รักป่วน ๆ ฉบับแม่เลี้ยงเดี่ยว นิยาย บท 286

จ้าวฉิงเหย่ไม่ชอบร่วมสนุกกับเหล่าผู้อาวุโสเป็นอย่างมาก ดังนั้นในตอนนี้เขาจึงพาเจ้าหนุ่มน้อยเลี่ยงออกมาด้วยพอดี

“คุณถังคะ นายหญิงใหญ่สีให้คุณไปคุยด้วยที่สระว่ายน้ำทางด้านนั้นค่ะ”

ถังจือซย่าประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่านายหญิงใหญ่สีไม่ได้อยู่บนที่นั่ง เธอจึงพยักหน้า “โอเคค่ะ! ฉันเข้าใจแล้ว”

ถังชิงชิงที่อยู่ไม่ไกลนักมองดูถังจือซย่าเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ มุมปากของเธอยกขึ้นเผยรอยยิ้มที่ทำแผนชั่วสำเร็จ แผนการของซ่งซานได้ผล

ที่ริมสระว่ายน้ำ ถังจือซย่ากำลังคิดว่าทำไมนายหญิงใหญ่สีถึงให้มาคุยกันในที่แบบนี้ จากนั้นก็มองเห็นซ่งซานที่นั่งพักอยู่บนเก้าอี้ข้างสระว่ายน้ำ ซ่งซานยืนขึ้นพร้อมกับยิ้มเยาะและพูดว่า “เธอมาแล้วสินะ”

ในตอนนี้ถังจือซย่าถึงได้รู้ว่าเธอถูกหลอกเข้าแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซ่งซานอย่างระมัดระวังตัว “เธอหลอกให้ฉันมาทำไม”

“ถังจือซย่า เมื่อกี้เธออยู่ด้วยกันกับสีจิ่วเฉินใช่ไหม พวกเธอไปทำอะไรกัน อยู่ในงานวันเกิดของ คุณย่าสีพวกเธอก็ยังไปมีอะไรกันเหรอ” ซ่งซานพูดจายั่วยุเธออย่างร้ายกาจ

ใบหน้าของถังจือซย่าร้อนผ่าวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ซ่งซานเห็นอย่างงั้นเหรอ

ในแววตาของซ่งซานปรากฏความชั่วร้ายขึ้นมาแวบหนึ่ง และพูดอย่างภาคภูมิใจไปว่า “เธอไม่ ถือสาจริงๆ ใช่ไหมที่ฉันเคยนอนกับจิ่วเฉิน ฉันเล่ารายละเอียดให้เธอรู้เอาไหมว่าทั้งคืนจิ่วเฉินทำยังไงกับฉันบ้าง”

“ตามที่ฉันรู้นั่นมันเกิดขึ้นในสภาพที่เขาไม่มีสตินะ” ถังจือซย่าแสร้งทำเป็นเมินเฉย

ซ่งซานยังคงภาคภูมิใจ “ไม่ว่าจะในสภาพไหน ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อจิ่วเฉินที่ในความจริงแล้วมีเหงื่อออกท่วมตัวอยู่บนร่างกายฉัน เขาจูบแล้วก็กอดฉันเอาไว้แน่น ส่วนฉันก็สลบไสลอย่างมีความสุขอยู่ใต้ร่างกายของเขา”

“ไม่ต้องพูดแล้ว…” ถังจือซย่าหายใจหอบขัดจังหวะเธอ และรู้สึกแน่นหน้าอกเล็กน้อย

“หุ่นของจิ่วเฉินสุดยอดมากเลย แรงดีมากด้วย ฉันยังจำแววตาที่บ้าคลั่งของเขาได้อยู่เลย จำได้ว่าหลังจากเสร็จแล้วเขาก็กอดฉันเอาไว้แน่นด้วยสัมผัสที่อ่อนโยน ถอดนาฬิกาของเขาออกแล้วส่งให้ฉันเองกับมือ หัวใจของเขาเต้นแรง ร่างกายที่ร้อนผ่าวของเขา…” แววตาของซ่งซานเป็นประกายระยิบระยับด้วยความขวยเขินและความหวานชื่นสุขใจ

ถังจือซย่าตกตะลึงไปครู่หนึ่ง และอยากจะสลัดมือของเธอออก “ฉันไม่หุบปากแล้วจะเป็นยังไงล่ะ ฉันก็แค่อยากจะพูด ฉันอยากให้ทั้งโลกรู้ว่าพ่อของลูกเธอเป็นคนแบบไหน ฉันอยากให้เขาถูกผู้คนดูถูก ฉันอยากให้เขาเงยหน้าขึ้นมาเป็นผู้เป็นคนไม่ได้ไปตลอดชีวิต” ซ่งซานตะโกนออกมาอย่างดุเดือด

แววตาของถังจือซย่าเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที เธอกัดฟันกรอดด้วยความโกรธและพูดเตือนว่า “เธอลองพูดออกมาอีกสิ”

การที่ถูกซ่งซานจับข้อมือของเธอเอาไว้แน่นก็ทำให้ถังจือซย่ารู้สึกรังเกียจเช่นกัน เธอผลักซ่งซานออกไปอย่างแรง แต่ทันใดนั้นมุมปากของซ่งซานก็ยกขึ้นยิ้มเยาะอย่างภูมิใจ เธอหงายหลังและตกลงไปในสระว่ายน้ำ

ถังจือซย่าตกตะลึงไปหลายวินาที ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนองออกมา ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนมาจากข้างหลังว่า “อ๊ะ! มีคนตกน้ำ รีบช่วยเธอเร็ว!”

ไม่คิดเลยว่าเสียงนี้จะเป็นเสียงของถังชิงชิง

ต่อจากนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอีกว่า “ใครก็ได้รีบมาช่วยที!”