เสื้อคลุมสีเหลืองที่ห้องโถงเป็นใคร!"

คนรับใช้ทุกคนที่นี่รู้สถานะของเหลียงซือโยว จึงสุภาพและให้เกียรติเธอมาก ตอบคำถามอย่างรวดเร็วว่า "คุณเหลียงหมายถึงคุณซูใช่ไหมคะ! เธอคือลูกบุญธรรมของคุณหนูใหญ่ค่ะ"

"ลูกสาว?" ดวงตาของเหลียงซือโยวเบิกกว้างตกตะลึง ถามยืนยันอีกครั้ง "เธอบอกว่าคุณซูคือลูกบุญธรรมของคุณนายฮั่วจยางั้นหรือ"

"ใช่ค่ะ พ่อแม่ของคุณซูก็มาวันนี้ด้วย" คนรับใช้ตอบ

เหลียงซือโยวฝืนเก็บความตกใจ พูดกับคนรับใช้ว่า "เข้าใจแล้ว ขอบใจนะ"

ขณะที่เธอลงไปข้างล่างก็ย่อยข่าวนี้ คาดไม่ถึงซูเล่อคนนี้เป็นลูกสาวบุญธรรมของฮั่วจยา อย่างนั้นถ้าเธอกับฮั่วเหยียนเซียวคบหากัน จะเรียกความสัมพันธ์นี้อย่างไร มันไม่ยุ่งเหยิงเหรอ

เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะคบหากัน! ลูกบุญธรรมก็เป็นลูกสาว! ลำดับอาวุโสสับสนแบบนี้ได้ยังไง

ซูเล่อต้องเป็นฝ่ายยั่วยวนฮั่วเหยียนเซียว! เธอยังเห็นสามีภรรยาข้างๆ ซูเล่อ พวกเขาดูธรรมดามาก ไม่ใช่คนร่ำรวยและมีอำนาจอย่างแน่นอน ดังนั้น ซูเล่อจึงไม่เต็มใจที่จะเป็นแค่ลูกบุญธรรม เธอยังอยากจะครอบครองสถานะว่าที่นายหญิงตระกูลฮั่ว มีความสุขกับชื่อเรียกภรรยาของรองประธานาธิบดี!

เมื่อเหลียงซือโยวคิดอย่างนี้ เธอก็เข้าใจแล้ว ในสายตาของเธอ ซูเล่อเป็นคนทะเยอทะยาน และเป็นคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมเหนือชั้นกว่าเธอ เหลียงซือโยวอดไม่ได้ที่จะยิ้มหยัน

ถือว่าซูเล่อโชคร้ายมาเจอคนอย่างเธอ เธอจะไม่มีวันปล่อยให้คนอย่างซูเล่อทำให้ฮั่วเหยียนเซียวแปดเปื้อน

ผู้ชายคนนี้คือเป้าหมายของเธอ และเธอต้องยึดไว้ให้มั่น

ซูเล่อกลับไปนั่งข้างพ่อแม่ เธอถอดเสื้อคลุมออก เผยให้เห็นกระโปรงชุดสีขาวที่เรียบง่ายและสง่างาม เพราะเมื่อกี้ที่ชั้นบนเธอถูกฮั่วเหยียนเซียวทำให้ตกใจ ตกใจจนแผ่นหลังของเธอมีเหงื่อเย็นผุดซึม

ตอนนี้เธอรู้สึกหนาวที่ไหนกัน เธอรู้สึกร้อนมากและอยากจะออกไปรับลมเย็นข้างนอก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน