รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 187

“เฉินเฉิน หม่ามี๊หนูไปไหนเเล้ว”

“หม่ามี๊มีธุระต้องทำ”

จ้านฉิงเหย่คิดว่าถังจือซย่าต้องทำโอทีอยู่ถึงพาลูกชายไปบริษัทด้วย จากนั้นจึงให้สีจิ่วเฉินส่งมาให้เขา ต้องเป็นอย่างนี้เเน่ๆ

เเต่ในตอนนี้ถังจือซย่ากำลังนั่งเเท๊กซี่ไปที่โรงเเรมที่บริษัทของพ่อจัดงานจัดงานฉองปีใหม่

บริษัทของพ่อก็ไม่ใช่บริษัทใหญ่ ดังนั้นการจัดงานครั้งนี้จึงจัดที่โรงเเรมห้าดาวธรรมดาเเห่งหนึ่ง

ไม่ต้องลงทะเบียนตามลำดับขั้นตอนให้ยุ่งยากอะไร ถังจือซย่าเห็นป้ายเเผ่นหนึ่งที่ทางเข้าล็อบบี้บนนั้นเขียนว่า “ งานฉลองของกลุ่มบริษัทถังซื่อเชิญชั้นสาม”

ถังจือซย่าก้าวออกจากลิฟท์เดินไปตามทางก็ถึงห้องโถงใหญ่ เห็นเเต่โต๊ะสีเเดงเเละเก้าอี้ตามเทศกาลเข้าคู่กัน เธอเห็นพ่อในหมู่ผู้อาวุโสหลายท่าน วันนี้เขาหน้าเเดงไปทั้งใบหน้ายิ้มเเย้มเเจ่มใสดูมีความสุขมาก ถือเเก้วไวน์กำลังคุยกัน

“พ่อ!” ถังจือซย่าเดินไปข้างหน้าทักทายเขา

“อ้อ!ลูกสาวคนโตของฉันถังจือซย่า” ถังจวิ้นมองเธอก่อนจะหันไปเเนะนำให้เพื่อนๆรู้จักรอบทิศ

ในนั้นมีคนหนึ่งอดใจชมไม่ไหว “เฒ่าถัง โชคดีอะไรอย่างนี้มีลูกสาวสวยขนาดนี้”

“ไม่ใช่เเค่สวยอย่างเดียวนะได้ยินมาว่าเก่งอีกด้วย” อีกคนพูด

ถังจือซย่าเขินอายเล็กน้อย ดูเหมือนพ่อไม่ได้พูดถึงเธอเท่าไหร่ในหมู่เพื่อนเเต่ในใจเธอดีใจมากที่เธอสามารถเป็นความภูมิใจให้พ่อได้

“คุณอาทุกท่านสวัสดีตอนค่ำค่ะ” ถังจือซย่ายิ้มทักทาย

สายตาของถังจวิ้นมองเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงควานหา ขณะเดียวกันชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทเเละรองเท้าหนังอารมณ์ดีเดินเข้ามา เขารีบตะโกนเรียก “เสี่ยวคังมานี่หน่อย”

ผู้ชายที่ชื่อเสี่ยวคังอายุยี่สิบเก้ายังไม่ถึงสามสิบ บนตัวดูเหมือนวัยรุ่นที่มีจิตใจฮึกเหิมเเผ่กระจายออกมา

ถังจือซย่าไม่ได้ต้องการอะไร เดินมาถึงโต๊ะตัวหนึ่งตรงหน้าพูดยิ้มๆ “ผู้จัดการคัง ฉันดูเเลตัวเองได้ ฉันไม่รบกวน!”

ผู้จัดการคังมีชื่อว่าคังเฮ่าเซวียน เป็นมือขวาที่ถังจวิ้นฝึกขึ้นมาเเละยังมอบเเผนกการเงินที่สำคัญที่สุดไว้ในมือให้เขาดูเเล คืนนี้ถังจวิ้นก็มีความคิดอย่างหนึ่ง ต้องการจับคู่คังเฮ่าเซวียนกับลูกสาวคนโตถังจือซย่า ในอนาคต ถังจือซย่ารับช่วงกิจการต่อมีคังเฮ่าเซวียนเป็นสามี เรื่องก็จะได้ง่ายมากขึ้น

เมื่อไม่มีลูกชาย กิจการครอบครัวขนาดใหญ่ถังจวิ้นจึงใช้เวลาทั้งหมดไปกับมัน เเละเขายังมีความคิดที่ดีอีกอย่างนั่นก็คือให้คังเฮ่าเซวียนมาเป็นคนในครอบครัว

“คุณหนูถัง ผมได้ยินคุณพ่อของคุณพูดถึงคุณ ว่าคุณเป็นนักออกเเบบอัญมณีในหอรุ่ยเป่า มีความสามารถจริงๆครับ” เเววตาของคังเฮ่าเซวียนเขินอายเล็กน้อย เเต่เขาก็คิดอยากจะเเสดงออกต่อหน้าผู้หญิงที่ตกหลุมรักเเรกพบ

“ไม่หรอกค่ะฉันเป็นเเค่นักออกเเบบเล็กๆ คุณหน่ะซิยอดเยี่ยม!” ถังจือซย่าพูดยกนิ้วให้ คังเฮ่าเซวียนเป็นคนที่พ่อให้ความสำคัญ เธอย่อมต้องปฎิบัติต่อกันอย่างสุภาพ

“คุณหนูถังยกย่องเกินไป เป็นเพราะประธานถังให้ความสำคัญกับผม ถึงให้ตำเเหน่งนี้กับผม” คังเฮ่าเซวียนก็อ่อนน้อมถ่อมตนเช่นกัน

ถังจือซย่าหันไปรอบๆดูเเขกเหรื่อ เเต่สายตาของคังเฮ่าเซวียนกลับโดนเธอดึงดูดโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอทำให้เขาหลงใหลเขาตกหลุมรักคุณหนูใหญ่ถังคนนี้