รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 1118

เหลียงซือโยวถูกปฏิเสธไม่มีเยื่อใย เธอมั่นใจว่าเธอเพียบพร้อมในทุกๆ ด้าน แต่ต่อหน้าชายผู้นี้ ความเพียบพร้อมของเธอไม่ควรค่าที่จะกล่าวถึงเลยหรือ

“พี่เหยียนเซียว แค่พี่ยังไม่รู้จักฉัน ฉันไม่ได้แย่อย่างที่พี่คิด” เหลียงซือโยวไม่ยอมตัดใจพูดขึ้นอีก

"คุณเหลียงไม่จำเป็นต้องยุ่งเรื่องผู้หญิงที่ผมชอบและอยากจะแต่งงานด้วย กรุณาออกไป!" ฮั่วเหยียนเซียวพูดจบก็เปิดประตูให้เธอ สายตาเย็นชาบังคับให้เหลียงซือโยวออกไป

หัวใจของเหลียงซือโยวถูกโจมตีรุนแรง เธอจำใจเดินไปที่ประตู เธออยากจะหันกลับไปพูดอะไรบางอย่าง ประตูกลับปิดดังปังแล้ว

เหลียงซือโยวกัดริมฝีปาก ทั้งน้อยใจและไม่เต็มใจ เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตรงทางเดิน ไม่อยากจากไป

ขณะที่ด้านหลังประตู ขาของซูเล่อแข็งเล็กน้อย ฮั่วเหยียนเซียวเปิดม่านแล้วดึงเธอออกมา

ซูเล่อโผเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที เธอได้ยินเขาปฏิเสธเหลียงซือโยวอย่างเย็นชาแล้ว เธอจะสงสัยความรู้สึกของเขาอีกต่อไปได้อย่างไร

ฮั่วเหยียนเซียวพาเธอไปที่โซฟา ซูเล่อเงยหน้าขึ้นมองเขา ผู้ชายที่อ่อนโยนกับเธอมากเสมอมา เมื่อครู่แสดงบทบาทเย็นชาดุร้ายกับผู้หญิงคนอื่น

"เป็นอะไรไป" ฮั่วเหยียนเซียวกระพริบตา แววตาของหญิงสาวที่จ้องมองมาทำให้เขารู้สึกค่อนข้างประหม่า

ซูเล่อเม้มปากพลางส่ายหัว

"สาวน้อย เธอกลัวว่าวันหลังฉันจะโหดร้ายกับเธอหรือเปล่า" ฮั่วเหยียนเซียวถามอย่างเป็นกังวล

ซูเล่ออยากจะบอกว่าเธอกลัว แต่เธอไม่อยากแสดงออกว่าไม่ไว้วางใจเขาโดยตรง เธอจึงส่ายหัวอีกครั้ง

ฮั่วเหยียนเซียวถอนหายใจเบาๆ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะปลอบเธอยังไงดี แต่เขารู้ดีแก่ใจว่าเขาต้องการเพียงเอาใจและปกป้องเธอไปตลอดชีวิต

ไม่มีใครรู้ว่าสาวน้อยคนนี้ช่วยเยียวยาเขามากแค่ไหนตอนที่เขายังเด็ก เธอคือแสงสว่างในชีวิตของเขา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน