รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 240

ภายในคำพูดจริงใจเหล่านี้ สีจิ่วเฉินได้ยินเพียงแค่เธอบอกให้เขาออกไปจากโลกของเธอซะ

หญิงสาวคนนี้ไม่ได้มองในมุมมองของเขาเลย เธอทำเพียงแค่ขีดเส้นกั้นให้พวกเขาและหนีความรู้สึกที่เขามีให้เธอ รวมไปถึงความรู้สึกของเธอด้วย

ถังจือซย่าจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มด้วยจิตใจที่ตึงเครียด พยายามวิเคราะห์อารมณ์ของเขา และไม่ต้องสงสัยเลย ชายคนนี้ถนัดเรื่องการเก็บอารมณ์ความรู้สึกมาก ทำให้เธอคาดเดาอะไรไม่ออกเลย

“ฉันยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดที่เธอบอกมาได้ แต่ฉันมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง และเธอก็ต้องรับปากเหมือนกัน” สีจิ่วเฉินเอนหลังพิงโซฟาอย่างเกียจคร้านและเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นสันกราม ไปจนถึงกระดูกไหปลาร้าชัดเจนภายใต้เสื้อสีขาวของเขา มันทำให้เขาดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ

ถังจือซย่ามองไปหลายครั้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ ชายคนนี้คงไม่เรียกร้องอะไรที่เกินไปหรอกใช่ไหม! ลองฟังเงื่อนไขของเขาหน่อยสิ

“คุณลองพูดมาก่อน ฉันไม่แน่ใจว่าจะทำได้ไหม”

“เธอทำได้” ชายหนุ่มพูดยืนยัน

ถังจือซย่ามองเขาด้วยความระแวง “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองพูดมาก่อนสิ”

“ผมอยากได้จูบที่คุณเป็นคนเริ่มก่อน” ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและดวงตาเป็นประกาย

ถังจือซย่าตะลึงจนนิ่งค้างไปเลย และโพล่งปากปฏิเสธออกไป “ไม่ได้”

ชายหนุ่มคนนั้นก็ไม่ได้บังคับเธอ เขายืนขึ้นและพูด “ถ้าอย่างนั้นเงื่อนไขที่เธอพูดมาเมื่อกี้ฉันก็ไม่รับปากเหมือนกัน แล้วพวกเราก็มีความสัมพันธ์คลุมเครือกันต่อไป!”

ถังจือซย่าร้อนใจขึ้นมา เธอลุกขึ้นและเอื้อมแขนไปขวางเขาไว้ “คุยกันให้ชัดเจนแล้วค่อยไปสิ”

“ฉันพูดไปชัดเจนแล้ว เป็นเธอที่ไม่เต็มใจทำเอง” ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย จูบเขาก่อนมันยากขนาดนั้นเลยหรือ

จะทำให้ถึงตาย? หรือว่าอะไรจะหายไป?

ถังจือซย่าถามออกไปอย่างไม่ทันคิดด้วยความร้อนใจ “คุณพูดจริงหรือพูดเล่น! แค่ฉัน...ฉันจูบคุณ คุณก็จะออกไปจากชีวิตของฉันเลยหรือ”

“ผมพูดคำไหนคำนั้นมาตลอดอยู่แล้ว” มุมปากของสีจิ่วเฉินที่ยกขึ้นนั้นทำให้สับสนจริงๆ

ดูเหมือนกำลังเล่นละครอยู่!

ถังจือซย่าตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เธอเงยหน้าไปมองความสูงของเขา มันไม่ใช่เรื่องที่เธออยากจูบแล้วจะจูบได้ทันทีสักหน่อย!

“กลับไปที่ห้องของฉัน” ถังจือซย่าคิดอย่างรอบคอบ ถ้าจูบกันในห้องรับแขกแล้วลูกชายเปิดประตูมาเห็นเข้าละก็ คงจะแย่แน่ๆ

สีจิ่วเฉินหรี่ตาลง มองดูแผ่นหลังของเธอที่ผลักประตูเดินเข้าไป ดูเหมือนหมาป่าดุร้ายที่กำลังมองกระต่ายสีขาวตัวเล็กๆ ไม่มีผิด

หลังจากที่เขาเข้าห้องมาและปิดประตูลงแล้ว ถังจือซย่าก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดกับชายหนุ่ม “คุณสูงเกินไป ฉันจูบไม่ถึง”

“ลองพิจารณาตัวเองดูสิว่าทำไมไม่สูงขึ้น” ชายหนุ่มพูดหยอก

“คุณ...” ถังจือซย่าเบิกตากว้างจ้องไปที่เขา “จะจูบอยู่ไหม”

ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้น เสียงน่าดึงดูดของเขาทำให้รู้สึกเหมือนจะท้องได้เลยในขณะนั้น เหมือนว่าความสุขของชายหนุ่มจะกลับมาอีกครั้งแล้ว

“อือ จูบสิ” สายตาของชายหนุ่มมีความตื่นเต้นและหลงใหลซ่อนอยู่