ถังจือซย่าไม่คิดว่าลูกชายจะเเอบบอกเรื่องนี้กับเขา สถานการ์ณในตอนนี้เธอทำได้เเค่ขอรบกวนเขา น้ำเสียงที่โกรธเคืองเมื่อครู่กลับเป็นปกติอย่างไว “ถ้าเรื่องเฉินเฉินไม่เป็นการรบกวนคุณ งั้นขอให้คุณดูเเลเขาเเทนฉันคืนหนึ่ง ฉันจะมารับเขาตอนประมาณเก้าโมง”
“ได้!” สีจิ่วเฉินตอบรับอย่างรวดเร็วเเละวางสายโทรศัพท์
ถังจือซย่ามองดูพระอาทิตย์ที่อยู่ไกลออกไป มีความงุนงงเล็กน้อย เธอกำลังคิดว่า ลูกชายไปขอพึ่งพาสีจิ่วเฉินเเท้จริงเเล้วเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีนะ?
มนุษย์มักจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ใจหนึ่งก็ไม่อยากให้ลูกชายไปพึ่งชายคนนี้ ใจหนึ่งภายใต้การดูเเลลูกชายของชายคนนี้ ใจเธอก็รู้สึกสบายใจไม่น้อย เชื่อใจโดยไม่มีเเม้เเต่เงื่อนไข
หลังจากสีจิ่วเฉินวางสายของถังจือซย่าไปก็รีบโทรโทรฯหาคนอื่นทันที
“ ฮัลโหล!พี่ มีธุระอะไร?” เสียงของจ้านฉิงเหย่อีกด้านลอยมา
เเม้นสองพี่น้องจะมีสัญญาเดิมพันกันเเต่ก็ไม่ได้กระทบความสัมพันธ์ความเป็นมิตรที่ดีของพวกเขา
“ฉันอยากรบกวนนายดูเเลเด็กคนหนึ่ง”
“เด็กบ้านไหน”
“นายอยู่ไหน”
“อยู่ไหนได้ล่ะ!อยู่บริษัทของพ่ออ่ะ!”
“ดี!ฉันส่งไปเดี๋ยวนี้เเหล่ะ”
“พี่ยังไม่ได้บอกว่าเด็กบ้านไหนเลยนะ!ผมไม่ชอบดูเเลเด็ก” จ้านฉิงเหย่บ่นมาประโยคหนึ่ง
“เด็กของถังจือซย่านายจะดูหรือไม่ดู?” มีคนถามอย่างอารมณ์เสีย
“อ่า!เฉินเฉิน?เฉินเฉินอยู่ข้างๆพี่เหรอ” จ้านฉิงเหย่ถามอย่างประหลาดใจจากนั้นเขาก็ดีใจ “งั้นส่งมาเลยนะ!เด็กคนอื่นผมไม่ชอบ เเต่กับเฉินเฉินไม่เหมือนกัน”
สีจิ่วเฉินกดปิดหูฟังบลูทูธหันไปพูดกับเด็กที่อยู่ข้างหลัง “ลุงจะส่งหนูไปหาอาจ้านที่นั่น”
ลักษณะใบหน้า ลักษณะท่าทาง ช่างเหมือนกับสีจิ่วเฉินมาก จ้านฉิงเหย่คิดอะไรขึ้นมาได้เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเปิดรูปถ่ายดู เขาจำได้ว่าในโทรศัพท์มือถือยังมีรูปถ่ายของญาติผู้พี่ตอนเป็นเด็กเก็บไว้ เป็นรูปที่พวกเขาถ่ายด้วยกัน
ในที่สุดหลังจากค้นหาจากอัลบั้มก็หารูปถ่ายได้ใบหนึ่ง ตอนจ้านฉิงเหย่ดูเด็กชายที่อุ้มเขาอยู่ในรูปถ่ายใบนี้ ตาเขาเเทบจะหลุดออกมา
ในรูปถ่ายเป็นญาติผู้พี่ตอนอายุห้าขวบ เด็กผู้ชายในรูปถ่ายกับเด็กผู้ชายที่นั่งบนโซฟาตรงหน้าเหมือนกันทุกประการ ราวกับเอาหน้าไปถ่ายเอกสารออกมา
นี่…นี่มันปรากฎการณ์ประหลาดอะไรเช่นนี้?ลูกชายของถังจือซย่ากับญาติผู้พี่ตอนเด็กเหมือนกันหยั่งกะเเกะ?มองไปที่เขาที่โดนอุ้มอยู่ข้างๆ เเม้นจะดูหล่อเหลาอยู่เเต่ก็ไม่เหมือนกับถังอวี่เฉิน
ในใจของจ้านฉิงเหย่เดือดจริงๆ ทั้งหึงหวงทั้งอิจฉา สวรรค์ต้องการสื่ออะไรใช่ใหม?สื่อว่าญาติผู้พี่จะชนะเขา?
เเต่เมื่อมองไปที่เด็กน้อยบนโซฟาอีกครั้ง ความรักในใจจ้านฉิงเหย่ก็ยังคงเเน่นเเฟ้น
ถ้าเขาเเต่งงานกับถังจือซย่าเขาจะไม่ให้เด็กน้อยถูกทำร้ายอย่างเเน่นอน จะไม่เพิ่มน้องชายน้องสาวอีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว
ค่าต่อการอ่านหน้าต่อไปแพงจังค่ะ...
มาแล้ว พึ่งเข้ามาดู...
รอๆๆคะ...
สรุปเรื่องไม่ไปต่อแล้วเหรอค่ะ ติดตามมาตลอดหายไปอีกรอบ เสียดายจังค่ะ กำลังสนุกเลย ด้วยเพราะเหตุผลอะไร ยังไงก็ขอขอบคุณค่ะที่ทำให้การอ่านมีความสุขกับตัวละครที่สร้างจินตนาการให้นะ่ค่ะ...
เรืองหยุดชะงักอีกรอบแล้ว ผู้แต่งไม่สบายหรือเปล่าค่ะ หรือติดอะไรยังก็ขอเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ รอการกลับมาของนิยายเรื่องนี้อยู่ตลอดค่ะ...
หายไป 3 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน.....
หายไป 2 วันแล้ว ไม่ลงตอนเพิ่ม มีอะไรไหมค่ะ แอดมิน...
สนุกมากค่ะ อยากให้ลงสักวันล่ะ 20 ตอนเลยค่ะ สนุกมากๆๆและมีลุ้นด้วยว่าจะยังไงต่อ ต่อไปจะเป็นคู่ของท่านรองปะค่ะ รองประธาน น่ะจะมีนะ555...
น่าสงสารนางเอกจัง และสงสารพระเอกที่จะบอกคนที่ตนเองรักยังไง ว่าคู่หมั้นตัวเองเป้นญาติกัน...
ติดตามต่อค่ะ สนุกมากๆๆๆ...