รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 243

ณ บ้านตระกูลสี

คุณนายหญิงใหญ่สีรอมาหลายวันกว่าจะได้กินข้าวกับหลานชายสักมื้อ

ที่โต๊ะอาหาร

คุณนายหญิงใหญ่สีอดไม่ได้ที่จะถามออกไปด้วยความกังวล “จิ่วเฉิน ครั้งที่แล้วจือซย่าบอกว่าชีวิตนี้จะไม่แต่งงาน เป็นเรื่องจริงหรือ”

“คุณย่า สบายใจเถอะครับ! มีหลายเรื่องที่จะเปลี่ยนไปแน่นอนครับ” สีจิ่วเฉินพูดปลอบ

“หลายวันมานี้ฉันโทรไปหาฉิงเหย่ บอกให้พยายามอีกหน่อย ตั้งใจจีบถังจือซย่า อย่าพึ่งยอมแพ้”

สีจิ่วเฉินที่คีบกับข้าวอยู่ชะงักไปครู่หนึ่งและถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “คุณย่า ผมกับฉิงเหย่ชอบถังจือซย่าเหมือนกัน แล้วฉิงเหย่ก็ยกเธอให้ผมแล้ว ดังนั้นคุณย่าควรจะให้กำลังใจผมสิถึงจะถูก”

สายตาของคุณย่าสีเป็นประกาย “อะไรนะ ตอนนี้เป็นแกที่กำลังตามจีบจือซย่าอยู่หรือ แล้วจือซย่าคิดอย่างไรกับแกบ้าง”

“ผมกำลังพยายามอยู่ครับ คุณย่าสบายใจเถอะ ผมจะทำให้เธอแต่งเข้ามาเป็นหลานสะใภ้ของคุณย่าให้ได้” สีจิ่วเฉินมีความมั่นใจมากสำหรับเรื่องนี้

คุณนายหญิงใหญ่สีเห็นหลานชายมีความมั่นใจขนาดนี้ก็หัวเราะยิ้มแย้ม “ถ้าเป็นแกฉันก็สบายใจแล้ว จิ่วเฉิน อย่าทำให้ย่าผิดหวังนะ”

“ครับ!”

“หาโอกาสพาเด็กน้อยคนนั้นมาเล่นที่บ้านเราด้วยนะ ฉันอยากเจอ” คุณนายหญิงใหญ่สีพูดขึ้นด้วยสีหน้าคาดหวัง

“ช่วงนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไรครับ เดือนหน้าผมจะพามา”

“อือ ได้ แกบอกกับจือซย่าไว้สักหน่อยว่าถ้าว่างแล้วก็พาเข้ามา” สีจิ่วเฉินพยักหน้า เธอสามารถรอได้และเชื่อว่าหลานชายสามารถจัดการเรื่องเหล่านี้ได้

เวลาบ่ายสองโมงครึ่ง ถังจือซย่านั่งดื่มกาแฟอยู่ในห้องทำงาน พลางแก้ไขแบบร่างของงานทั่วไปสองสามฉบับในมือไปด้วย ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ในห้องทำงานของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมารับสาย “ฮัลโหล”

“จือซย่า ลูกค้ามาถึงแล้ว พวกเราไปห้อง302ด้วยกัน”

ซ่งซานยิ้มออกมาและจ้องไปที่ถังจือซย่า “ถ้าอย่างนั้นรบกวนดีไซเนอร์ถังอวยพรให้ฉันสักหน่อยดีกว่าค่ะ! อวยพรให้ฉันกับแฟนหนุ่ม สีจิ่วเฉิน”

ถังจือซย่ามีความรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก เธอพูดขึ้นเสียงเรียบ “ฉันไม่อวยพรคนอื่น”

“ดีไซเนอร์ถัง อย่าเย็นชาขนาดนั้นสิ! ถ้าพูดไม่เป็นฉันจะสอนเธอเอง เธอแค่บอกว่า อวยพรให้จิ่วเฉินของฉันรักฉันตลอดไป จับมือฉันไปจนแก่เฒ่า ให้กำเนิดลูกชายเร็วๆ แค่นี้ก็ได้แล้ว”

หลี่เหมยที่นั่งข้างๆ พูดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ “ถ้าอย่างนั้นฉันขอเป็นตัวแทนของพนักงานและบริษัทอวยพรให้คุณซ่งกับประธานสีนะคะ ยินดีกับคู่สร้างคู่สม มีความสุขมากๆ นะคะ”

ซ่งซานพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “ฉันอยากได้คำอวยพรจากดีไซเนอร์ถัง ผู้อำนวยการหลี่อย่ามายุ่ง”

หลี่เหมยกระอักกระอ่วนไปหลายวินาที ส่วนถังจือซย่าที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้ว่าซ่งซานเป็นคนที่เลวร้ายแบบนั้น เธอไม่อยากทำให้หลี่เหมยลำบากใจมากกว่าเดิมจึงพูดขึ้นอย่างประนีประนอม “ซ่งซาน วันนี้ฉันจะให้เธอได้ดั่งใจสักครั้ง ฉันอวยพรให้พวกเธอ พอใจหรือยัง”

ซ่งซานได้ยินประโยคนี้ก็ดีใจมากแล้ว เธอพูดขึ้น “ในเมื่อดีไซเนอร์ถังอวยพรพวกเราแล้ว ถ้างั้นฉันก็จะรับไว้ก็แล้วกัน ตอนนี้จิ่วเฉินไม่อยู่ที่ห้องทำงาน อีกเดี๋ยวฉันจะฝากดีไซเนอร์ถังเอาสร้อยเส้นนี้ไปให้เขาต่อหน้าที และบอกกับเขาว่าเธอเป็นคนออกแบบสร้อยคู่รักเส้นนี้ให้พวกเรา”