รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 184

สีจิ่วเฉินมาแล้ว!

ถึงแม้ว่านักออกแบบหญิงทั้งหมดจะรู้ว่าที่สีจิ่วเฉินมาก็เพราะว่าถังจือซย่า แต่ก็ยังมีการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ปรากฏอยู่ทุกรูปแบบ เผื่อว่าจะโดนสีจิ่วเฉินตกหลุมรักบ้าง? ดังนั้น แต่ละคนถ้าไม่สยายผม ก็เม้มริมฝีปาก แอบส่งสายตาหวานหยดย้อย คอเสื้อที่เดิมทีก็ต่ำอยู่แล้ว ก็แทบอยากจะปลดกระดุมออกอีกเม็ดหนึ่ง

ในขณะที่ถังจือซย่านั่งลง ก็มีกาแฟถูกส่งเข้ามา

ทุกคนได้กาแฟกันคนละแก้ว ทุกคนดีใจกันใหญ่ หลี่เหมยพูดเฉลย “ทุกคนขอบคุณประธานสีด้วยนะ นี่เป็นกาแฟที่ประธานสีเลี้ยง”

ทุกคนมองไปที่สีจิ่วเฉินอย่างซาบซึ้ง เสียงของนักออกแบบหญิงหลายคนพูดสะบัดสะบิ้งยิ่งกว่าเดิม “ขอบคุณประธานสีนะคะ ดีใจมากเลยค่ะ!”

แต่สายตาของสีจิ่วเฉินกลับมองไปที่หญิงสาวข้างๆ จากนั้นถังจือซย่าก็กลายเป็นจุดรวมสายตาของพนักงานทั้งหมดทันที กลิ่มหอมของกาแฟในมือของพนักงานหญิงเหล่านั้นกลับไม่หอมเหมือนเดิมแล้ว เพราะพวกเธอรู้ว่า ดื่มกาแฟแก้วนี้ไปแล้ว ก็เหมือนกับแบ่งปันความสุขให้กับถังจือซย่า!

ถังจือซย่ากำลังดูรายงานวิเคราะห์ยอดขายของร้านค้าที่ส่งมา และหยิบกาแฟขึ้นมาดื่ม มีรอยยิ้มเกิดขึ้นมากมายในสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ

ตอนนี้ ทุกคนเห็นมันได้อย่างชัดเจน

“ตอนนี้ราคาขายบนห้างสรรพสินค้าแข่งขันกันอย่างดุเดือด ยอดขายทุกร้านของพวกเราเพิ่มขึ้นจากเดือนที่แล้วถึงห้าเปอร์เซ็นต์ บริษัทจึงตัดสินใจจะเลื่อนขั้นรองประธานเพื่อที่จะได้มาดูแลสถานการณ์ของแผนกออกแบบทั้งหมดร่วมกันกับผม

ทันทีที่คำพูดนี้หยุดไป สายตาของไอ้หย่าก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที

ถังจือซย่าเองก็เอาแต่สนใจเรื่องการออกแบบ คงจะไม่สนใจตำแหน่งบริหารจัดการแบบนี้

“เลื่อนขั้นเป็นรองประธาน ได้เงินเดือนเพิ่มเท่าไหร่!” มีนักออกแบบคนหนึ่งถามตรงประเด็นสำคัญ

“ตำแหน่งรองประธาน เงินเดือนจะได้เพิ่มจากเงินเดือนพื้นฐานเดิมห้าพันถึงหนึ่งหมื่นหยวน ตัดสินตามความสามารถ” หลี่เหมยกล่าว

ถังจือซย่าที่เดิมทีไม่ได้สนใจ ก็ถึงกับตาเป็นประกาย ปลุกเร้าความสนใจขึ้นมาทันที “ถ้าอยากเลื่อนขั้น ต้องทำตามเงื่อนไขใดบ้าง”

สีจิ่วเฉินขมวดคิ้ว สายตาที่เฉียบแหลมพุ่งไปที่ไอ้หย่าทันที “คุณไม่เห็นด้วยเหรอ”

“ไม่ใช่ฉัน...ฉันแค่คิดว่า...นี่เป็นบริษัท บริษัทมีระเบียบกฎเกณฑ์...” ไอ้หย่าตกใจจนพูดตะกุกตะกัก สีหน้าก็แดงขึ้น

ถังจือซย่าคิดได้ว่าถึงจะได้ตำแหน่งรองประธานนี้ขึ้นมาก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่อยากได้รับความเมตตาจากผู้ชายคนนี้ ถ้าเธอมีสิทธิ์แข่งขันด้วยตัวเธอเองก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ถูกแต่งตั้งนอกเหนือจากกฎเกณฑ์ที่วางไว้ มันไม่ยุติธรรมต่อคนอื่นจริงๆ

“ประธานสี ฉันปฏิเสธรับตำแหน่งนี้ค่ะ ให้พี่เหมยมาคัดเลือกเองดีกว่า!” ถังจือซย่าตอบกลับอย่างมีสติ

สีจิ่วเฉินมองไปยังดวงตาที่เย็นชาของไอ้หย่า และมองไปที่ถังจือซย่า แล้วก็รู้สึกหงุดหงิดใจมากขึ้น ผู้หญิงคนนี้จะใส่ใจอะไรเยอะแยะ? เธอไม่อยากทำงานได้เงินเยอะๆ หรืออย่างไร

“เอาอย่างนี้ดีมั้ย! จือซย่ามีสิทธิ์เข้าร่วม เพราะว่าความสามารถของเธอนั้นยืนหนึ่ง ไอ้หย่า จือซย่าและอาซ่าเป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมที่สุด ฉันจะมอบหมายภารกิจให้แต่ละคนเพื่อนำมาใช้สำหรับการประเมินผล”