รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 287

ถังจือซย่าหันกลับไปก็เห็นเพียงแค่แขกผู้หญิงวัยกลางคนสองคนยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำ กำลังมองดูซ่งซานที่ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำ ราวกับว่าจะจมน้ำได้ตลอดเวลา และส่งเสียงร้องเรียกที่อ่อนแอออกมา “ช่วย…ช่วยด้วย ฉันว่ายน้ำไม่เป็น…”

“คุณ…คุณผลักเธอลงไปในน้ำได้ยังไง!” ผู้หญิงคนหนึ่งเห็นเต็มตาจึงจ้องเขม็งถังจือซย่าด้วยสายตาตำหนิ “คุณรีบลงไปช่วยเธอสิ!”

ถังจือซย่าใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที เธอรู้ตัวว่าทั้งหมดนี้คือกับดักที่ซ่งซานและถังชิงชิงวางแผนเอาไว้ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะโดดลงไป ซ่งซานตกลงไปในน้ำด้วยตัวเอง ถังชิงชิงดึงตัวพยานมาในที่เกิดเหตุสองคน ส่วนเธอกลายเป็นคนอำมหิต

ในสระว่ายน้ำลึกมากกว่า 1.8 เมตร ซ่งซานจมลงไปผุดขึ้นมาอยู่หลายครั้ง ยังคงอันตรายอยู่อย่างต่อเนื่อง

คุณนายสองคนที่อยู่ข้างๆ ว่ายน้ำไม่เป็น ทำได้เพียงแค่กระวนกระวายใจอยู่เฉยๆ

ถึงแม้ว่าถังจือซย่าจะเกลียดซ่งซานเข้ากระดูก แต่เธอก็ไม่สามารถปล่อยให้มีคนตายในวันเกิด นายหญิงใหญ่สีได้

เธอถอดรองเท้าออก และพุ่งหัวลงไปในน้ำ ว่ายไปทางซ่งซานเพื่อที่จะลากเธอขึ้นฝั่ง

ซ่งซานกำลังตะเกียกตะกายอยู่ เมื่อเห็นว่าถังจือซย่าลงมาในน้ำเพื่อช่วยเธอ เธอก็รู้สึกตกใจ ตามด้วยความคิดอยากจะลงมือฆ่าที่อยู่ในแววตาของเธอ ในขณะที่ถังจือซย่ายื่นมือมา ทันใดนั้นเธอก็ออกแรงดึงอย่างรุนแรง และกดถังจือซย่าลงไปในน้ำอย่างโหดเหี้ยม

ถ้าถังจือซย่าจมน้ำตายเพราะช่วยชีวิตคน แล้วจะไปโทษใครได้ล่ะ คงได้แต่โทษเธอที่ทักษะในการว่ายน้ำย่ำแย่แล้วยังจะช่วยชีวิตคนนั่นแหละ!

ที่ซ่งซานกล้าโดดลงมา ยังไงเธอก็ไม่ตายอย่างแน่นอน เพราะว่าช่วงนี้เธอไปเรียนว่ายน้ำเพื่อที่จะได้ออกกำลังกาย อีกทั้งในการเรียนการสอนแบบส่วนตัว เธอยังว่ายได้เก่งมากด้วย

ทั้งตัวถังจือซย่าจมอยู่ในน้ำ เธอรู้สึกได้ถึงแรงกดที่จะทำให้ถึงตาย ซ่งซานกำลังจะฆ่าเธอ

อีกทั้งเธอยังเห็นท่าทางการถีบขาให้ลอยตัวในน้ำที่เชี่ยวชาญของซ่งซานด้วย ทำให้ถังจือซย่าเข้าใจแล้วว่าซ่งซานว่ายน้ำเป็น ถังจือซย่ารู้สึกว่าอากาศในทรวงอกใกล้จะหมดลง ซ่งซานอยากจะฉวยโอกาสฆ่าเธอ

บรรดาผู้คนจำนวนมากที่รีบมาอยู่ทางด้านหลัง พร้อมใจกันรับหญิงสาวทั้งสองคนที่ตกน้ำขึ้นไป เมื่อสีจิ่วเฉินขึ้นไปริมสระ ก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งอยู่ตรงหน้าถังจือซย่า ทำการช่วยชีวิตโดยการกดที่หน้าอกของเธอก่อน ต่อจากนั้นก็ทำการผายปอด

ซ่งซานที่อยู่ข้างๆ ก็ได้รับการปฐมพยาบาลจากฉู่เฮ่าเช่นกัน แต่ฉู่เฮ่าไม่กล้าผายปอดให้เธอ และเป็นธรรมดาที่ซ่งซานเองก็ไม่ยอมถูกฉู่เฮ่าผายปอดเช่นกัน โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าสีจิ่วเฉิน

เธอจงใจแสร้งทำเป็นกระอักน้ำออกมา จากนั้นก็ลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง

“คุณซ่งฟื้นแล้วครับ” ฉู่เฮ่ารายงานไปหนึ่งประโยค

แต่ดูเหมือนว่าสีจิ่วเฉินที่ช่วยถังจือซย่าอยู่ข้างๆ จะไม่ได้ยิน เขาทำการผายปอดให้ถังจือซย่าต่อไป และรีบเรียกชื่อเธอ “จือซย่า จือซย่าเธอฟื้นขึ้นมาสิ อย่าทำให้ฉันตกใจแบบนี้”

แววตาของซ่งซานมีความเกลียดชังปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง เดิมทีในแผนของเธอคือเธอตกน้ำคนเดียว และถังชิงชิงไปบอกให้สีจิ่วเฉินมาช่วยเธอ แต่เธอไม่คิดเลยว่าถังจือซย่าจะลงน้ำมาช่วยเธอ เธอกดเธอไว้ในน้ำอยากจะให้จมน้ำตาย แต่สีจิ่วเฉินดันมาเร็วเกินไป