รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 280

ในขณะนั้นเอง ถังจวิ้นก็กำลังขับรถไปทางย่านวิลล่าตากอากาศแทบภูเขาพร้อมกับภรรยาและลูกสาว ระหว่างทางหลี่เจี๋ยกับถังชิงชิงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะว่าหาโอกาสได้ยากมากที่จะได้มาร่วมงานเลี้ยงสุดหรูหราแบบนี้ นานๆทีจะได้มาเปิดหูเปิดตา

ส่วนซ่งซานก็ขับรถมาโดยลำพัง ในเมื่อเธอหงายไพ่แสดงจุดยืนต่อหน้าถังชิงชิงแล้ว ก็ไม่กลัวว่าถังชิงชิงจะรู้ว่าตอนนี้เธอมีฐานะแล้ว ถังชิงชิงก็เป็นคนชอบเงินชอบทอง เพียงให้เงินไปเล็กน้อยก็สามารถซื้อตัวดึงมาเป็นพวกได้แล้ว 

เธอจำเป็นต้องดึงตัวถังชิงชิงมาเป็นพวกของตัวเอง เพื่อมาร่วมต่อกรกับถังจือซย่าด้วยกัน อีกทั้งยังสามารถดึงมาเป็นแพะรับบาปในเรื่องบางเรื่องได้

มือถือของถังจือซย่าดังขึ้นมาในเวลาที่ประจวบเหมาะพอดี เธอหยิบขึ้นมาดูเล็กน้อย และหันไปพูดกับนายหญิงใหญ่สี “คุณย่าสี พ่อของหนูคงมาถึงแล้ว” 

“ไปรับสายโทรศัพท์เถอะ!” นายหญิงใหญ่สีพยักหน้าเล็กน้อย 

ถังจือซย่าเดินไปยังริมระเบียง นายหญิงใหญ่สีกวักมือเรียกถังอวี่เฉิน “เด็กน้อย มานี่สิ ให้ย่าทวดได้ดูเธอเต็มสองตาหน่อย” 

ถังอวี่เฉินเองก็รู้สึกถึงความใกช้ชิดสนิทสนมจากคุณย่าผมสีเงินท่านนี้ เพียงแต่เขาไม่รู้เลยว่าความใกล้ชิดสนิทสนมเช่นนี้มาจากสายเลือดที่ฝังลึกลงไปกำลังถวินหา เพราะว่าถังอวี่เฉินเดิมทีก็เป็นสายเลือดของตระกูลสี 

เด็กน้อยเดินมาหยุดลงที่ข้างขาของนายหญิงใหญ่สีอย่างเชื่อฟัง นายหญิงใหญ่สีมองสำรวจเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน ในใจทั้งตกใจและประหลาดใจ ทำไมลูกชายของถังจือซย่าถึงได้หน้าตาเหมือนหลานชายของเธออย่างกับแกะได้ขนาดนี้? 

นี่คือวาสนาใช่ไหม? 

ถังจือซย่ารับสายโทรศัพท์ของผู้เป็นพ่อ “ฮัลโหล คุณพ่อ” 

“จือซย่า พ่อกับคุณน้าเจี๋ยและชิงชิงมาถึงงานเลี้ยงวันเกิดนายหญิงใหญ่สีแล้ว ลูกอยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหม?” ถังจวิ้นถามด้วยความตื่นเต้น 

“ใช่ ลูกอยู่ที่นี่” 

“ลูกอยู่ไหนเหรอ? งานเลี้ยงทางนี้ยังไม่เริ่มเลย พวกเราไปหาลูกดีกว่า พ่ออยากเจอเฉินเฉิน” ถังจวิ้นรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ถึงยังไงก็ไม่ได้สนิทกับตระกูลสีเท่าไรไม่มีใครที่รู้จัก 

“ได้สิคะ! ลูกพักผ่อนอยู่ที่วิลล่าห้องหมายเลข10 พวกพ่อมาเถอะค่ะ” ถังจือซย่าตอบ 

พอวางสายโทรศัพท์ ถังจือซย่าเดินก็เข้าไปเอ่ยพูดกับนายหญิงใหญ่สี “คุณย่าสีค่ะ อีกสักพักพวกคุณพ่อจะมาที่นี่กัน” 

“นายหญิงใหญ่สี สวัสดีค่ะ ฉันเป็นภรรยาที่แต่งเข้ามาใหม่ของอาจวิ้น ฉันชื่อหลี่เจี๋ย นี่คือลูกสาวของฉันชิงชิงค่ะ” หลี่เจี๋ยพูดจบ ก็ส่งสายตาไปให้ถังชิงชิง “ชิงชิง รีบเรียกคุณย่าสี” 

“ถังชิงชิงเรียบเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานทันที “สวัสดีค่ะคุณย่าสี หนูชื่อถังชิงชิงค่ะ”” 

“สวัสดีทุกท่าน” นายหญิงใหญ่สียิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย 

“นายหญิงใหญ่สี ท่านยังดูอ่อนวัยอยู่เลยนะคะ” หลี่เจี๋ยเอ่ยชม 

“ฉันหรือ! แก่แล้ว” นายหญิงใหญ่สียิ้มพลางโบกมือไปมา ในตอนนี้เอง ที่พี่เลี้ยงของเธอโน้มตัวลงมาเอ่ยพูด“นายท่าน ท่านควรออกไปรับแขกได้แล้ว” 

“ใช่ ฉันขอตัวไปห้องโถงของงานเลี้ยงทางด้านโน้นก่อนนะ พวกคุณพูดคุยกันไปก่อน อีกสักพักก็รีบตามมาล่ะ” นายหญิงใหญ่สีหันไปพูดกับพวกเขา 

“ได้ค่ะ ผมจะไปส่งท่าน” ถังจวิ้นลุกขึ้นยืน หลี่เจี๋ยรีบเดินตามไปทันที ก่อนไปนายหญิงใหญ่หันกลับไปมองทางถังอวี่เฉิน“เฉินเฉิน อีกแป๊บหนึ่งเจอกันนะ”